Anders bekeken...
Een baken in zee
Een flinke storm dit weekend: harde wind en regen, hoge waterstand, waarin gedachten teruggaan naar de watersnood van 1953. Televisiebeelden van mensen op daken, doorgebroken dijken, water, water en nog eens water.
Dat moet ook de man gedacht hebben die overboord raakte van het zeiljacht dat onderweg was van Engeland naar Polen. Ik had een ander moment uitgekozen, denk ik, maar het schip werd min of meer overvallen door de storm. Op het schip slechts twee opvarenden, waarvan één in de nacht van zaterdag op zondag overboord slaat ter hoogte van Julianadorp, bij muren van water. Callantsoog, Den Helder en ook Texel rukken uit met reddingsboten. Bijna onbegonnen werk om deze man te vinden, in het donker in de metershoge golven.
De Search and Rescue-helikopter van de Kustwacht wordt ingezet en een waar wonder: de man wordt getraceerd, met de 'kikker' gezekerd en naar boven gehesen. Een huzarenstukje, zeker… De man in het koude water moet hebben gedacht dat zijn laatste uur was ingegaan. De koude zee kan een grote vijand zijn. Bijzonder als er dan iemand uit de hemel komt om jou te redden.
Reddingsboten, bemanningsleden: oh, zo belangrijk. Vuurtorens, bakens, redders: ze hebben ook altijd een prachtige metafoor.
Voor 'Petrus in het land', een programma van KRO-NCRV, werd de Waddengemeente benaderd om iets te vertellen over de ervaring met de zee. U kunt het zaterdag bekijken op tv. Het spreekt ons aan en is van alle tijden. De mooie kant van de zee - waarop je vist, zwemt en vaart - en de minder mooie kant, waarin het een zegen is als je kunt vertrouwen op een groep strandwachten, een vuurtoren en een geweldige reddingsactie vanuit de lucht. Een baken in zee hebben, is cruciaal in het leven.
In de krant komen twee KNRM-jubilaressen aan het woord. Martin Betsema en Sidny van Zon zijn 30 jaar geleden als jonge mannen - gek van water en motoren - begonnen met deze 'bijbaan'. In mijn beleving mag je dit best zo noemen. Bij nacht en ontij uit je bed voor zoekacties en ook het nodige wat zij op het netvlies krijgen te verwerken. De berging van vele lichamen uit de Dakota in 1996 was een zware taak, die voor altijd een rol speelt in de herinnering. Ik denk dat de herinnering van de drenkeling, goed afgelopen dankzij de helikopter, dankzij geweldige inzet een wonderlijk en mooi verhaal is.
Ze bestaan nog...
Jozien