Altijd trouw gebleven aan Texel
Ze mogen zich op het moment de oudste tweeling op Texel noemen en ze bereiken komende maandag 23 januari een bijzondere mijlpaal. De tweelingzussen Renny Dekker-Koorn en Tiny Roeper-Koorn worden die dag 90 jaar.
De tweeling werd geboren op maandag 23 januari 1933 op Dennenlust aan het Gerritslanderdijkje. Renny als eerste, even later gevolgd door Tiny. Ze zijn de dochters van Maarten Koorn en Dieuwertje Mantje die destijds op de boerderij aan het Gerritslanderdijkje wonen. Hun vader is bollenboer en houdt koeien.
De twee zussen zullen beiden hun hele leven het eiland trouw blijven en – op een kleine uitzondering na - op Texel wonen. In hun jeugd wonen ze op Dennenlust, boerderij Wageningen in Eierland en Tubantia aan de Pontweg dat in de jaren dertig en veertig nog een boerderij is. Ze verblijven ook tijdelijk op Oost. Hun moeder is ziek en om haar te ontlasten, wonen de zussen daar tijdelijk bij een oom en tante.
Fiets
In de oorlogsjaren zitten ze op de openbare school in Den Burg aan dan nog de Nieuwstraat (nu de Burgwal). Ze gaan vanaf Tubantia aanvankelijk fietsend naar school (“op harde rubberen banden die gesneden waren van autobanden, omdat er geen fietsbanden meer waren”) en later lopend als hun fietsen in beslag zijn genomen. Tijdens het uitbreken van de Russenoorlog op 6 april 1945 hebben ze het geluk niet op school te zijn. Het gebouw krijgt een voltreffer tijdens het bombardement van Den Burg.
Broers en zussen
Op hun vijfde overlijdt hun moeder, waarna hun vader twee jaar later hertrouwt met Rie Vermeulen uit IJmuiden. Uit dat huwelijk wordt hun halfbroer Frits geboren die later aan de Grensweg met vakantiepark de Koorn-aar zal beginnen. Andere broers en zussen van Renny en Tiny zijn Kees Koorn, Jan Koorn, Rein Koorn en Anne Koorn die een aantal jaar een kraamkliniek in de Weverstraat heeft voordat ze naar de overkant gaat. Frits heeft bij de geboorte nog een tweelingbroer, maar die overlijdt al snel. Renny en Tiny werken na school een tijdje in Huize Irene aan de Molenstraat in Den Burg (op de plek waar nu de oude Buureton is) waar ze huishoudelijk werk verrichten en het eten klaarmaken. De ene week kookt de ene zus, de andere week is de ander aan de beurt.
Hun wegen krijgen een ander verloop als Renny tijdens een wandeling in het bos Bert Dekker leert kennen. Zij treden op 22 maart 1956 met elkaar in het huwelijk en zijn meer dan 65 jaar getrouwd. Bert is jarenlang buschauffeur op de bus van TESO (later de AOT, NZH en Connexxion). Tiny leert een paar jaar later Hans Roeper van Akenbuurt kennen met wie ze trouwt en op boerderij De Hertenkamp aan de Nieuwlanderweg woont totdat de boerderij in 1963 door een grote brand wordt verwoest. Daarna verhuist het gezin naar boerderij Plassendaal in Waalenburg waar Tiny en haar man tot in de jaren negentig wonen en werken, totdat zoon Dirk en schoondochter Mariët Roeper de boerderij overnemen.
Renny Dekker altijd een steun en toeverlaat geweest voor kinderen en kleinkinderen
Verzorging
Voordat ze Hans leert kennen, verblijft Tiny korte tijd in Delft waar ze in het ziekenhuis werkt om daar verder de verzorging in te gaan. Ze keert op verzoek van haar tweede moeder (Rie Vermeulen) alweer snel terug naar het eiland omdat haar vader ziek is. Na zijn overlijden blijft ze op het eiland om voor haar tweede moeder te zorgen. Een bijkomstigheid is dat ze vervolgens al vrij snel een rijbewijs haalt, zodat ze kan rijden in de auto van haar vader. Die was éen van de eersten op Texel met een rijbewijs en een auto. Tijdens het gesprek voor de krant komt bij de zussen een herinnering naar boven hoe ze ooit met de auto van Tubantia naar school werden gebracht omdat het gesneeuwd had. Op de terugweg kwamen ze vast te zitten in de sneeuw en konden ze niet verder. “We zijn toen maar lopend naar huis gegaan. De volgende dag kwamen we terug en toen bleek dat een paar jongens de auto al hadden uitgegraven.”
Plassendaal
Tiny kijkt met plezier terug op de tijd dat ze op Plassendaal woonde en voor de dieren op de boerderij zorgde. Met smaak wordt een anekdote verteld dat de kalveren een keer geenszins van plan waren met Hans mee te gaan en stokstijf bleven staan. Tiny, die de dieren te eten gaf, kwam erbij en de kalveren luisterden meteen en kwamen ook gelijk in beweging. Tijdens het gesprek praat ze met liefde en gevoel voor de dieren die ze destijds op Plassendaal hadden. Sinds een paar jaar woont ze in de Gollards in Den Burg waar huisdieren niet mogelijk zijn, anders had ze graag nog steeds een huisdier gehad.
Beide zussen kregen elk drie kinderen. Bij Renny en Bertus zijn dat dochters Henny, Carla en Evelien. Tiny en Hans kregen zonen Dirk en Jan en dochter Riny. Zoon Jan werd geboren in de noodwoning waar het gezin Roeper tijdelijk verbleef nadat De Hertenkamp was verbrand. Inmiddels zijn er de nodige kleinkinderen en achterkleinkinderen.
Renny was voor hen vaak een steun- en toeverlaat. Riny Roeper vertelt dat haar kinderen Renny altijd ‘Oma Dekker’ noemen, omdat ze vroeger ook vaak bij haar waren. Renny en Bert woonden toen nog op de hoek van kruising Pontweg-Keesomlaan-Westerweg in Den Burg waar de kleinkinderen in de tuin prima konden leren fietsen. De familie Dekker heeft daar ook een zomerhuisje staan waar door de jaren heen veel gasten verblijven en waar Renny voor zorgt. De twee zussen kunnen, als ze contact hebben, lang met elkaar aan de telefoon hangen. Zowel Riny Roeper als Evelien Timmermans, de jongste dochter van Renny, blijken tijdens het gesprek dezelfde herinneringen aan lange telefoongesprekken te hebben. De zussen zoeken elkaar geregeld op nu ze beiden in Den Burg wonen: Tiny in de Gollards en Renny in seniorencomplex Zonnehof aan de Gasthuisstraat.
Zelf kregen de twee zussen géén tweelingen (en hun kinderen ook niet), maar het zit wel in de familie. Hun opa van moederskant (Mantje) was eveneens een tweeling en had een tweelingzus. De vraag ‘hoe houd je ze uit elkaar’ is bij Renny en Tiny nooit echt aan de orde geweest: ze zijn een twee-eiige tweeling. Renny was vroeger altijd te herkennen aan haar blonde haar en Tiny had donker haar. "Maar inmiddels is dat andersom."
Jeroen van Hattum
