'Persoonlijk contact gast belangrijk'
Vertel eens wat over jezelf?
Mijn naam is Marjon van de Reijken, ik ben geboren en opgegroeid in Delft. Na mijn studie aan de Haagse Hogeschool ben ik in 2003 een winterseizoen skiles gaan geven in Serfaus, Oostenrijk. Hier heb ik mijn vriend Steffen Ruis leren kennen. Na twee jaar heen en weer reizen tussen Delft en Texel ben ik naar het eiland verhuisd. Steffen was al eigenaar van camping Coogherveld in De Koog. Eerst ben ik aan de slag gegaan bij de Rabobank, daarna ben ik ook op de camping gaan werken. Steffen en ik hebben twee prachtige dochters, Liza is 12 jaar en gaat naar de OSG en Amy is bijna 10 jaar en gaat naar de Lubertischool in De Koog. Verder ben ik actief in de ouderraad van de basisschool van Amy, ben ik sinds kort lid van TOV en zit ik in de ledenraad van de Rabobank.
Wat is het mooie aan de camping?
Het contact met gasten vind ik leuk aan mijn werk. Persoonlijk contact vinden we belangrijk, dus bij ons geen sleutelkastjes en incheckcodes maar een welkomstpraatje bij het inchecken. We hebben veel vaste gasten die ieder jaar terug komen, dat zie ik als een compliment dat de gast zich bij ons thuisvoelt. Het is afwisselend werk, dat maakt het leuk.
Wat doe je zoal in je vrije tijd?
Steffen zegt “stofzuigen en wassen”, hihi. ’s Ochtends nadat ik Amy naar school heb gebracht, maak ik graag een ommetje met een paar vriendinnen, we wandelen vanaf het schoolplein door de bossen en duinen van De Koog. Bij paal 21 hebben we een strandhuisje. We komen er helaas niet vaak, maar als we er zijn dan is het echt genieten. Lekker met de voetjes omhoog, vaak gezellig samen met vrienden en de dag afsluiten met een lekkere maaltijd bij het paviljoen. Van een bezoek aan de schoonheidsspecialiste of een avondje Netflix kan ik ook blij worden.
Buitendorp moet leefbaar blijven, niet alles naar Den Burg
Hoe ervaar je de mensen op Texel?
Het duurde een paar jaar voordat er in De Koog niet meer aan me werd gevraagd hoe mijn vakantie was. Dat is ook kenmerkend voor de mensen hier, gastvrij en vriendelijk. Op straat zeggen we elkaar gedag. De mensen zijn ook ondernemend, kijk maar naar de vele verenigingen en initiatieven die er op het eiland zijn.
Wat moet er blijven zoals het is?
Basisscholen in de buitendorpen. Een school in het dorp houdt het dorp levendig en zorgt voor verjonging.
Wat zou er op Texel anders mogen?
In Delft zat ik op hockey, een hockeyclub mis ik op het eiland. Verder vind ik dat de buitendorpen leefbaar moeten blijven, niet alles naar Den Burg. In alle dorpen moeten betaalbare woningen voor gezinnen worden gebouwd. Maar ook woonruimte voor ouderen of mensen die kleiner willen wonen, hierdoor ontstaat doorstroming. We moeten ervoor zorgen dat de werkende generatie kan wonen en werken op het eiland en niet naar de overkant raakt.
Wat is je favoriete plek op Texel?
Paal 21. Het is er prachtig en niet al te druk, zelfs in de zomervakantie. Doordat kampeergasten dagelijks kunnen aankomen, blijven we tijdens het seizoen in de buurt van de camping. Onze tuin is daarom ook een favoriete plek van me, als het even kan zetten we de barbecue aan.
Wie verdient er een grote pluim op Texel?
De vrijwilligers van de brandweer. We kunnen niet zonder deze mannen en vrouwen.
Hoe kijk je tegen het toerisme aan?
Door de toerisme hebben we op het eiland veel faciliteiten, zoals in ieder dorp minstens een supermarkt, die we anders niet zouden hebben. Denk dat het dan ook niet mogelijk is dat we een bootdienstregeling hebben die ieder uur gaat. Ik denk dat iedereen er direct of indirect een boterham aan verdient.
Wat doe je over vijf jaar?
Dan ben ik hopelijk gezond en met plezier samen met Steffen aan het werk in ons bedrijf. Ik wil dan ook heel graag met mijn gezin een rondreis maken door Zuid-Afrika.
Volgende 'Eiland Van...'?
Ik wil graag het stokje overgeven aan een vriendin van me Manon Dobber. Ze heeft me dit jaar geïntroduceerd bij de TOV, een interessante groep vrouwelijke ondernemers. Zelf heeft ze samen met haar broer een outdoorwinkel in De Koog.