De Eilandadvocaat
In een ver verleden heb ik als achttienjarige eenmaal vakantie gevierd in het Spaanse Salou. Wat ik me er van kan herinneren is dat het een meer dan geslaagde week was, die uiteraard weinig van doen had met de typische Spaanse cultuur. In Salou ben ik na die ene vakantie nooit meer geweest, maar nog altijd ga ik geregeld naar het vakantie-eiland Ibiza. Een eiland dat zich laat kenmerken door enerzijds eindeloze feesten met dj's van wereldformaat en anderzijds prachtige verscholen stranden waar je je op een zonovergoten afgelegen Bounty-eiland waant.
en het Salou van het Noorden
Al jaren wordt Texel aangeduid als “het Ibiza van het Noorden”. Als beperkte Ibiza-kenner lijkt me in dat opzicht enige overschatting ons Texelaars niet vreemd. Al is de vergelijking van de gevonden vorm van balans tussen gezellige dorpjes, een bruisend nachtleven, mooie stranden en de ongerepte natuur op zich goed te maken. Als in de zomer het weer ook nog meewerkt, ben je als toerist op Texel in een vakantieparadijs die een vergelijkbare plek zo dicht bij huis niet kent.
Afgelopen zomer werd Texel in meerdere media vergeleken met de Spaanse feest-vakantie-bestemming Salou, maar is dit wel terecht? Uit de deze maand door de VVV gepubliceerde toeristische cijfers blijkt niet van een post-Covid-aardverschuiving van het soort toerist op Texel. Waar geklaagd wordt over overlast veroorzakende vakantiegangers, is dit misschien ook wel van alle tijden. In de jaren tachtig en negentig waren hier nog jongerencampings en mocht er in het uitgaansleven al vanaf zestien jaar alcohol gedronken worden. Berucht zijn de verhalen uit die periode van de meerdere feest-cafe’s in Den Burg en De Koog, waar rekening houden met de buren of dorpsbewoners niet bepaald de grootste prioriteit had.
Texel is de afgelopen decennia onder een breder wordende doelgroep een populaire vakantiebestemming geworden en mede hierdoor is er een enorme kwaliteitsimpuls van detailhandel, horeca en verblijfsaccommodaties. Texel heeft zich in moderne zin ontwikkeld en de badgast van weleer heeft zich ontpopt tot de moderne kritische toerist, die waar wil voor zijn of haar euro’s. Hierbij creëert in zekere zin het aanbod ook de vraag en kan tegelijkertijd de toerist op Texel niet worden verweten een leuke tijd te willen hebben tijdens de welverdiende vakantie. Bovendien is de jongere toerist van nu, niet zelden de terugkerende toerist van later. Uiteindelijk maakt het grote verschil tussen een Ibiza of Salou met vakantie-eiland Texel de gekozen fundamenten van de Texelse kernwaarden. Het manoeuvreren tussen alle spanningsvelden is niet zelden als dansen op het slappe koord. Een enorme opgave voor ons allemaal, omdat uiteindelijk iedere Texelaar profiteert van het bloeiende toerisme op ons eiland, dat rijk is aan voorzieningen die je in vrijwel geen enkele andere gemeente van onze omvang terugvindt.
Dus als je in de zomer op de verbrede Texelse fietspaden een groepje lawaaierige jongeren op de solex of e-scooter voorbij ziet tuffen, mopper dan niet te snel, maar denk aan je eigen vakanties als jongere en geef deze toeristen van nu en van de toekomst in gedachte een welkome Texelse knuffel.
Vincent van der Velde
De Eilandadvocaat