De kant langs
Burgerberaad
“U heeft zitting in het Texels Burgerberaad.” Het stond in een brief van de gemeente. Ik las de brief nogmaals en controleerde het adres. Geen vergissing, het was echt aan mij gericht. Dinsdagavond om half acht werd ik ontboden op het gemeentehuis voor de eerste bijeenkomst.
Aan de Emmalaan meldde zich een bont gezelschap Texelaars. Jong en oud, vrouwen en mannen. Van Stienepikkers tot Gortbuken, Skillers, Kogers en Durpers van achter de Rugediek. De Burgers in het beraad kwamen dus niet alleen uit Den Burg. We werden toegesproken door de burgemeester. “Welkom Texelaars, jullie zijn de uitverkorenen!”, stak hij wat Bijbels van wal. “Jullie vragen je misschien af wat jullie hier doen. Dat zal ik jullie uitleggen.”
“Als Texels Burgerberaad zijn jullie een door loting gevormde groep inwoners die zich over een complex maatschappelijk probleem gaat buigen. Jullie laten je grondig informeren door experts en ervaringsdeskundigen en gaan met elkaar op zoek naar oplossingen die de maatschappij het beste dienen. Dat doen jullie door je samen te “beraden”.
"Bij deze manier van overleg gaat het er niet om anderen te overtuigen van jullie mening, maar om te zoeken naar gedeelde waarden en van daaruit oplossingen te bedenken. Geen debat dus, maar dialoog. Geen meningenoorlog, maar uitwisseling van perspectieven. De uitkomst van jullie Burgerberaad presenteren jullie aan de gemeenteraad en zal dienen als belangrijk uitgangspunt voor verder beleid.”
Michiel herinnerde aan de aanleiding tot het Burgerberaad: “In de coalitieonderhandelingen kwamen Texelse Belang, GroenLinks en de PvdAer bij de energietransitie niet uit. Daarvoor bedachten ze het burgerberaad, dat met "eerlijke en toereikende" oplossingen moet komen. Jullie krijgen permanent drie ambtenaren en een onderzoeksbureau tot je beschikking. Kost wat, maar dan heb je ook wat.”
Michiel speelde open kaart en vertelde dat er sinds het coalitieakkoord, naast de energietransitie, veel meer “complexe maatschappelijke problemen” waren gerezen: onvoldoende grip op het aantal toeristische bedden, gebrek aan woonruimte, de lege haven van Oudeschild, de regenboogzebra, stikstof, reconstructie fietsverbinding Rommelpot, GSM-zendmast vliegveld en andere vraagstukken.
“Ook daar komen college en raad samen niet uit. Daarom schuiven we al deze problemen door naar het Texels Burgerberaad. Maar welk probleem eerst? Die vraag heb ik natuurlijk voorgelegd aan de politiek. Jullie raden het misschien al, ze kwamen er niet uit. Dus ook die keus leggen we voor aan het Burgerberaad. Veel succes!”, maakte de burgemeester zich spoorslags uit de voeten.
Als deelnemers aan het Burgerberaad keken we elkaar vragend aan. Iemand zei: “Da’s mooi makkelijk. Wat de burgemeester vergat te noemen zijn onze eigen problemen: hoge inflatie, te weinig personeel, stijgende rente, afnemende koopkracht, toeristen die minder geld besteden, naweeën van corona en noem maar op. Ik heb al genoeg aan mijn hoofd. Dit hoef ik er echt niet bij. Laat ze het mooi zelf uitzoeken!” De spreker stond op en vertrok. En met hem de één na de ander. Tot alleen ik overbleef. Op dat moment keerde Michiel terug. En Gerard, wat is je oplossing?”
Ineens gerinkel. Met een bonzend hart schrik ik wakker. Gered door de bel.
Gerard