Weer een reddingsplan voor het Hogeberggebied

Het Hogeberggebied, naast een prachtig gebied ook een lastig gebied. Woensdag werd het zoveelste plan gelanceerd dat de toekomst van Texels schapenmekka moet waarborgen. Een beetje scepsis mijnerzijds is dan ook op zijn plaats aangaande het Platform Hoge Berg, want waarom gaat dit nu wel werken?

Volgens de projectmanager grazen er in het gebied zo'n 2000 schapen, flink meer dan ik gedacht had. In de lammerentijd komen daar nog eens drieduizend dartelende lammetjes bij. Toch wordt het voor schapenboeren steeds lastiger hun werk rendabel uit te voeren. Het gebied heeft een stapel aan beperkingen als het gaat om landschaps- en weidebeheer, terwijl de vergoedingen daarvoor flink zijn teruggelopen. Later maaien, het behouden van de tuunwallen en geen bouwsels die het landschap verpesten. Er zijn nog al wat zaken waar de boeren rekening mee moeten houden. Toch kan niemand zich het gebied voorstellen zonder specifieke kenmerken zoals de schapen.

Om het gebied te redden waren er in het verleden diverse plannen. Nel Eelman, voorzitter van het platform, zei over de kwestie: "Ik ben al 29 jaar bestuurlijk actief en al 29 jaar zijn er problemen met dit gebied." Des te interessanter is de vraag waarom dit wel gaat werken. Het schapenpakket heeft de rust niet gebracht en het Streekfonds, dat als een vliegwiel moest werken voor andere financiers kan als compleet mislukt worden beschouwd. Voordeel voor de nieuwe aanpak is dat echt alle betrokken partijen aan tafel zitten: de boeren, LTO, natuurorganisaties en de gemeente. Dit maakt tegelijkertijd dit nieuwe platform natuurlijk ook kwetsbaar. Het is tussen de partijen al lang onrustig en er is vaak onderling ruzie geweest. Een nieuw conflict ligt op de loer, zodra een beslissing voor één van de partners ongunstig uitvalt. We zien bij Planet De Koog hoe groot de invloed van individuele belangen kan zijn.

In de plannen die woensdag ontvouwd werden, werd onder meer aangekaart dat het toerisme meer benut moet worden. Arrangementen, streekproducten en een educatief informatiecentrum zijn een aantal van de genoemde voorstellen. Het 'echt Texels product' is blijkbaar niet genoeg. En straks krijgen we dus Hogebergkaas, Hogebergwol en de Hogebergse brouwerij. Meeliften op de merknaam Texel is niet meer genoeg. We zagen dit eerder al bij het Nationaal Park, dat zich ook steeds meer als merknaam verkoopt. Versnippert de merknaam van Texel nou al net zo erg als de politiek? Is er echt geen constructievere methode te bedenken? Een informatiecentrum in een schuur kan heus geen kwaad en ik snap dat er geld verdiend moet worden. Dat er meer toeristische activiteiten worden georganiseerd snap ik ook. Maar dat kan toch onder de naam Texel? Schapen knuffelen, een boerderijwinkel, een rondleiding door een Hogebergboer? Ga eens langs bij bijvoorbeeld De Waddel zou ik zeggen. Het bestaat al.

Een voorlichter van de gemeente legde mij uit dat alle facetten in dit plan samensmelten. Niet alleen de financiën (investering geraamd op twee miljoen, nog geen toezeggingen), maar ook de landbouw, de natuur en de cultuurhistorische aspecten. Alle projecten die per onderdeel werden gestart en mislukten, worden nu samengevoegd. Ik hoop dat het werkt. Min en min maakt plus zullen we maar zeggen.... 

Job Schepers

De blogs worden geschreven op persoonlijke titel en vallen buiten de verantwoordelijkheid van de redactie. Het zijn geen journalistieke producties, maar stukken gevormd vanuit mijn mening. Ik ga graag de dialoog aan. Dat kan via Facebook onder het bericht, maar ook via de mail. Ik probeer altijd overal op te antwoorden.