De kant langs
Korreltje zout
De schaakwereld staat op z'n kop. Toptalent Hans Niemann, die laatst nog grootmeester Magnus Carlsen versloeg, wordt verdacht van valsspelen. Online schaakplatform Chess.com analyseerde zijn partijen en meldt dat Niemann in meer dan 100 online wedstrijden heeft valsgespeeld. Hard bewijs schijnt overigens te ontbreken. Je moet maar durven, vals spelen met zoveel camera’s op je gericht.
Ik moet het maar bekennen, ook ik heb vals gespeeld. Niet met schaken, wel bij het maken van een proefwerk op de middelbare school. Stiekem een spiekbriefje verstopt. Ik deed het bijna in m’n broek van de zenuwen. Onnodig. De docent in kwestie zat dermate verdiept in een boekje, dat hij niets in de gaten had. Maar wel dermate spannend dat het bij eenmalig bedrog bleef.
Bedriegers heb je in allerlei categorieën. Ademloos las is vroeger de verhalen over “Heer Olivier”. “Meesteroplichter” Ari Olivier had het in de jaren ’70 en ’80 voorzien op rijke weduwen en andere vermogende vrouwen. Met zijn charmes pakte hij die volledig in en liet ze meestal berooid achter. Ook bankdirecteuren, captains of industry en ervaren zakenlieden met uitstekende reputaties trapten in de praatjes van de oplichter.
Het cv van Heer Olivier is indrukwekkend. Hij verkocht niet-bestaande pijpleidingen ter waarde van zestig miljoen gulden en smeerde Israël enkele schepen aan die hij nooit leverde. Hij leidde een leven van snelle sportauto's, dure maatpakken en Montecristo sigaren. Voor zijn louche zaken vloog hij de wereld over. Hij kreeg zelfs een eigen tv-programma: “Heer Oliviers wereld”.
Oplichters van dergelijk kaliber heeft Texel voor zover bekend nooit gehad. Wel lieden van twijfelachtig allooi die erop uit waren anderen te misleiden. Sjoemelaars, bedriegers, fraudeurs, afzetters, kwakzalvers, valsspelers en noem maar op. Soms liepen ze tegen de lamp, in het archief van deze krant kom je wel wat gevalletjes tegen.
Allemaal lang niet zo getalenteerd als Heer Olivier. Een Texelaar die qua charme, vindingrijkheid en overtuigingskracht misschien wel het meest in de buurt komt was Gert Coevert. Een kleurrijk en veelzijdig mens. Ondernemer, gastheer en spreekstalmeester. Over hem gaat het verhaal dat hij een hooischelf waarin hij ooit de nacht doorbracht de volgende morgen wist te verkopen. Zoals het wemelt van de anekdotes over “Maestro di Coeverti”. Dat was zijn artiestennaam als ceremoniemeester tijdens “Strijd om de man en de vrouw”, een populair volksvermaak dat voorheen in Den Hoorn werd gespeeld.
Als uitbater van strandpaviljoen Paal 9 vermaakte de maestro zijn gasten met prachtige verhalen. Die moest je wel eens met een korreltje zout nemen. Dat deed niet iedereen. Toen hij eens beweerde dat het zijn taak was om elke dag het licht van een boei in het Molengat aan en uit te doen, kwamen gasten ’s avonds naar het strand om Coevert met een bootje te zien vertrekken…
Grote bekendheid verwierf Gert met zijn “Kleintje van Gert”. Het verwees niet naar een bepaald lichaamsdeel, maar naar zijn zogeheten Liefdesdrankje. Hij schonk het likeurtje in zijn Proeflokaal in Den Hoorn. Het hing vol geboortekaartjes, waarmee hij het succes van het liefdesdrankje benadrukte. Een weergaloos succes, hij haalde er landelijke bekendheid mee. “Je moet het wel ijskoud drinken en niet teveel ineens. Anders geeft het ordeproblemen”, waarschuwde hij.
Het Kleintje van Gert was omgeven met geheimzinnigheid. En dat zal wel zo blijven. Het recept nam deze kleurrijke Texelaar, die in 1999 overleed, naar verluidt mee in zijn graf.
Gerard