Texelaar met hang naar avontuur
Ed Eelman, zoon van de legendarische J.P. Eelman, werd net na de oorlog geboren in de boerderij het Piepelcke aan de Pijpersdijk, als middelste in een gezin met twee zussen. Opgegroeid op Texel. Zijn moeder vertrok van het eiland. Zijn twee zussen gingen met haar mee, Ed bleef bij zijn vader. Kind van gescheiden ouders, op Texel in een tijd waarin een scheiding niet geaccepteerd werd en waarin hij als kind de uitsluiting en veroordeling van dichtbij meemaakte. “Zo ontwikkel je een olifantenhuid”, zei hij later tegen zijn dochter Mimi. Zijn levensmotto: "Als je iets wil, zet het in je hoofd en het gaat echt gebeuren.”
Slee
Op z’n zevende reed hij al op de trekker en elke dag op de fiets. Zijn vader kocht de eerste Mercedes van het eiland. Ed gleed er op de slee achter aan. Door duin, bos, land, wijdse luchten.
Tijdens de MULO monsterde hij aan bij het opleidingsschip de Pollux in Amsterdam om daarna de Zeevaartschool te doorlopen. Hij logde aan bij Shell Tankers, het begin van een lange avontuurlijke loopbaan. Eerst als vierde officier en later stuurman op olietankers voer hij de wijde wereld in. Zes maanden op, drie maanden af, het zeemansritme.
Zijn latere echtgenote Josje kwam hij in 1966 in disco de Toekomst in De Koog tegen. Na drie weken strandverkering, zes maanden schrijven en Radio Scheveningen stond zij hem op de kade op te wachten. In de taxi besloten ze met elkaar te trouwen. Ze kregen drie kinderen; Mimi, Lotje & Eddy.
Brunei
Na het varen vertrok hij in 1975 naar Brunei om te werken voor Shell Exploration & Production waar hij carrière maakte die hem over de hele wereld bracht. Hij runde olieterminals in Brunei, de delta van Nigeria, de eerste posting in Warri, naar Oman, weer terug naar Nigeria, de tweede posting in Port Harcourt en als afsluiter naar de Kaspische Zee in Kazachstan.
In die tijd ontstond zijn passie voor het duiken. Hij gaf onder andere leiding aan de Italiaanse duikers die het onderhoud aan de platforms en pijpleidingen uitvoerden. Zijn eerste duik met de Italianen was meteen 40 meter diep, langs de olieplatforms, in de tropische wateren. Weer boven water vroeg hij “What the hell did you try to do?” Antwoord: “We tried to kill you but we failed.”
Duiken
Overal op de wereld heeft hij gedoken. In de tropische wateren van Brunei, in Nigeria vond hij Hollandse jeneverflessen op de bodem van smaragdgroene rivieren. Dichterbij op de bodem van de Waddenzee dook hij koperen schalen en pijpjes op uit wrakken van de VOC-schepen. In Oman leerde hij zijn kinderen duiken. Tussen de walvishaaien doken ze naar wrakken en gingen op expeditie naar het VOC-schip De Amstelveen dat voor de kust van Oman is vergaan.
Fotograferen was een andere hobby. Één van de mooiste foto’s die hij destijds maakte is die van Chief Dodo met een spinnenweb op zijn lijf terwijl hij op een oliedrum zat.
Op zijn 53e ging hij met pensioen. Hij zat niet stil, maar gaf vol gas. Hij ging programmeren (voor de golfclub), golfen, vogelen, schrijven, gaf natuurexcursies en klussen, veel klussen. Boerderij ’t Piepelcke waar hij was geboren kwam te koop en hij kocht en restaureerde hem. Een levenswerk, altijd wat te klussen.
Jagen
De jacht werd hem met de paplepel ingegoten. Als kind ging hij mee met de jagers door duin, bos en land. In die tijd werden nog veel konijnen geschoten en liep hij soms met wel 12 stuks te sjouwen. Op zijn 13e drukte zijn vader een geweer in zijn handen en schoot hij zijn eerste konijn. Nadien haalde hij zijn jachtakte, werd lid van de jachtclub, met als grootste uitdaging het niet schieten van houtsnippen. Wie er onverhoopt toch eentje schoot, moest een dure fles cognac betalen.
Veel tijd bracht hij ook door op golfbaan de Texelse, waar hij met hulp van zijn kleinzoon Koen omhoog werd gestuwd in de “Birding & Golfing” hitlijsten. Hij maakte nieuwe vrienden en kwam - waar hij dat nodig achtte - geregeld in actie, onder meer via The Old Grand Dads (OGD), een organisatie van golfende grootvaders die wensen voor anderen vervult. Wegens zijn verdiensten voor de OGD benoemde het bestuur Ed dit jaar tot “Grootvader van Verdienste”.
Gedreven vogelaar en een natuurliefhebber die zijn kennis en enthousiasme overdroeg tijdens excursies op de Schorren en in Waalenburg.
Op z'n 70ste haalde hij zijn vliegbrevet, een langgekoesterde wens.
Enthousiast lid van Zweefvliegclub Texel, gedurende twee jaar heeft Ed het voorzitterschap waargenomen. Dit voorjaar nam hij de Texelse Courant nog mee op een vlucht boven Texel en het vasteland. Tijdens deze vlucht maakte hij onder meer een "low pass" boven Vliegveld De Kooy. Aan het eind van de vlucht besloot hij met enige zelfspot: “Niet gek toch, voor een ouwe lul van 76?”
Ed Eelman overleed op 23 november. Hij werd 77 jaar.
