'Meester' Jan Heethuis temidden van juichende leerlingen bij zijn 40-jarig onderwijsjubileum eind september 2000.
'Meester' Jan Heethuis temidden van juichende leerlingen bij zijn 40-jarig onderwijsjubileum eind september 2000. Foto: Archief Texelse Courant

'Meester' Heethuis was een begrip

Toen Jan Heethuis in 1960 na vier jaar ULO en vijf jaar kweekschool begon als leraar namen veel ouders het als vanzelfsprekend aan dat de schoolmeester wist wat hij deed. Maar toen hij na 43 jaar voor de klas in 2003 met pensioen ging, was dat anders. Ouders praatten mee over veel zaken. Medezeggenschap en inspraak vond Jan prima. Maar ze moesten niet op de stoel van de docent gaan zitten.


Na de kweekschool gaf hij eerst les in het Groningse Zuidbroek. Zoals destijds veel docenten geregeld wisselden van school, om hun blik de verwijden, stapte Jan ook geregeld over. Na vier jaar Zuidbroek ging hij aan de slag in Hoogezand-Sappemeer en weer een jaar later verkaste hij naar Winschoten. Van 1969 tot 1975 was hij schoolhoofd in Oude Pekela. Het was ook de tijd dat de docenten amper begeleiding kregen en sommige leerlingen, doordat de leerstof te moeilijk werd, niet verder kwamen dan de vijfde klas (nu groep zeven). Het verbeterde nadat de schoolbegeleidingsdienst z’n intrede had gedaan.

In mei 1975 begon Jan als schoolhoofd op de Thijsseschool. Hij stond voor een klas van 47 leerlingen en zag hoe in het klassikale systeem vlotte leerlingen een makkie hadden, terwijl tragere leerlingen het moeilijk hadden. De klassen werden gaandeweg kleiner en de Thijsseschool stapte over op een meer persoonlijke aanpak, in onderwijstermen ‘een meer individueel gerichte pedagogische didactische aanpak’. Hij liet leerlingen meer zelfstandig werken en had daardoor meer tijd om de kinderen de aandacht te geven die nodig was. 


Het onderwijs veranderde en Jan zag ook de kinderen veranderen. Ze werden mondiger en kregen een bredere kennis, mede dankzij de tv en de computer. Zelfs zijn kleinzoon van vijf Wesley kon er al goed mee overweg. Maar hij zag ook dat kinderen last kregen van concentratieproblemen. Volgens Jan vooral als gevolg van een opstapeling van activiteiten buiten schooltijd: zwemmen, gymnastiek, muziekschool et cetera. “Dat brengt bepaalde spanning met zich mee. Vroeger hadden kinderen minder aan hun hoofd”, vertelde hij bij zijn afscheid in 2003.

Leerlingen werden mondiger en kregen bredere kennis


Zijn gezondheid vroeg de nodige aandacht. Al op zijn achttiende kreeg Jan de diagnose suikerziekte. Dat betekende een leven vol aanpassingen. Dagelijks insuline spuiten en een streng dieet. Het weerhield hem niet van een actief leven. Hij was veel in beweging en floot als scheidsrechter jarenlang de derde en vierde klasse KNVB.

De ziekte eiste wel zijn tol. Hij had huid- en oogproblemen, hij kampte met bloedvatvernauwing en zijn nieren werkten begin jaren negentig amper meer. Noodgedwongen raakte hij dagelijks aan de dialyse. Slechts een tijdelijke oplossing, een gecombineerde transplantatie van een alvleesklier en een nier was zeldzaam, maar ook noodzakelijk. Hij kwam op de wachtlijst voor organen. Na de fusievergadering tussen Texel’94 en Texelse Boys werd hij opgeroepen. De operatie slaagde en op 31 augustus 1994 kreeg Jan, zoals hij dat zelf noemde, een "nieuw leven". 

Wel drukten naweeën zwaar op zijn gestel. Er volgden andere klachten en hij belandde psychisch in een diep dal. Een periode waarin hij veel steun had van echtgenote Janny, dochters Jante, Rita en Inge en schoonzoon André, familie en vrienden. Schoolkinderen stuurden hem kaarten.

Zijn incasseringsvermogen werd verder op de proef gesteld toen een onderbeen moest worden geamputeerd en later het andere. Jan toonde zich veerkrachtig, revalideerde en met behulp van protheses kon hij weer lopen, fietsen en autorijden. Tot op hoge leeftijd ging hij dagelijks twee keer naar fitness en hij maakte met de familie graag een rondje door het bos.

Wegens zijn gezondheid had hij op school wel een stapje terug gedaan. Maar tot zijn pensioen bleef hij lesgeven en leerlingen ondersteunen.

In zijn vrije tijd was hij vaak te vinden in zijn moestuin en aan de zijlijn van Texel’94, waar hij in het bestuur zat, de trouwste supporter was van het team van zijn kleinzoon en als correspondent trouw voetbalverslagen voor de Texelse Courant schreef. Ook een groot fan en supporter van AZ en FC Groningen. Hij zat in het bestuur van de ijsclub van Den Burg, de visclub en de Texelse Sportraad en verzamelde postzegels en munten. 


In deze krant vertelde hij openhartig over zijn dubbele transplantatie en amputatie. "Voor mijn operatie zagen mensen niets aan me, maar voelde ik me beroerd. Nu loop ik met twee protheses en vinden mensen me zielig. Dat is niet terecht. Ik ben fitter dan voorheen en ben van de suikerziekte af, zodat ik kan eten wat ik wil. Ik voel me een gelukkig mens."

Bijna 29 jaar na zijn dubbele transplantatie gaf zijn nier het op. De familie laat weten dat Jan het belang van orgaandonatie graag onder de aandacht wil brengen.

Dochter Rita over haar vader: "Hij was een volhouder, een doordouwer en een vechter. Hij hield - zoals in het Gronings voorop zijn rouwkaart stond - 'lang z'n kop d'r veur'." 


De reacties op zijn overlijden vorige week waren enorm. 'Meester' Heethuis was een begrip op Texel. 


Jan Heethuis overleed op 8 maart. Hij werd 84 jaar.


Gerard Timmerman

'Meester' Jan Heethuis was jarenlang hoofd van de Thijsseschool.