Randverschijnselen
In de lift
"TC-maker Eva is een hele goeie, meer planten, rozen en dergelijken in de krant." Een mooie opsteker voor mijn collega Eva, die hier in januari begon en al niet meer weg te denken is. De zin komt uit de column 'Harry's Hoekie' van Harry Bakker die verschijnt in dorpsblad De Hoornder.
In zijn column ging Harry in op de bezoeken van Eva aan zijn paradijs in Den Hoorn. In februari mocht ze Harry's banaan bekijken en maandag 27 maart - en ik citeer - "bloemen en ...". Het enthousiasme van Eva was inderdaad groot. Zo mocht ze een kijkje nemen in het ooievaarsnest en ook de - voor velen verboden - tuin is voor onze nieuwste collega openbare ruimte. Het klopt dat ik het enthousiasme van Eva op dit vlak iets heb getemperd. Ik vind het geweldig dat iemand zo'n tuin heeft en de status van de bloeiende banaan van Harry Bakker wil ik niet bagatelliseren. Bovendien doopte ik in een foto-onderschrift een narcissenveld laatst om tot een tulpenveld, dus er valt genoeg te leren. Toch heb ik gezegd dat we niet voor iedere bloeiende plant uitrukken alsof er zojuist acht levende blauwe vinvissen zijn aangespoeld in Waalenburg.
Verder heeft Harry gelijk. Nieuwe collega's zorgen voor nieuw elan en dat merk ik ook met Eva. Een frisse blik zorgt voor verbetering. Het is voor ons wel te hopen dat we wennen aan de uitspattingen die Eva heeft achter haar bureau. Jeroen en ik schrokken ons een hoedje toen ze ineens uitschreeuwde: "#*!@$$@# HET GAAT HELEMAAL MIS", wat nog geen twee minuten later op zeer kalme toon werd vervolgd met "Oh nee, toch niet". Wat er helemaal mis dreigde te gaan, is mij nog steeds een raadsel, maar de wereld bestaat nog en brand is ook niet ontdekt.
Waardering in het dorpsblad van Den Hoorn moet niet te lichtvoetig worden opgepakt. Eva zit duidelijk in de lift, al schept dat natuurlijk ook verwachtingen. In de column van Harry verder een hoop sorry's, ook aan mijn adres. Totaal onnodig, ik ben alleen maar blij dat hij zo enthousiast is. Er is maar één ding in de column waar ik over val en dat is het woordje 'baas'. Ik vind dit een jeukterm en krijg hier spontaan uitslag van. Hoewel ik mezelf soms best een eindbaas vind (ja, zo arrogant ben ik wel), wil ik niet dat één van de medewerkers me 'baas' noemt. Ik vind het af en toe al wennen genoeg dat ik naast collega ook werkgever ben. Als we daar ook nog een dictatoriale hiërarchie aan toe gaan voegen, word ik niet gelukkiger. Op dat punt spiegel ik me graag aan Ralph Koning, mede-eigenaar van De Bremakker, die zich niet te goed voelt om in zijn ouwe kloffie lekker op zijn grasmaaier rond te crossen.
Donderdag mocht ik met collega Jeroen de krant bezorgen in De Koog. We zitten nog steeds met een groot bezorgprobleem aldaar, dus gingen de redacteuren zelf op pad. Veel leuke gesprekken gehad met enthousiaste lezers en we hebben stukken van De Koog gezien waarvan ik geen weet had. Het is goed om alle facetten van je bedrijf te leren kennen en hierdoor de mensen die het doen te waarderen. Bovendien hadden Jeroen en ik een gezellige middag. Toch hoop ik op een nieuwe bezorger, zodat er op de redactie ruimte blijft voor bijvoorbeeld tuinbezoeken.
Job