De Eilandadvocaat en het verloren WK
Zowel in 1974, in 1978, als in 2010 speelde Oranje een verloren WK-finale. Alle drie de finales werden in landen gespeeld met een discutabel verleden. Of, zoals in 1978, in een land dat op dat moment een onverbloemde dictatuur was en waar niet alleen mensenrechten werden geschonden, maar ook tienduizenden tegenstanders van het schrikbewind werden vermoord. De legendarische Friese profvoetballer Oeki Hoekema was principieel tegen het spelen van een WK in een dictatuur en liet zich daar in de media breed over uit. Johan Cruyff en Willem van Hanegem bedankten in 1978 ook voor de eer, maar dat had naar alle waarschijnlijkheid niet met een principiële boycot te maken. Van Hanegem (De Kromme) schreef in zijn vaste column in een landelijk dagblad over de rood harige collega-international Hoekema, dat hij in plaats van naar Argentinië, beter naar Texel kon gaan en zich daar als vuurtoren moest gaan verkleden. Ook dat WK ging gewoon door en Argentinië werd zelfs ten koste van Nederland Wereldkampioen.
Tijdens het WK in 1974 van toen nog West-Duitsland. was ik pas een paar maanden oud. Toen de Duitsers in de drieënveertigste minuut het winnende doelpunt maakten, liet mijn moeder mij van schrik uit haar handen vallen. Mijn moeder kijkt normaal geen voetbal, maar dit verhaal wordt iedere vier jaar (en mogelijk vaker) weer in geuren en kleuren door haar verteld. Het deukje op mijn achterhoofd is overigens nog steeds voelbaar. Inmiddels, anno 2022, is in ieder geval duidelijk dat UEFA en FIFA niet van Bob Marley houden. Bob Marley die nota bene toch een groot voetbal liefhebber was. Na het verbod van vorig seizoen op de three little birds achter op het Europese uit-shirt van Ajax, wordt dit jaar het initiatief van de KNVB om de “One-Love”-aanvoerdersband te dragen in de kiem gesmoord.
Het grootste gemis van een Wereld Kampioenschap rond Sinterklaas in plaats van aan het einde van de lente is misschien wel de bont versierde oranjestraatjes met bijbehorende buurt-bbq’s. Tijdens de gure herfst van 2022 wil je zelfs na twee jaar Corona-avondklok het liefst met je familie en vrienden gewoon binnen zitten. Weliswaar de kachel twee graden lager, maar nog steeds, zeker met de wollen trui aan, is het binnen meer behaaglijk dan buiten in kou, wind en regen. Gelukkig spelen de Texelse kroegen ook in op misschien wel het grootste sportevenement na de Olympische Spelen. En ja, het is in Qatar, en ja, daar hebben ze op bepaalde vlakken andere normen en waarden dan in West Europa. Maar we mogen toch nog wel juichen voor een succesvol Oranje? Mocht Oranje de finale halen en vervolgens wonder boven wonder Wereldkampioen worden, dan zal de beker naar huidige Westerse mores een zwart randje dragen. Een WK zonder echte winnaar. Niet alleen Oranje, maar heel de voetbalwereld speelt dit keer een verloren WK-finale.
Vincent van der Velde
De Eilandadvocaat