Anders bekeken...
Veldboeketje rijmen
Samen met twee jonge blonde kinderen liep ik door het hoge gras. Net als nu toen er voor juni nog geen maaier was… Fluitenkruid, boterbloemen, zuring kleurt al rood. “Kiek uut, het loopt snel af, duuk niet in de sloot."
Elkaar vasthouden om toch dat moois te plukken, de dikste als anker en de lenigste bukken... Het schiet me te binnen en is toch al heel lang geleden. Ik was een tiener en de kleine Timmertjes waren nog klein. Ik paste op ze in de zomervakantie, want dan was het heel druk in de boekwinkel. Wandelen, tekenen, bloemen plukken, eentje voorop de fiets en eentje op de bagagedrager… Naar De Dennen was een feest.
In al het vieren van feesten en activiteiten zoals BUTE, BuitenGewoon, koren en markten zou je bijna aan dit jubileum voorbijgaan. Toch is deze 50 een grote mijlpaal. Hoe lang kun je bevlogen je werk doen? Hoe lang kun je met liefde de mensen blijven enthousiasmeren? Om als echtpaar zelf goed belezen en op de hoogte te zijn van alles wat geschreven en uitgegeven wordt en een winkel te runnen op deze manier moet je in het bezit zijn van geweldige eigenschappen.
De Brugemann-bouwsteen ligt hier zeker aan ten grondslag. Toen ik er aankwam met de fiets woonden Theo en Julia boven de winkel. De ingang was achter bij de drukkerij van Sjef, de broer van Juul. Het was de tijd van letters zetten met lood. Hardwerkende en kundige mensen. De humor en creatieve talenten van Theo maakten dit tot een prachtig boeket. Een Open Boek… Zo voor het pakken, zo voor het lezen aan de kant van onze snelweg in het leven.
Even weg van alle drukte en dat mooie verhaal tot je nemen. Even je juist verdiepen en dat prachtige weten aan te raken wat ontroert, wat laat lachen, wat geheimen onthult of je juist laat trillen. Een vriendelijk woord voor de man in de rolstoel, voor de Duitse vrouw, of een Tessels sèggie, een tijdschrift of een kaart. Het kon en kan allemaal.
Ik heb genoten van de mooie galerie-achtige uitstraling. Jan Wolkers, Blok van der Velden, aandacht voor kwaliteit, met een kwinkslag. Ik dook de tuin in voor stoere alliums, akeleitjes en natuurlijk boterbloemen, zuring en fluitenkruid uit de berm en was weer even terug bij het begin.
Mijn vader, jullie boekhouder. Alles nog in kinderschoenen. Gefeliciteerd, wees groos op jezelf en op elkaar, want uitslapen was er niet veel bij. Jullie waren om met Damsma te spreken "geweldige jonge twijgen in stram gewas". Ik zal het veldboeketje rijmen als kostbaar document bewaren. Grote klasse. Het lied: "Kom uit de bedstee mijn liefste..." niet meteen hardop, zoals ik, gaan zingen. Je raakt het de hele dag niet meer kwijt... of was dat de bedoeling?
Erna