Hotwheels VS de houten treinbaan

Tegenwoordig denk ik overal twee keer over na. Zo liep ik afgelopen week voor mijn broertje zijn verjaardag in de Intertoys langs de rijen speelgoed en zag plastic versus hout. In felle kleuren plastic speelgoed kan eigenlijk echt niet meer.

Plastic speelgoed met de kwaliteit van een chocolade-ei verrassing is niet bepaald duurzaam. Het is vaak veel te prijzig en bovendien zo stuk. Dan kan je weer opnieuw naar de winkel. Meestal is er een trend aan de gang en wordt daarop ingespeeld, wat logisch is, want dat is hoe onze consumptiemaatschappij werkt. Kijk maar naar de enorme Pokémon hype die weer aan de gang is. Voor de Pokémon clip ’n go gordelset leg je zo meer dan €30 euro neer. Ook mijn broertje vond het een geweldige vakantie aankoop, maar na enkele uren was het Pokémon speeltje dat erbij zat al stuk.

Nu zal dit niet met al het plastic speelgoed zo zijn, kijk maar naar Lego, dat is iets wat jaren meegaat en je met losse steentjes je fantasie los kan laten gaan. Playmobile is ook zo’n voorbeeld, dat heb ik ook altijd gehad en bewaar ik nu in kisten op de zolder voor mijn eigen kinderen. Zelf heb ik als klein kind met de Playmobile van mijn vader gespeeld. Dit soort plastic speelgoed gaat generaties mee en is naar mijn mening wel duurzaam. Dat is ook de reden dat ik houten speelgoed een goede optie vind, het gaat jaren mee en kan bijna niet stuk. Je hebt tegenwoordig steeds meer keuze in houten speelgoed. Meestal hebben deze poppenhuizen, treinbanen en blokken sets neutrale kleuren, wat er misschien saai uitziet, maar wel beter is voor de ontwikkeling van je kind.

Plastic speelgoed is daarentegen niet goed voor de ontwikkeling van je kind. Het is namelijk een van tevoren bedacht verhaal, met felle kleuren en televisiekarakters. Daar heb je dus niet bepaald je fantasie bij nodig. Vaak kan het bewegen en komt er geluid uit, dat maakt het spel nog makkelijker. Wanneer je een kind een houten treinbaan zou geven heeft het daar veel meer inzicht bij nodig en vraag je het kind zijn fantasie te gebruiken, de houten stukken hebben immers geen kleur en je kind moet zelf de baan in elkaar zetten. Speelgoed waar een kind alleen maar op een knopje hoeft te drukken om alle toeters en bellen af te laten gaan, is eigenlijk hetzelfde als dat wij als zombies naar onze telefoon staren.

Opa en oma zouden zeggen: ‘wij hadden al dat speelgoed niet, wij speelden gewoon buiten met stokken en stenen’. Als je daar over gaat nadenken is dat uiteindelijk dus wel beter voor je kind.