Motor kinderopvang
Ria Visch was de grondlegger van een voorziening voor veel ouders en kinderen. De komst van het kinderdagverblijf op Texel was grotendeels aan haar vasthoudendheid te danken.
Ria Visch, geboren in Rotterdam en later met haar ouders verhuisd naar Eibergen in de Achterhoek, was sociaal betrokken en ontfermde zich over mensen die het minder goed hadden getroffen. In 1974 verhuisde ze met haar echtgenoot Gerrit naar Texel.
Toen hun docher Monique twee jaar was, begon Ria, samen met Marga Meijer in 't Skiltje een peuterspeelzaal. Ze deden dat als vrijwilliger, van de rijksdaalder die ze per peuter vroegen kochten ze speelgoed en andere spulletjes.
Toen na verloop van tijd moeders steeds vaker vroegen of ze hun kind eerder mochten brengen en later konden op halen, realiseerde Ria zich dat er behoefte was aan een kinderdagverblijf.
Dat moeders na de bevalling bleven werken, was toen nog niet vanzelfsprekend. “Je stopt toch wel met werken?”, kregen ze wel te horen. Moeders die wél wilden blijven werken, liepen tegen het probleem aan dat er geen kinderopvang was. Ria zag het probleem en ondernam stappen om een kinderopvang te openen. Ze zette een plan op voor de oprichting en stapte daarmee naar de gemeente. Maar daar kreeg ze te horen dat ze eerst maar moest bewijzen dat die nodig was.
Ze zat inmiddels met de peuterspeelzaal in een lokaal van de vrijgekomen kleuterschool in Oudeschild. In het andere lokaal begon ze toen kinderopvang. Met hulp van vrijwilligers en sympathisanten werd die geschilderd en ingericht. Om de benodigde papieren te halen ging ze wekelijks naar Amsterdam op cursus.
Allemaal nog steeds als vrijwilliger, van de ouderbijdragen kocht ze bedjes en aanverwante spullen. Subsidie kreeg ze niet. Maar dankzij haar doorzettingsvermogen zag de gemeente uiteindelijk de noodzaak en kwamen er erkenning en geld. Ze kreeg het voor elkaar dat een professionele kinderopvang kon worden geopend. De gemeente wilde dat wel centraal en zo verhuisde het naar de Buitelboet in Den Burg. Ria stond er voor dat de opvang kleinschalig bleef, met veel zorg en aandacht voor de kinderen.
Ria Buisman en Marianne Witte die destijds met haar werkten, prijzen haar inzet. Witte: “Ria had een goede visie, liefde voor kinderen, begrip voor ouders, ze dacht en leefde mee en zat vol enthousiasme en ideeën. Ze trok veel karren en vervulde een voortrekkersrol.”
Illustratief voor de kwaliteit van de kinderopvang is het verhaal van Witte over een jongetje van een jaar of drie, vier. “Hij had de hele dag in de opvang gezeten, best een lange dag dus. Toen zijn moeder hem om vijf uur kwam ophalen, reageerde het ventje met: ‘Ik mocht toch de hele dag blijven?’ Hij voelde zich er helemaal thuis.”
Als moeder van twee kinderen was ze als vrijwilliger actief bij de jeugdclub in Oudeschild. Ook zette ze zich in voor Amnesty International, onder meer door het schrijven van brieven aan politieke gevangenen. Politiek bewust bleef ze niet aan de zijlijn. Zo deed ze begin jaren tachtig mee aan het protest tegen kruisrakketten.
"Dingen zijn niet vanzelfsprekend, soms moet je opkomen voor je idealen”, was één van de dingen die ze meegaf aan haar dochter Monique en zoon Peter. Ria Visch overleed op woensdag 26 april. Ze werd 74 jaar.