Randverschijnselen
Koninklijk bezoek
“Zeg Máxima, weet je al wat je aantrekt tijdens ons bezoek aan Texel?” “Wat denk je nou Alex? De jurk natuurlijk! Ik hoop dat ie past. Hebben ze eigenlijk een paskamer bij Kaap Skil?” “Volgens mij niet Máx, maar anders steek je de Heemskerckstraat even over. Die bij Texelana mag je vast wel gebruiken.” “Mooi Alex, dan kijk ik daar gelijk voor een schapenwollen trui en een stel warme sokken. In ons paleis is het sinds de oorlog steenkoud.”
“Máx, weet je dat mijn laatste bezoek aan Texel alweer negen jaar geleden was. Bij ’t NIOZ opende ik toen het Zeewiercentrum. Ze kweken het daar, heel bijzonder en prachtig spul dat zeewier. Totdat ik het tijdens de lunch op m’n bord kreeg...”
“Ach, Alex en gezond eten. Dat gaat niet samen. Het liefst heb je elke dag patat.” “Nou en, Máx? Ik bén ook van de patatgeneratie! Maar tijdens mijn training bij de mariniers op Texel heb ik een ijzersterke conditie opgebouwd. Je merkt het wel als we een fietsrit over het eiland gaan maken.” “Oh nee Alex, ik kom uit Argentinië, weet je nog. Daar doen we niet aan fietsen.” “Máx, ik huur wel zo'n mooie bakfiets. Kun jij mooi voorin zitten. Weer eens wat anders dan in de gouden koets.”
“Zeg pap, over Kaap Skil gesproken. Durf jij je daar nog wel te vertonen? Ik zag op tv dat het vol spullen ligt die ze illegaal van de zeebodem hebben opgedoken. Zo fout als wat!” “Ach Amalia, dat moet je anders zien. Diep onder water is alles grijs. Precies dat grijze gebied waarin wij Oranjes goed de weg weten. Dat heb ik wel van je overgrootvader Bernhard geleerd.”
“Precies pap, maar dat obscure familietrekje heeft je populariteit geen goed gedaan. Je bent wéér gezakt in de peilingen.” “Ik las het Amalia. Daarom heb ik onze schatkistbewaarder opgedragen onze aandelen Oranjebitter weg te doen en er aandelen Heineken voor terug te kopen. Sinds de aankoop van de Texelse Bierbrouwerij geven die een heerlijk helder rendement: 6 procent!” “Haha pap, volgens mij ben je in de war met het percentage alcohol. Misschien moet jij maar eens wat vaker de Skuumkoope 0.0 nemen.”
“Je hebt gelijk Amalia, het aanzien van de Oranjes kan wel een opkikkertje gebruiken. Te beginnen op Texel. Ik heb het daar tijdens het inspreken van de podcast met Edwin Evers over gehad. Met zijn band speelt ie wel eens op het eiland. Hij heeft voor jou en je twee zusjes een plekje bij de backing vocals. Dan doet je moeder de solo.” “Ja pap, en jij zeker backstage aan de bar. Het wordt tijd dat jij een toontje lager zingt.”
“Zeg Alex, we blijven toch wel op Texel slapen.” “Tja Máx, dat was wel de bedoeling. Maar toen ik een huisje wilde te boeken, ben ik me rot geschrokken van de prijzen. Niet te betalen! Wat is alles op het eiland toch duur geworden.”
“Nou Alex, niet zo kniertig doen. Dan vliegen we maar een keertje minder naar Italië. Hoeven we ons dáár ook niet meer voor te schamen.”
“Zeg Máx, wil je ook m’n jachtgeweer inpakken?” “Waarvoor Alex?” “Nou, ik hoorde over die klapmuts op het strand van Vlieland.” “Alex, geen spráke van. Vlieland hoort niet bij je jachtgebied! Je laat dat beest met rust. Als je zo graag een klapmuts wilt, dan vraag je in de wolwinkel wel of ze er eentje in je maat hebben.”
Gerard