Anders bekeken
Een dikke 10…
Voor me zit manlief met een wit oud shirt met rugnummer 10. We zitten in een oranje kajak en deze heeft een doorzichtige bodem. In onze handen flinke peddels. We kregen een minuut of twee instructie op de kant: hoe de peddels vast te houden en in het water te steken. Ook hoe de kajak te wenden naar links en rechts. Het lijkt makkelijker dan het is. Manlief is geweldig goed op open water en ruwe zee op een groot schip met dito motor, maar dit vergt enige vaarbekwaamheid. Bij elke steek in het water krijg ik achter hem gezeten een flinke plons in het gezicht of lager. Ik kijk naast mij, waar een keurige dame de peddel eigenlijk meer in de lucht houdt en geen spatje water door de vriend voor haar wordt gemorst.
Het is een dikke bries, op Bonaire waait het echt flink hard. Zelfs voor ons eilandbewoners is het een behoorlijke wind, de skuumkoppe staan op het water, maar dat mag de pret niet drukken. Als de gids stopt, wijst hij naar de bodem: grote, rode zeesterren. ”Vijfhoeken", hoor ik manlief brommen. Ik ben verbaasd, nooit geweten dat ze ook rood konden zijn. De verbazing blijft aan mijn zijde deze vakantie. De mangrovebossen waar we doorheen varen, bezitten de eigenschap om zout water naar zoet water te filteren. Grote, grove wortels zijn zichtbaar. Hoe belangrijk…! Als we de kajak uit gaan en met duikbrillen en snorkels het gebied verkennen, zwemmen de mooiste gekleurde vissen met ons mee. De wondere wereld krijgt een 10, ook de vogels zijn zeer talrijk. Groepjes met flamingo’s, pelikanen, zangvogels en een visarend. Geweldig! Het shirt blijft aan, de zon doet hier zijn werk, voorzichtigheid is geboden. Op een catamaran zeilen we later naar de koralen van Klein Bonaire en zwemmen we samen tussen de schildpadden en de vissen.
Aan boord van het schip tikt een man lachend op manlief zijn rug. “Het gaat gebeuren, hè“, roept hij lachend. Niet met Guidetti, nee de nieuwe nummer 10 is Kökcü, de aanvoerder van Feyenoord. En inderdaad, we zijn nog niet bekomen van de prachtige reis en daar breekt het feest los in De Kuip. Landskampioen, niet zomaar wat… Moederdag wordt ook een beetje Vaderdag. De Feyenoord vlag wappert en we nemen een Skuumkoppe op de overwinning.
Velen houden het niet droog, de langgekoesterde wens maakt emoties los. Kökcü gaat op het veld liggen, de behendige man laat de tranen gaan en Arne Slot de hoofdtrainer helpt hem overeind en omhelst hem. Teamwork. De schaal wordt uitgereikt en Köczü houdt hem blinkend omhoog. Champagne wordt gespoten. De mannen pakken Slot beet en gooien hem in het bubbelbad. Ook hij houdt het niet droog. Een traan bij mijn lief laat zich zien… Ja, met recht een dikke 10.
Erna