Paarden zorgen voor inzichten redacteur

“Als ik je zo hoor, heb je een groot verantwoordelijkheidsgevoel. In alle drukte raak je dan soms het overzicht kwijt en zonder overzicht heb je geen controle.” Aan het woord Christa Bakker-Kamminga van Nieuwland Texel aan de Stolpweg bij Den Hoorn.

Christa is sinds een jaar actief met opstellingen met paarden. Ze doet dit met de shetlanders Freddie en Annabel. Ze heeft redacteur Job Schepers uitgenodigd om het een keer zelf te ervaren, die op zijn beurt belooft er open in te gaan. Het levert het volgende verslag op. 

Opstelling met paarden. Ik ben bekend met de term familie-opstelling, maar het klinkt mij vrij zweverig in de oren. Dat vooroordeel kan al snel overboord als ik kennismaak met Christa, een nuchtere Texelse. Als voorbereiding had ze me het volgende gestuurd: “Jij mag nadenken over iets waar je tegen aanloopt of meer inzicht in wilt. Dat kan op alle vlakken zijn: werk, privé, iets aanschaffen, een belangrijke keuze, ga zo maar door.”

Ik kies voor het overzicht op werk dat sinds mijn combinatie redacteur en mede-eigenaar nog wel eens een struikelblok is. Ik vertel Christa er open over en de houding van Christa nodigt daar ook toe uit. Als we een tijdje hebben gepraat, gaan we dan toch echt aan de slag. Ik mag mijn naam schrijven op een stuk zeil en dat ergens in de wei leggen, daar waar ik denk dat het goed voelt. Daarnaast wordt er een kijkrichting op getekend. In dit geval recht vooruit. Ik kies voor een plek met ver uitzicht in het zonnetje. Christa vraagt waar mijn ademhaling zit, die zit laag. Ik voel me - een beetje tot mijn eigen verbazing - op mijn gemak. Op een tweede stuk zeil schrijf ik het woord ‘overzicht’ en onbewust zet ik de kijkrichting schuin naar voren. Ik leg het stuk neer en mag er op gaan staan in de door mijzelf gekozen kijkrichting. Tot mijn verbazing is mijn uitzicht geblokkeerd door een caravan. Ik ben het overzicht kwijt. Mijn ademhaling zit duidelijk wat hoger en één van de pony’s maakt een briesend geluid. “Hij merkt jouw onrust. Paarden zijn heel gevoelig. Mensen hoeven mij nooit te vertellen wat er precies aan de hand is. Dat gaat mij niet aan. Maar laatst waren de paarden ineens heel onrustig en begon Freddie tegen een krat aan te trappen. Bleek later dat er ook agressie in het probleem voorkwam.”

We praten rustig verder en ik word kalmer. Als ik mijn hand laat zakken, voel ik ineens de pony tegen me aan staan. Ik ben geen groot paardenliefhebber en ben op mijn hoede in de buurt van paarden. Maar dat deze vriend ineens naast me stond, had ik volledig gemist. Er volgen stukken zeil met ‘verantwoordelijkheid’ en ‘niet weten’ die ik ieder een plek geef. Als we het hebben over de druk van verantwoordelijkheid, gaat één van de pony’s precies in de blik van dat stuk zeil staan. Toeval? Kan, maar er waren meerdere van dit soort toevalligheden; het briezen tijdens mijn onrust, de toenadering bij kalmte. Of de pony’s het middel zijn of een tool, laat ik in het midden. Maar Christa heeft een perfecte manier gevonden om tot inzichten te komen. Als ik na ruim twee uur vertrek, voel ik me vrij, opgelucht en helder. Het doel om een deel van je onderbewust zijn, bewust te maken is zeker gelukt.