Laat kernwaarden op Texel leidend zijn
Vertel eens wat over jezelf?
Mijn naam is Mariët Roeper-Bouw, ik ben van origine een Brabantse. Ik ben geboren in Den Bosch en ben op mijn zevende met mijn ouders en broer en zus verhuisd naar Nuenen, vlakbij Eindhoven. Daar heb ik gewoond tot ik op mijn negentiende op kamers ging. Ik ben getrouwd met Dirk en heb twee kinderen, Abe van 21 en Hannah van 19. Abe heeft verkering met Emma van den Heuvel, die ik ook als een dochter beschouw.
Hoe ben je op Texel terechtgekomen?
Mijn opa en oma gingen met hun vijf kinderen (en buren en familie) al sinds de jaren 50 naar Texel op vakantie. Toen ik eindexamen van de Mavo had gedaan, ging ik met mijn zus Ariane en vriendin Ria vakantiewerk doen op Texel wat veel leuker was dan een baantje in Eindhoven. Ik kwam al snel bij eetcafé Dikke Mik in De Koog terecht, waar ik daarna alle zomers werkte. Naast Dikke Mik zat café De Kuip, toen mijn favoriete kroeg. In 1994 heb ik daar Dirk leren kennen, werd smoorverliefd en ben altijd op Texel gebleven.
Geef een toerist de rust die hij hier op Texel komt zoeken
Wat is het mooie aan werken op een biologisch bedrijf?
Op onze boerderij is de natuur bepalend. Onze koeien gaan pas naar buiten als de jongen van de weidevogels zijn uitgevlogen. Op sommige stukken land mogen de koeien pas grazen als de meeste bloemen zijn uitgebloeid, zodat die de kans krijgen om zich uit te zaaien. Het is fantastisch om in het voorjaar tussen de orchideeën te kunnen lopen. Dat je dan ook geen bestrijdingsmiddelen of kunstmest gebruikt, is niet meer dan logisch.
Wat heb je met de zorg?
Ik ben opgegroeid met een broer met Down, Herbert. Dat is denk ik wel bepalend geweest om de opleiding Logopedie te gaan doen. Mijn zus heeft ook voor een baan in de zorg gekozen. Ik heb jaren als logopediste gewerkt, onder andere op De Kompasschool en die ervaring heb ik goed kunnen gebruiken op onze zorgboerderij. Daar werken tien mensen met een verstandelijke beperking en iemand die een beschutte werkplek heeft bij ons. Dirk en ik begeleiden ze met heel veel plezier, ik zou iedereen de collega’s toewensen die wij hebben.
Wat doe je zoal in je vrije tijd?
Vrije tijd is een dingetje, met een eigen bedrijf is er altijd zoveel te doen dat je jezelf soms moet dwingen om te stoppen en even op te laden. Ik heb desondanks zoveel dingen die ik leuk vind om te doen dat ik ook met een 9-tot-5-baan tijd tekort zou komen. Mijn dahliatuin is een grote hobby, haken, paardrijden en als de zeetemperatuur het een beetje toelaat, zwem ik graag met vriend Martin Zeeman bij het strandje bij de jachthaven in Oudeschild. We verbreken nooit persoonlijke records, want het leukste vinden we om halverwege onze tocht een poosje te drijven, bij te kletsen en naar de wolken te kijken.
Hoe ervaar je de mensen op Texel?
Als gemoedelijk en direct. Dat vind ik erg prettig, geen korte lontjes zoals in de Randstad, maar mensen zijn wel rechtstreeks en vinden het prima als je dat ook bent. Ik heb in Limburg gestudeerd, daar voelde ik me vaak een olifant in een porseleinkast, daar heb ik hier nooit last van.
Wat zou er moeten blijven zoals het is?
Deze gemoedelijkheid en het ons-kent-ons. Dat als je je portemonnee vergeten bent je later even terug mag komen om te betalen, dat je bij een kantoor een paar klompen bij de deur ziet staan en weet dat er ergens iemand op sokken rondloopt. Ik kan daar erg van genieten.
Wat zou er op Texel anders mogen?
Ik ben steunfractielid en commissielid geweest van GroenLinks en weet dat de politiek gecompliceerd is en dat het mensen zijn die hun uiterste best doen voor een schijnvergoeding. Ik wil dus niet de beste kapitein aan wal zijn, maar ik zou graag zien dat de kernwaarden die zijn opgesteld voor Texel en heel vaak genoemd worden ook leidend zouden zijn. Dat je het als het ware als een sjabloon over de te nemen beslissing neemt en kijkt of het daarin past. Dan zou je naar mijn mening dus geen beperkingen opleggen aan kampeerboeren omdat zij juist bijdragen aan het unieke en kleinschalige karakter van Texel én wel aan Europarcs die van Texel een eenheidsworst maken. Als je dan in de kernwaarden ook opneemt dat niet de ongebreidelde regelgeving maatgevend moet zijn, maar het belang van de burger, dan denk ik dat er betere beslissingen worden genomen.
Wat is je favoriete plek op Texel?
Waalenburg natuurlijk.
Wie verdient er een grote pluim op Texel?
Mijn ouders en alle andere ouders op Texel met een gehandicapt kind. Dat is een groep die je nauwelijks hoort of ziet maar hun hele leven een zware verantwoordelijkheid dragen en altijd afhankelijk zijn. Kunnen ze de juiste gespecialiseerde hulp vinden? Kunnen ze een goede plek vinden voor hun kind om te wonen? Is er voldoende begeleiding? In programma’s zoals 'Down met Johnny' lijkt alles zo leuk en gezellig maar het is een zware taak die pas stopt als je er zelf niet meer bent.
Hoe kijk je tegen het toerisme aan?
Wij verhuren zelf een huisje op ons erf en ik vind het altijd mooi om mensen opgelucht te zien ademhalen als ze uit de auto stappen. Ze genieten van de rust en de ruimte en dat gun ik iedereen, maar we hebben de grens wel bereikt, zijn er al ver overheen denk ik. We slachten de kip met de gouden eieren als de verstening doorgaat en de diversiteit afneemt. Wie wil er nou in een park zitten zoals op De Driehoek? Ook de eerder genoemde gemoedelijkheid verdwijnt in drukke periodes. Als er wordt getoeterd op parkeerplaatsen is dat vrijwel altijd een toerist die nog strak staat van de stress, dat moet niet de overhand krijgen. Ik zou bij de boot graag een bord zien: 'Ontspan, je bent op Texel!' en dat wij niet de gejaagdheid overnemen, maar de toeristen de rust geven die ze komen zoeken hier.
Wat doe je over vijf jaar?
Precies hetzelfde wat ik nu doe, hopelijk met alle mensen en dieren waar ik van hou.
Wie zou je graag in een volgende 'Eiland Van...' willen zien?
Henk van Slageren uit De Cocksdorp. Ik heb Henk leren kennen toen ik dahliaknollen van hem kocht en we zijn bevriend geraakt. Henk is een hele aardige, bijzondere man en heeft unieke ideeën.