Anders bekeken...

Een extra kerstfeest


We zijn blij, allemaal terug in de kerstdoos, we dachten: ach, is het nu alweer voorbij? De heerlijke gerechten, er werd ossenstaartsoep op de rode gemorst, zij wel... Tweede kerstdag kreeg ik een lading pudding over me heen, maar ik ben gebloemd - daar zie je het niet zo op. Het rook bijzonder... naar vanillestokjes en lange vingers. Al die gezellige verhalen, dat lange tafelen, die kersttijd is voor ons zo mooi. Wij zijn natuurlijk ook extra mooi, daarom gaan we na de kerst weer in de doos, gestreken en wel. Het blauwe en het geruite kleed, ach, die zijn maar alledaags, maar toch ben ik stiekem wel eens jaloers.


Dit jaar was het anders. Jozien had ons al aan de waslijn gehad, weer vlekkeloos schoon en weer terug in de doos naar boven. We moesten weer gewoon wachten, rustig, en geduld hebben tot volgend jaar. De kerststal mocht nog wel blijven staan, de mazzelkonten. Ja, tot Driekoningen, hoor ik haar altijd zeggen tegen manlief.


Maar daar werden we opgepakt en in een tas gedaan, mee in de auto, waar bracht ze ons naartoe? Een andere stevige blonde dame pakte ons aan. Gaf ze ons nou weg? Het zal toch niet waar wezen? Een beetje bedremmeld gingen we verder op weg en kwamen we in een ander dorp. En wat we toen beleefden!


Wow, zo veel lekkere dingen hadden wij nog nooit tentoongesteld. Het rook heerlijk! Prachtige versierde schalen met zelfgemaakte hapjes, nou, daar kan die Jozien nog wat van leren! En ze morsten ook nog wat! Wat een gezelligheid: samen wat eten, wat drinken, wat muziek. We kregen zomaar een tweede kerstfeest in onze schoot geworpen!


Eerst konden we ze niet zo goed verstaan, maar kerst, geboorte, blijdschap dat je bij elkaar bent, ook al ben je zo ver van huis - dat klinkt overal hetzelfde, ook al is de datum anders. Ja, er werd zelfs een traan aan mij afgeveegd. Dat was een mooi moment, ik heb iemand getroost. Iemand die haar man mist, die alleen met haar kinderen kerstfeest viert en allerlei beelden op tv ziet en hoort. Wat is dat eigenlijk raar, we zingen vrede op aarde, maar de vrede is nog ver weg…


Nu hangen en wapperen we weer aan de lijn. We zijn weer schoon en mogen weer wachten tot de kerstdagen van 2023, hoe zal het dan zijn? Misschien dat er dan vrede en vrijheid zijn.


Wij hebben een verhaal, we gingen op missie. Ik zei toch dat we speciaal waren..?


Jozien