Puber(t)aal
Plasketting
Tijdens de les naar de wc gaan: het is iets van alle tijden. Soms omdat ze echt moeten plassen. Soms omdat meiden even iets moeten verwisselen. En soms ook gewoon omdat ze dan even een loopje hebben. De andere optie: om de berichten op de telefoon te checken, probeer ik te voorkomen. “Mag ik naar de wc?” wordt door mij regelmatig beantwoord met: “Jawel hoor, telefoon op mijn bureau neerleggen.” Soms totale verbazing - die moest dus echt gewoon naar de wc. Soms een zucht, gevolgd door het leegmaken van een veel te kleine kontzak waar de veel te grote smartphone uitsteekt. En soms hoeven ze ineens niet meer.
Vlak na de pauze vind ik een toiletbezoek onzin, maar regelmatig hebben ze meerdere uren achter elkaar en moeten ze gewoon écht. “En anders kan ik me echt niet meer concentreren, mevrouw.” Als het stil en snel gaat, prima. Wanneer ik wantrouwig ben of het qua timing totale onzin vind, krijgen ze een ‘nee’ te horen. Vaak vinden zij dat dan ook weer prima. Soms zie je een meisje haar ogen groter maken en een soort van seinen dat het écht noodzakelijk is. Dan mag ze altijd gaan.
Zo vertelden twee jongens uit havo 5 mij deze week dat een klasgenoot ooit niet naar het toilet mocht van een invaller en vervolgens benoemde dat dit toch echt een basic right was. De invaldocent heeft haar toiletbezoek vervolgens nooit meer durven weigeren.
Ik heb wel eens meegemaakt dat ik na de instructie vroeg of er nog vragen waren. Je hoopt als docent dan op iets wat inhoudelijk relevant is. Je krijgt helaas met regelmaat een “Mag ik dan nu naar de wc?”
In havo 5 is het altijd schering en inslag. Ik heb ze het derde uur. Dat is het laatste uur voor de pauze. Veel leerlingen beginnen al om 8:30 uur en kunnen het dan tussen 10:10 en 11:00 uur blijkbaar niet meer ophouden. Ze geven namelijk trouw hun telefoon af, zijn snel terug en gaan daarna gewoon weer aan het werk.
Laatst opperde ik - min of meer voor de grap - om een plasketting te maken. Zo’n vies ding dat iedereen wel kent van de basisschool en dat met ieder kind meegaat naar de wc. Zo zien de kinderen in de klas dat het toilet bezet is en ze dus even moeten wachten. “Oh ja mevrouw, dat moet u doen! Maar dan wel echt met van die kralen en zo.” Ik lachte en zuchtte. Havo 5. Achttien jaar of iets daar in de buurt en zij willen nu dus serieus een plasketting.
“En mevrouw, vertelt u vanavond dan thuis aan uw vriend: met havo 5 heb ik vandaag afgesproken dat ze een plasketting krijgen?” Hem hoef ik niks te vertellen. De kralen liggen al klaar op tafel. Nadat ik het laatste woord van mijn column heb geschreven, ga ik een plasketting maken. Voor havo 5.
Marlieke Daals,
Docente Nederlands OSG De Hogeberg
