Kok gaf kennis door als vakdocent
“Kok uit roeping”, omschreef Willem Oosterhof zichzelf. Hij had nooit anders gewild. Wel stapte hij later over naar het onderwijs. Als vakdocent op OSG De Hogeberg bracht hij zijn passie en plezier voor het koksvak over op zijn leerlingen.
Op z’n twaalfde hielp Willem in de keuken van Hotel Juliana en leerde van chefkok Mari Brons de grondbeginselen van het vak.Na de LTS en de bakkersschool verdiepte hij zich via het leerlingenwezen verder in het koksvak en werkte bij diverse bedrijven. Zoals bij Martin Air Partyservice, een cateraar die grote buffetten en diners verzorgde. Het bracht hem op allerlei plekken. Zo was dit bedrijf ook de zorg voor het regeringsvliegtuig toevertrouwd. Ook leden van het Koninklijk Huis vlogen met dit toestel. Ze hadden allemaal hun specifieke wensen. Willem vertelde hoe Prins Bernhard erg gecharmeerd was van rijst met saté en dat hij er altijd een paar soorten sambal bij wilde. En voor Beatrix moest er whisky met spuitwater aan boord zijn. Juliana hield van gekookte aardappelen, spinazie en een kalfslapje.
Op z’n 21ste keerde Willem terug naar Texel en werd souschef bij Hotel Juliana. Daarna maakte hij de nodige omzwervingen, die hem langs Molenbos, Opduin, De Pelikaan en Paal 9 leidden. Zijn stelling was dat als je jong was, je geregeld van bedrijf moest veranderen. Zodat je overal wat kon oppikken en dat was goed voor je ontwikkeling.
Lange tijd werkte hij bij La Casserole in De Koog, van zijn oude leermeester Mari Brons. Willem waardeerde de degelijkheid waarmee daar werd gekookt. Lamsspecialiteiten, stoofpotjes en gebakken vis. Zonder franje of exotische toevoegingen, daar had hij niets mee. Hij snapte niet hoe je minutenlang een bord kon opmaken, terwijl het eten koud lag te worden.
Met Kees Boks was Willem midden jaren '90 betrokken bij de zogeheten Proef- en beleefdagen, om scholieren kennis te laten maken met het horecavak. "Het was rond zijn veertigste en hij was wat meer om zich heen was gaan kijken. Toen een docent van de OSG lichamelijke klachten kreeg en Willem op school praktijkonderwijs ging geven, stapte hij over naar het onderwijs.
Hij ervoer al snel dat je van leerlingen in zo'n korte tijd geen koks van kunt maken. Maar dat ze wel plezier aan het koken moesten beleven. Zo wist hij zijn pupillen te interesseren voor het vak en genoot ervan als ze gemotiveerd waren. Het was de tijd dat de school de afdeling ‘Consumptief’ had en de gekookte gerechten in schoolrestaurant ’t Proeflokaal werden geserveerd. Dat er nooit een leerling zakte, zegt veel over de gedrevenheid van de docenten en begeleiders. Niet alle leerlingen belandden in de horeca, maar hij genoot er van als er eentje in een sterrenrestaurant aan de slag ging.
Toen ’t Proeflokaal in 2014 sloot en de verbreding in het onderwijs werd ingevoerd, begreep Willem dat. Maar betreurde als vakdocent ook dat die verbreding ten koste ging van de verdieping.
Hij had feeling met de jeugd, op school en op het voetbalveld
In het onderwijs hield hij een hechte band met het bedrijfsleven. Hij zocht samenwerking met ondernemers, zoals voor stages en bedrijfsmarkten. Na twintig jaar in het onderwijs ging hij in 2020 met pensioen.
Hij was zelf geen voetballer maar zette zich wel met hart en ziel in voor Texel '94 en het voetbal op het eiland. Hij organiseerde de jeugdcompetitie onder 11, adviseerde en ondersteunde het bestuur. Hij was coach, elftalbegeleider, lid van het jeugdbestuur, scheidsrechter en deed andere taken.
Toen het zaalvoetbal op Texel begon werd hij coach van het Badhotel. Toen Texel werd gevraagd in te vallen tijdens het prestigieuze Gouden Hoeftoernooi in Alkmaar en stelde Willem een team samen met de beste spelers van het eiland. "Iedereen sprak daarover", vertelt zijn maat Jan Willem Boon. "Zo belandde hij ook in de rayoncommissie. Nadien ging hij ook met Texelse A-junioren naar de overkant. Toen ze een keer later terug kwamen, belde hij. Ze hadden de finale gewonnen. Dat was héél mooi." Hij coachte nadien ook de jeugd van West-Friesland.
"Willem kon goed overweg met jeugd. Op school en op het veld. Maar hij kon ook principieel zijn. Toen hij een keer met elf spelers naar een wedstrijd ging en één speler zich misdroeg op de boot, ondanks zijn waarschuwing dat die dan niet zou spelen, hield Willem woord. Hij zette hij die jongen op de bank, die keer speelde het team met tien spelers."
"Willem was enthousiast, punctueel en hield woord. Hij deed wat hij zei." Een jaar of vijf, zes geleden ontdekte hij de fotografie. Hij maakte de foto's voor het Texelse voetbalboek van Jumbo en nog twee mooie albums. En bij Texel '94 hangt een wand vol elftalfoto's die hij heeft gemaakt.
Willem Oosterhof overleed op 15 februari. Hij werd 67 jaar.