Boer die verder keek dan het eigen erf
Kees Hin zette het familiebedrijf Dijkmanshuizen aan de Ottersaat voort. Hij molk koeien en hield schapen. Zelf deed hij er bescheiden over, maar hij was ‘niet zomaar een boer’. Echtgenote Annie zei trots over haar man: “Hij is óók nog boer.” Hij keek verder dan het damhek en kon goed organiseren. Met zestig koeien en een stuk of honderd schapen wist hij ook nog tijd vrij te maken voor allerlei bestuurswerk en om ieder jaar met zijn gezin op vakantie te gaan. Later werden dat verre buitenlandse reizen met 'Hin&co' (met Annie, zus Nel en broer Jaap) en fietsvakanties met Annie door heel Nederland.
Een boer met een brede interesse, het bleek ook uit zijn boekenkast en een kist vol met atlassen. Die atlassen kwamen altijd op tafel bij de buitenlandse stagiaires die op het bedrijf meewerkten of de vele vrienden die graag met zijn kinderen meekwamen naar de boerderij.
Politiek
Het bestuurswerk was Kees Hin niet vreemd. Zijn vader was wethouder. Ook Kees belandde in de politiek. Zo was hij voorzitter van de lokale Katholieke Volkspartij. Toen die partij fuseerde met CHU en de ARP tot het CDA, begeleidde hij dat proces. Dochter Ineke: “Er is thuis heel wat keer over vergaderd. Hij vond die samensmelting belangrijk en was er trots op dat het was gelukt.” Van 1990 tot 1998 zat hij namens het CDA in de gemeenteraad.
Kees had de kwaliteit om mensen tot elkaar te brengen. Ineke: “Hij kon goed luisteren en men vertrouwde hem. Dat zagen we ook op kaarten die we na zijn overlijden kregen: “Een beminnelijk man”, schreven mensen." Ook een bestuurder die een goed verhaal kon houden.
Het bestuurswerk bracht hem ook in contact met Annie de Porto, met wie hij zou trouwen. Kees was voorzitter van de katholieke plattelandsjongeren, Annie voorzitter van de land- en tuinbouwmeisjes. Samen richtten ze ALMJON (Arbeiders, Landbouw, Middenstand Jongeren) op, voor jongens en meisjes samen. Het was in die periode dat ze elkaar leren kennen.
Hij zat 27 jaar in het bestuur van de katholieke Land- en Tuinbouwbond (LTB), ook als voorzitter. Ook daar speelde hij een belangrijke rol bij de fusie tussen de LTB, CBTB en de Hollandse Mij, die opgingen in de WLTO, de voorganger van de huidige LTO. Hij was secretaris en vijf jaar voorzitter van de bond. Bij zijn afscheid werd hij geëerd met een gouden erespeld.
Hij kon goed luisteren en wekte vertrouwen
Kees was als adviseur betrokken bij de Stichting Dorpsherstel Texel, waarvan hij in 1998 voorzitter werd. Hij maakte zich onder meer sterk voor de schapenboetenregeling, voor een structurele bijdrage in het onderhoud. Voorzitter was hij ook van de regionale Welstandscommissie, die het college van b en w adviseerde over bouwplannen en keek of die in het landschap pasten. Hij had dan wel geen inhoudelijke kennis van architectuur, maar vond het bijzonder interessant.
Architecten waren op z’n zachtst gezegd niet blij als hun plan werd afgekeurd. Maar juist dan was Kees op z’n best. Hij bracht mensen bij elkaar en zorgde dat ze met een goed gevoel de deur uitgingen.
Hij zat in de medezeggenschapsraad van basisschool De Bruinvis en de toenmalige Rijksscholengemeenschap, die hij ook voorzat.
Toen ze bij de oprichting van het Texelfonds in 2004 ervaren bestuurders zochten die in brede kring vertrouwen genoten, kwamen ze onder andere uit bij Kees Hin. Hij zat tot 2010 als penningmeester in het eerste bestuur van het gemeenschapsfonds.
Hij genoot van het lidmaatschap van de Rotary, de contacten met zeer diverse mensen van allerlei beroepsgroepen, de activiteiten en de buitenlandse reisjes. Tot op het laatst was hij berokken bij de senioren-Rotary.
Verantwoordelijkheid
Toen hem werd gevraagd waarom hij al die bestuursfuncties deed, zei hij: “Je werd gevraagd. En dan deed je dat. Een kwestie van je maatschappelijke verantwoordelijkheid nemen, al speelde ook belangstelling – uiteraard – een belangrijke rol”, vertelde hij Joop Rommets tijdens een interview voor het jubileumboek van het Texelfonds. Hij kon zo vaak weg van huis omdat Annie dan gezin en bedrijf draaiende hield.
Voor Nieuw Leven, de toneelvereniging van Oudeschild, stond hij jarenlang op de planken. Hij speelde diverse rollen, van een incompetente inspecteur van politie tot een frauderende directeur. Hij beschikte over komische talent. Alleen al zijn opkomst deed de zaal menigmaal in schaterlachen uitbarsten. Ook serieuze rollen gingen hem goed af.
Toneelspelen deed hij tot op hoge leeftijd. Geen bijrol, op zijn 74ste stond hij tijdens de opvoering van de tragikomedie 'Gouwe Handjes' zelfs de hele avond op de planken. Met schijnbaar weinig moeite vertolkte hij de rol van een gefortuneerde zakenman. Door de krant geroemd om zijn tekstkennis en gevoel voor timing. Gevraagd waar hij in vredesnaam de tijd had gevonden zich in te leven in zijn rol, zei hij: “Tijdens het melken.” Tussen de koeien oefende hij hardop, wat menig onwetende bezoeker wel eens deed fronzen. Hij hield van het toneel en de gezelligheid er omheen.
Een boer met een brede interesse. Ook in hoe zijn vier kinderen in het leven stonden. “Thuis gingen we regelmatig in discussie over allerlei onderwerpen”, vertelt Ineke.
Toen zij in 2000 het boerenbedrijf overnam, bemoeide zich Kees zich niet meer met de bedrijfsvoering. “We konden heel goed samenwerken, maar de besluiten liet hij aan mij over. Heel wijs. Hij bleef wel betrokken en hielp nog twintig jaar dagelijks mee, bij het melken en andere werkzaamheden. Zo gaf hij mij de mogelijkheid om ook buiten het bedrijf actief te zijn. Na afloop informeerde hij dan ook hoe de vergadering was verlopen.”
Boerenroute
Hij zat graag op de fiets en genoot van zijn tochtjes over het hele eiland. Ook over 'zijn' Boerenroute, het fietspad tussen Oudeschild en De Waal door het boerenland, die hij zelf had bedacht en voor elkaar wist te krijgen. Het was het eerste fietspad dat niet langs een weg liep, maar dwars door het boerenland. Hij ging er voor bij de grondeigenaars langs en vond hen bereid om mee te werken.
Wegens zijn verdiensten werd hij in 2000 benoemd tot Lid in de Orde van Oranje Nassau.
Kees Hin overleed zaterdag 21 januari. Hij werd 87 jaar oud.