"Alles, maar dan ook alles, met de boot"

Talloze mensen heeft de Schulpengat sinds 1991 van en naar Texel vervoerd. Maar ook vrijwel alles aan goederen op het eiland ging met de boot. Kapitein Rob Arendman vertelt erover.

"De Schulpengat… Toen ik in 1998, na 22 jaar op de Noordzee vis te hebben gevangen, tot een carrièreswitch besloot, stond ik op een vroege oktobermorgen pal naast de Schulpengat, mijn nieuwe werkplek.

Nóg herinner ik mij de indrukwekkende grootte van de veerboot op zo'n korte afstand: nog nooit had ik de veerboot van zo dichtbij gezien. Al in de eerste week kwam bij mij de bewustwording van het feit dat naast de passagiers alles, maar dan ook alles, van benzine tot toiletpapier, van bakstenen tot suikerklontjes, met de boot naar Texel toe werd gebracht. En ik mocht met die boot gaan varen!

Met bijna ontelbare mijlen achter de rug dacht ik dat mij over varen niets meer verteld hoefde te worden. Ik wist er immers genoeg van hoe je met een boot een haven in- of uitvaart. Dacht ik. 'Vergeet alles maar', zei mijn mentor Jan Staal, 'dit is héél wat anders!' En dat was ook zo. Het varen met een veerboot die met buitengewoon doelmatige Voith-Schneider-propellers was uitgerust, bleek een heel andere tak van sport dan ik gewend was.

De eerste keren dat ik onder toezicht mocht varen, mocht ik het roer overnemen als de boot ruim buiten de haven was. En ver - véél te ver, vond ik - vóór de haven van bestemming werd ik achter het roer vandaan gehaald en voer kapitein Staal de boot zelf de haven in. Maar gaandeweg werden de afstanden die Jan Staal aan mij overliet groter. Groot was mijn triomf, toen ik de boot van 'brug tot brug' bestuurde, zonder noemenswaardige klappen, en kapitein Staal (schijnbaar) onverstoorbaar in zijn cryptogram verdiept bleef.…

Naast het varen met de Schulpengat lag er nog een heel scala van andere werkzaamheden aan boord. De inspecties van veiligheidsmiddelen bijvoorbeeld, die voerden mij - bijna letterlijk - van kiel tot masttop en zodoende leerde ik de boot met al haar kasten en ruimtes ook goed kennen. Kapiteins Sietse Broersma, Henk Boon en Martien Bakelaar brachten mij de finesses van het vak verder bij, uiteraard bijgestaan door de rest van de bemanning. En op een dag mocht ik zelf als kapitein de dienst varen. Met de Schulpengat, op dat moment 'mijn' boot…

Vele overtochten zijn we sindsdien heen en weer gevaren. Soms even niet, vanwege hoog of laag water, of harde storm, maar verder bleek de Schulpengat een trouw en betrouwbaar werkpaard. Toen de Dokter Wagemaker in dienst kwam, kreeg ze het rustig als reserveboot. Maar ook daarna was het voor mij steeds weer een vertrouwd gevoel om met de reserveboot te varen.

Over het kleurenschema, dat ze in 2007 na de retrofit kreeg, kunnen we van mening verschillen, huisstijl, ja. Maar onder die verf zat en zit de Schulpengat, de boot waarop ik 'het vak' heb geleerd en waarop vele goede herinneringen liggen. Aan allerlei gebeurtenissen, vrolijk en minder vrolijk, aan collega's en aan passagiers… En wanneer de Schulpengat binnenkort voor de laatste keer het Marsdiep afvaart en verdwijnt achter de horizon, blijven die herinneringen…"