Afscheid van Wouter Weerman

Wouter Weerman (goochelaar Wautier) vertrekt na zeventien jaar van Texel. Hij gaat vanaf januari aan de overkant les geven op een 'staatsvrije school'. Weerman schreef een ingezonden brief om afscheid te nemen van het eiland.

"Ik heb de vrijheid nog gekend" kopte vorige week dinsdag een grote aanhef in de Texelse Courant. In een vurig betoog vertelde Sjef Boom uit Oudeschild weemoedig  hoe hij momenteel met lede ogen ziet hoe de ruimte en vrijheden, op het gebied van visserij en natuurbehoud verloren gaan en zijn weggedrukt door regelgeving, bemoeizucht en hebzucht van derden en overheden…..

Ik moet hem gelijk geven en ook ik zie, en heb aan den lijve ondervonden, hoe regels en economische belangen alle vreugde en inspiratie en passie voor je werkgebied je ziek, boos en onzeker kunnen maken, tot het moment dat je niet meer anders kunt dan je daar bij neer te leggen en met pijn in je hart te stoppen. Zo is het mij vergaan althans.

Als leerkracht op de Vrije School van Texel, waar dus zelfs, en dat is het meest verdrietige, ook nog eens de naam "Vrij" mee verbonden placht te zijn, maar waar ik als leerkracht mij nog nooit zo onvrij, betutteld en beteugeld heb gevoeld. Er werden mij, ons, vrijheden beloofd toen ik hier 17 jaar geleden op het eiland kwam, welke in de praktijk al snel werden teruggedraaid. Ik werd als held door ouders en bestuur binnengehaald, maar nog geen drie jaar later hebben dezelfde mensen mij, en mijn collega's  als grof vuil laten vallen omdat wij niet wilden doen wat zij eisten.

Er is toen een conflict ontstaan tussen leerkrachten, ouders en bestuur. Uiteindelijk heb ik de keuze gemaakt om het onderwijs te verlaten, om geen WW-uitkering aan te nemen maar voor mijzelf te beginnen als kunstenaar.  Dat heb ik 7 jaar lang gedaan tot het moment dat de kunstzinnigheid uit mijn schilderijen begon te verdwijnen en ik schilderijen in productie begon te maken.

Toen besloot ik te gaan goochelen. En dat heb ik de daarop 7 jaar vol passie en plezier mogen doen op het eiland en ook daarbuiten. Nu, na 14 tussenjaren, besluit ik, uit eigen vrijheid, mijn oude werk als leerkracht weer op te pakken want er zijn 4 kinderen en een school in Vorden, die op mij wachten en waar ik weer ga lesgeven.  Het is een staatsvrije school, dus echt vrij van overheidsbemoeienis. Op deze school is geen bestuur, bestaan geen toetsen. Ik vorm samen namelijk met mijn collega het bestuur van de school. Wij vormen een maatschap. Wij doen niet aan een directeur.

De ouders ondersteunen financieel de school en zo is het altijd de bedoeling geweest bij het opzetten van de vrije scholen. Stef Boom heeft de vrijheid nog gekend, zoals de titel van zijn stuk luidde. Ik heb de vrijheid juist teruggevonden, zal deze nu koesteren en met alles wat ik in mij heb proberen te beschermen….

Er is echter door mijn plotselinge besluit om te gaan verhuizen een soort beeld bij bepaalde mensen ontstaan die nu denken dat ik wegga door financiële problemen of door tegenslagen. Dat is niet zo. Ik had mijn hele goochelplanning voor 2018 al weer rond. Zowel wat mijn optredens bij Restaurant Quintys betrof, als de eerste marktboekingen, bedrijfsfeesten, kinderfeestjes; noem maar op. Deze heb ik allemaal moeten annuleren. Ik verlaat het eiland uit idealisme. Omdat er een klas met 4 kinderen en en school zijn die op mij wachten. Dat is de reden. Er is bijna niemand die nog in het onderwijs wil werken. Ik wel.

Het klopt dat ik, op dit moment nog even moet puzzelen met mijn budgetbegroting van het afgelopen jaar. Ik ben ziek geweest, heb daardoor inkomsten misgelopen en heb grote investeringen gedaan voor het opzetten van kunstcursussen in de Waldhoorn.  Dat loopt nu even anders. Daarnaast heb ik een promotiecampagne opgezet "Wie wordt de nieuwe goochelaar van Texel?"  Deze aktie ben ik helemaal niemand verplicht maar ik wil Texel niet met lege handen achterlaten. Texel verdient goed entertainment. Veel mensen komen voor ontspanning en vermaak naar ons eiland. Ik betaal zelf alle reclamekosten, drukwerk en publiciteitskosten want ik kreeg geen enkel groot bedrijf op Texel zover dit belang voor Texel ook in te zien en mij te willen sponsoren. Het wordt nu daarom dan maar mijn eigen kleine cadeau  aan Texel en aan Quinty's. Ik regel mijn eigen afscheidsfeestje. En met plezier!

Wij, Janneke en ik, krijgen nog wel de nodige hulp vanuit het maatschappelijk werk om alles financieel in goede banen te leiden en goed af te ronden, zodat wij met een schone lei en een grote glimlach het eiland kunnen verlaten. Ik pak de cursussen vanuit mijn stichting Waldar overigens daar gewoon weer op. Ik heb al een mooie nieuwe locatie gevonden....de eerste cursisten melden zich al aan...!

Wie het leuk vindt om te weten waar ik terechtkom: www.schooldehofakker.nl  (binnenkort waarschijnlijk anders geheten, misschien Vrije School Waldar). Dank jullie voor alle kansen en ervaringen die ik hier op Texel heb gehad. Dankbaar ben ik voor alle ruimte en mogelijkheden die mij steeds weer gegund zijn geweest om te mogen oefenen en te leren.

Ik wil Texel bedanken voor haar prachtige natuur en mooie luchten. Dank voor alle mensen waarmee ik te maken heb gehad en waarmee ik lief en leed heb mogen doormaken... Bedankt alle lieve kinderen met wie ik zo veel plezier heb mogen maken.

Bijzondere dankbaar ben ik Robert en vooral ook Til van restaurant Quinty's die mijn talent hebben gezien en mij een bestaanszekerheid hebben gegeven om als goochelaar in mijn levensonderhoud te kunnen voorzien.

Dag magisch Texel, dag eiland vol geheimen, bedankt!

Wouter Weerman