Wat ik zeggen wou
Ik hoorde er voor het eerst van tijdens het bezoek van het college van B&W aan Den Hoorn tijdens het rondje dorpsgesprekken. De vernieuwing van het fietspad langs de Rommelpot tussen Jan Ayeweg en Lagewegje. Toegegeven, ondanks dat ik de digitale versie van Texelaar lees en post van de gemeente zonder duidelijke adressering wel lees, had ik gemist dat er vernieuwingsplannen waren. Nadat dorpsgenoot Cor Zijm een vraag had gesteld over nut en noodzaak van de vernieuwing antwoordde verantwoordelijk wethouder Hooijschuur dat bij de aanpak van fietspaden nieuwe normen en uitvoeringsvoorschriften worden gehanteerd.
Overwegen en luisteren
Ik meen me te herinneren dat voor de vernieuwing van dit stukje fietspad een bedrag van € 100.000 op de begroting staat. Het fietspad moet volgens de gemeente verbreed worden ten koste van de rijweg, omdat aan de duinzijde geen grond mag worden gebruikt. Daarnaast is de rijweg te smal voor het huidige verkeer. Ik vroeg aan de wethouder of vernieuwing en verbreding wel echt noodzakelijk was en of er sprake was van een verkeersgevaarlijke situatie. Zonder verder op details in te gaan antwoordde hij dat vernieuwing past in het onderhoudsplan voor het fietspadennetwerk. Met deze opmerking kwam een eind aan het gesprek over dit onderwerp.
Later sprak ik Cor Zijm nog in het dorp. Volgens hem is het huidige fietspad van beton en onbeschadigd, terwijl het asfalt van de rijweg opvallend gaaf is. Cor: “De weg is 3.90 meter breed en dit deel van de Rommelpot is niet echt een doorgaande verbinding. Een bredere weg met fietspad is alleen maar snelheid verhogend”. Hij vertelde verder dat hij een brief had geschreven aan de gemeente waarin hij de situatie nogmaals beschrijft en ideeën aandraagt voor simpele goedkope oplossingen. Hij liet mij die ook zien en ik moet zeggen, de argumenten die hij geeft en de suggesties die hij doet spreken mij wel aan. Ik vroeg hem of hij al een reactie van de gemeente had ontvangen. Dat bleek niet het geval. Dat is jammer, want hieruit blijkt dat de inspanning van een betrokken burger niet echt serieus wordt genomen door het gemeentelijk apparaat. Het had de gemeente gesierd om in een kort gesprek met Cor Zijm van gedachten te wisselen over zijn voorstellen en te kijken of die kunnen worden meegenomen in het definitieve plan. Gehoord worden, dat is het belangrijkste in de relatie tussen overheid en burger. Het is een van de eerste lessen in communicatie: niet alleen zenden maar ook luisteren, zowel door politici als medewerkers van de gemeente. Dat is goed voor het onderling vertrouwen.
Edwin Boering en Cor Zijm,
Den Hoorn