Eilandgedicht
MET DANK
De M van Michiel is ook de letter van
een door zijn ambt geketend man:
Meneer de burgemeester is het dan.
In de zeven jaren werd zijn zuidelijke G
een Texelse klank, vertrouwd geluid
dat ertoe deed. Zijn toon, aandacht
en beleid loodsten ons door coronatijd.
Meijerblis, zijn lobby en vurig pleidooi
om cultureel erfgoed te behouden.
Toch is hij goed in brandjes blussen,
in de laatste weken nog. Zelfs stront
scheppen is een kwaliteit, vooral als
die van een vinvis is; onderhandelend
tot het skelet bij Ecomare ligt.
Nat pak buiten in de haven, bij het naderen
van de Sint; een man die de burreger
nabij eenvoudig vindt. De M ook
van meebewegen en meebouwen
binnen lands- en eilandsgrenzen.
Straks gaat hij noord met zuid verbinden,
ervaring benutten in ander gebied.
En - een hem zeer gegund geluk - de M
van Emmalaan hebben ze in Venray niet.
Fiet van Beek,
eilanddichter