"Teamgenoten ook mijn vrienden"
Hij is vernoemd naar een bekende voetballer en speelt in het volleybalteam dat naar hem is vernoemd. Jari van Maanen, eerste medewerker Sport & Recreatie bij De Krim Texel, is deze week onze gast in 'Eiland van..'
Vertel eens iets over jezelf en je achtergrond?
Mijn naam is Jari van Maanen, ik ben 28 jaar oud, en woon in Den Burg. Ik ben geboren in De Cocksdorp, ondanks dat mijn naam misschien anders doet vermoeden. Ik ben 'er ien van' Theo van Maanen. Bij velen waarschijnlijk vooral bekend als Theo de Tennisleraar, inmiddels eigenaar van 'De Vlinderwinkel', en van Trudie van Heerwaarden (toch die Texelse achternaam). Mijn moeder werkt als onderwijsassistent op OSG De Hogeberg. Ik heb ook nog een jonger zusje, Eva. Zij is ook geboren op Texel en woont inmiddels in Utrecht.
Je naam is best bijzonder. Hoe zit dat precies?
De wat oudere jongeren onder ons zullen zich misschien nog het succesteam van Ajax uit de jaren '90 herinneren. Met veel jonge Nederlandse spelers zoals Clarence Seedorf, Edwin van der Sar, Patrick Kluivert en de broertjes De Boer. In dat team speelde ook een speler uit Finland, Jari Litmanen. Mijn ouders (vooral mijn vader) zijn fan van Ajax, vonden Jari een goede speler en een mooie naam. Daarnaast lijkt Jari Litmanen natuurlijk wel een beetje op Jari van Maanen. Vroeger zei ik altijd als mensen tegen me zeiden: “Hé Jari Litmanen!” “Nee, Jari VAN Maanen!” Tegenwoordig gebeurt me dat niet vaak meer. Steeds minder mensen die Jari Litmanen nog kennen, denk ik.
Het wonen op Texel wordt je als jongere niet heel erg makkelijk gemaakt
Je hebt veel van de wereld gezien. Waar ben je zoal geweest en hoe komt het dat je bent teruggekeerd naar Texel?
Ik heb heel veel plekken gezien tijdens mijn stage bij de Holland America Line. Denk aan Noorwegen, IJsland, Spanje, Portugal, Italië, maar ook de Cariben, delen van de VS, Mexico etc. Ik ben teruggekomen naar Texel omdat er geen enkele andere plek in de wereld als thuis voelt. We voeren wel eens met het schip vanuit Amsterdam naar Noorwegen. Soms zei de kapitein dan: “Als je nu uit het raam kijkt kan je de lichten van de vuurtoren van Texel zien.” Daar werd ik toch altijd een beetje emotioneel van. Op de boot naar Texel zitten heeft voor mij altijd gevoeld als thuiskomen.
Je werk nu bij De Krim Texel. Kun je daar iets over vertellen?
De Krim is altijd wel een bepaald onderdeel van mijn familie geweest. Mijn opa was ruim vijftig jaar geleden één van de groep Cocksdorpers die aan de wieg stonden van De Krim. Daarnaast hebben veel familieleden van mij gewerkt bij De Krim, zoals mijn moeder en mijn oma. Mijn tante Marianne werkt inmiddels al meer dan dertig jaar bij De Krim. In 2020 was ik opzoek naar een baan en heb ik gesolliciteerd bij De Krim. Destijds op gesprek geweest bij Jolanda Kamphuis, die mij een baan heeft aangeboden. In de coronatijd is het vervolgens best wel eens heel moeilijk geweest. Maar ik heb eigenlijk altijd heel veel vertrouwen gekregen van De Krim, waar ik natuurlijk heel erg blij mee ben. Na wat verschillende functies werk ik nu als eerste medewerker Sport & Recreatie.
Kun je iets zeggen over wonen op Texel?
Ik woon op Texel omdat het mijn thuis is. Maar het wonen op Texel wordt je als jongere niet heel erg makkelijk gemaakt. Zeker als je alleen bent komt er zelden of nooit een huis op de markt waar je qua prijs naar kan kijken. Omdat denk ik heel veel jongeren met mij in het zelfde schuitje zitten, gaan deze jongeren allemaal huren, waardoor de wachttijd voor een huurwoning ongelofelijk lang is. Meerdere vrienden van mij zijn van Texel af verhuisd omdat ze aan de overkant veel grotere kans maken op een (koop)woning. Ik zit een beetje in de leeftijd dat veel van mijn vrienden bezig zijn met het stichten van een gezinnetje, dat wordt ze op Texel, qua woning, niet makkelijk gemaakt. Mede omdat vaak (alleenstaande) oudere mensen plekken bezet houden waar ook een jong gezin kan wonen. Uiteraard kan ik ze dat niet kwalijk nemen. Maar die vrienden waar ik het over heb zijn ook veelal jongens die graag aan het werk willen, bijvoorbeeld als kok, ik denk dat heel veel Texelse horecaondernemers best blij zouden worden van zulke mensen.
Wat doe je zoal in je vrije tijd?
