Janny Koning stond voor iedereen klaar
Janny Koning-Kisteman was de dochter van een politieman in Overijssel. Ze werkte in de verpleging en kwam eind jaren ’60, begin jaren ’70 naar Texel. Daar ontmoette ze Joop. Ze begonnen camping De Bremakker op de plek waar sinds de jaren vijftig eerst jeugdkampen voor welgestelde kinderen werden gehouden.
Het was hollen of stilstaan, in het hoogseizoen stonden ze zeven dagen in de week dag en nacht ‘aan’. Overdag de camping, ’s avonds en ’s nachts de horeca. “Als Janny ’s morgens opstond, dook Joop zijn bed in”, vertelt zoon Berry, die samen met broer Ralph en hun partners de camping voortzetten.
Drijvende kracht
Janny was de drijvende kracht op de administratie, deed het sanitair, overdag de bar en was ook op andere manieren altijd op de camping bezig. Joop stond ’s avonds achter de bar. Volop gezelligheid, niet zelden tot in de kleine uurtjes, als een veredelde nachtbar. Zoals die keer dat de politie om vijf uur ’s morgens op het erf stond. Hij kwam weg met de smoes dat er alleen campinggasten zaten.
Jong en oud kampeerde op De Bremakker door elkaar. Er kon veel, maar soms werd het zelfs Janny en Joop teveel. Ralph: “Als kampeerders stout waren geweest, kregen ze een briefje dat ze zich bij Janny moesten melden. Om hen een lesje te leren liet zij hen de tent afbreken. Als de schrik er flink in zat, mochten ze die daarna weer neerzetten.”
Druk, maar nooit te beroerd er nog wat bij te doen
Te bont gemaakt
Behalve die keer dat een groepje het ’s nachts echt te bont had gemaakt. “Midden in de nacht braken Janny en Joop hun tent af, gooiden die in de VW-bus, reden naar het Gerritslanderdijkje en smeten hem daar in de berm. Ze waren er helemaal klaar mee.”
Een uitzondering, want meestal ging het er op de Bremakker heel gemoedelijk aan toe. Erwin: “Eigenlijk kon alles.” Wel deed Joop 's nachts in zijn enthousiasme nog wel eens een belofte aan zijn gasten, die hij bij nader inzien niet kon waarmaken. Het was dan aan Janny om die de volgende dag weer in te trekken.
Volleybal
Drukke ondernemers, maar nooit te beroerd om er nog wat bij te doen. Joop en Janny zaten beiden op volleybal. Dat Janny werd gekozen tot voorzitter vóór het bestuur haar daarvoor had gevraagd, daar kon ze niet mee zitten. Zes jaar lang zat ze aan het stuur van de club. Een roerige periode, waarin onder meer de Meersporten Vereniging Texel uiteen viel. Hoogtepunt was de komst van het Nederlands heren volleybalteam naar Texel, met topspelers als Peter Blangé en Ronald Zoodsma.
Buitentoernooi
Tijdens het Buitentoernooi van Tevoko, een eindje verder in De Dennen, kampeerden volleyballers steevast op De Bremakker en werd voor de festiviteiten een grote tent neergezet. En toen die te klein werd eentje die nóg groter was. Tientallen jaren faciliteerde de familie Koning het Buitentoernooi. Janny keek nergens van op, ook niet toen een vrouw uit West-Friesland zich eens met een stalen gezicht bij haar meldde: “Nou ben ik toch hillegaar mien tandenborstel vergeten. Heb jij er niet nog eentje bij de gevonden voorwerpen?”
Volop drukte ook als later in het jaar een legioen Wampexers op de camping neerstreek. Tientallen jaren hielden zij er hun eindfeest en ook bivakkeerden ze er eens een nacht. Het kon daar allemaal.
Sportraad
Janny zat een periode in de Sportraad en bij de start van een zwemmarathon in Molenkoog aarzelde ze niet om als ‘official’ een duik in het water te nemen. En van Joop nam ze het penningmeesterschap van de Recron over. Zoals Ralph die functie van haar overnam, trad Berry in het bestuur van Tevoko in haar voetsporen.
Ook actief op het politieke vlak. Ze had een sterk sociaal gevoel. Afkomstig uit het 'rode dorp' Oudeschild kreeg ze het sociale gedachtegoed met de paplepel ingegoten. Ook als ondernemer bleef ze 'links'. Politiek vooral actief op de achtergrond bij de PvdA, de partij waarvoor ze zich ook eens verkiesbaar stelde.
Janny was een fanatiek supporter bij het voetbal en het volleybal. In de zaal en op het veld. “Ze was er altijd”, memoreerde speler Simon Brand bij haar uitvaart. Fanatiek ook. Toen zoon Erwin eens onderuit werd “geschoffeld” stoof ze het veld op en gaf de dader onder uit de zak. Drukte of niet in het bedrijf, om te sporten kregen de broers vrij. Ralph: “Ze was onze grootste fan. Maar o wee als je niet goed speelde, dan kon ze ons ook afbranden.”
Ze was niet alleen supporter, maar ook coach van zaalvoetbalteam Texel BV tijdens het prestigieuze Gouden Hoef Toernooi. De verrichtingen van kleinzoon Lesley bij Texel Futsal volgde ze op de voet. Kon ze er niet heen, dan volgde ze het wel via internet. Erwin: “Dan moest je haar niet storen. ‘Hou je mond, ik zit nu effe livestream te kijken!’, zei ze dan.”
Veelzeggend was de minuut stilte ter ere van Janny tijdens de wedstrijd vorige week van Texel Futsal tegen VNS United.
Pensioen
In 2016, toen ze 70 werd, vond ze het na veertig jaar Bremakker mooi geweest en ging ze met pensioen. Ze verdween niet achter de geraniums, maar ondernam van alles. Ze ging met leeftijdgenoten wandelen, bij de klaverjasclub, de Historische Vereniging, werken met klei en ze richtte het G-gym op. Berry: “Dan kwamen ze hier na afloop een gratis patatje halen. Want het mocht natuurlijk niets kosten.” Ook was ze vrijwilligers bij Hospice Texel.
Ralph: “Janny deed van alles waar ze vóór die tijd nooit aan toe kwam. In die zes jaar tijd heeft ze op sociaal gebied veel ingehaald. Ze stond voor iedereen klaar.”
Toen ze vier jaar geleden Parkinson bleek te hebben, ging ze niet bij de pakken neerzitten. “In plaats van wat ze niet meer kon, keek ze naar wat ze nog wel kon. Ze bezocht trouw de therapie van Bernard Wolf. “Je moet bewegen”, zei ze dan.
Ze bleef lang mobiel, tot drie maanden geleden haar gezondheid hard achteruit ging.
Janny Koning overleed woensdag 22 maart. Ze werd 76 jaar.