Ik hou heel erg van volleyballen. Dit doe ik vaak twee of drie keer in de week bij Tevoko. Daarnaast doe ik ook veel dingen vrijwillig voor de vereniging. Zo organiseren we samen elk jaar het Tevoko Buitentoernooi, naar mijn mening één van de mooiste sportevenementen die Texel rijk is. Volleybal doe ik misschien al wel bijna twintig jaar. Sinds een aantal jaren spelen we met een team van jonge gasten eilandcompetitie onder de naam Jari en de Lange Mannen. De jongens (en vrouw, daar straks meer over) van dat team zijn niet alleen mijn teamgenoten maar ook mijn vrienden. Daarnaast probeer ik af en toe ook nog wel wat andere sporten te doen, zoals golfen. Ook heb ik dit jaar voor het eerst meegedaan met de Texelse dartscompetitie, dat vind ik ook heel leuk om te doen. Maar eigenlijk wijken alle andere dingen voor het volleybal.
Hoe ervaar je de mensen op Texel?
Over het algemeen enorm gastvrij. Ik mag graag een biertje doen in De 12 Balcken en daar kom je nog wel eens met een Texelaar in gesprek. Over het algemeen is dat altijd vrij snel heel gezellig met een Texelaar. Het mooie vind ik ook dat je daar ook 'Bekende Texelaars' in het wild kan tegenkomen. En dat die zich dan niet te goed voelen om met jou het gesprek aan te gaan. Mooi voorbeeld daarvan vind ik bijvoorbeeld Eric Hercules, die ik wel eens tegen het lijf loop in 'De Balcken'. Hij is oud-wethouder, nu gemeenteraadslid en bekend van de Elsje. Maar hij is gewoon van: “Ik ben ook gewoon Eric, net als dat jij gewoon Jari bent.” Dat vind ik wel heel erg leuk.
Wat zou er op Texel moeten blijven zoals het is?
Ik vind het belangrijk dat Texel leefbaar en aantrekkelijk blijft voor jonge mensen. Ik noemde huisvesting al. Behoud van OSG De Hogeberg is echt cruciaal voor de leefbaarheid van het eiland. Ik weet dat dit niet altijd vanzelfsprekend is, ik heb zelf bijvoorbeeld ook met twintig leerlingen tien jaar geleden VWO-examen gedaan. Ik denk dat je nergens anders in Nederland zulke kleine klassen vindt. Maar ik ben altijd heel blij geweest dat ik mijn hele middelbare schoolcarrière op Texel heb mogen volgen.
Wat zou er op Texel anders mogen?
Er zouden meer betaalbare woningen mogen komen voor jongeren.
Wat is je favoriete plek op Texel?
Hoe gek het ook klinkt, want het gaat weer over volleybal, maar ik voel me nergens meer op m’n gemak dan op speelweide Het Vierkante Stuk in de Dennen. De locatie van het Tevoko Buitentoernooi. Altijd als ik er ben als het geen toernooi is, krijg ik meteen zin in het toernooi. Laatst nog even er overheen gelopen in de sneeuw. Zelfs dan vind ik het een hele fijne plek om te zijn. Daarnaast zit het ook vlak bij mijn favoriete restaurant Brasserie Beers. Dus ik kan een bezoek aan Het Vierkante Stuk altijd mooi combineren met een bakkie koffie of een lunch bij Bri en Martijn.
Wie verdient er een grote pluim op Texel?
In het algemeen wil ik ‘De Vrijwilliger’ een pluim geven. Deze mensen zijn heel belangrijk voor het verenigingsleven op Texel. Als ik dan iemand mag noemen die dichtbij me staat, wil ik heel graag Ben Kenter noemen. Als er iemand is binnen de volleybalvereniging is die nog veel doet, dan is dat absoluut Ben. Ben is naast voorzitter ook trainer, wedstrijdleider, vertrouwenspersoon, aanvoerder en speler van Tevoko Heren 1 en coach van Tevoko Dames 2. Hij heeft echt het allerbeste voor met de volleybalvereniging.
Hoe kijk je tegen het toerisme aan?
Toerisme is voor veel Texelaars de belangrijkste bron van inkomsten. Bijna iedere Texelaar heeft op welke manier dan ook wel (financieel) voordeel bij de toerist. Ik merk wel dat de seizoenen een stuk langer zijn geworden dan vijftien jaar geleden, toen ik mijn eerste baantje in de horeca had. Eigenlijk beginnen de seizoenen nu al en lopen bijna in één rechte lijn door tot eind oktober. Als je dat combineert met de krapte aan horecapersoneel begrijp ik erg goed dat seizoenen voor veel medewerkers zwaar kunnen zijn.
Wat doe je over vijf jaar?
Als ik een glazen bol had, zou ik het vertellen. Ik acht de kans wel heel groot dat ik nog op Texel woon en werk. Daarin is wonen de grote onzeker factor. Maar ik hoop toch dat ik een keer geluk heb met het vinden van een woning. Ik heb het naar mijn zin op De Krim en hoef daar zeker niet weg. Daarnaast hoop ik nog steeds een belangrijke rol te spelen binnen Tevoko. Ik neem vanaf dit jaar officieel het stokje over van André (van der Vliet red.) als 'toernooidirecteur' van het Buitentoernooi, dat hoop ik over vijf jaar nog steeds op een mooie manier te organiseren.
Wie zou je graag in een volgende 'Eiland Van...' willen zien?
Ik wil graag mijn (volleybal)vriendin Christine Boschman aandragen. Christine is weliswaar import, maar ik vind toch wel dat je in korte tijd van haar kan zeggen dat het ook een beetje 'Het Eiland van Christine' is geworden. Ze heeft inmiddels een Texelse man gevangen waarmee ze op korte termijn gaat trouwen. Christine weet wat ze wil, heeft een duidelijke mening en is niet bang om die te uiten. Ik denk dat dat heel interessant is voor deze rubriek.