De kant langs
Reputatie
Hoe staat het met uw reputatie? Of die van mij? Geen idee. Zelf heb je niet veel invloed op hoe anderen over je denken. Hoewel… Die wielrenner van wereldklasse viel na zijn dopingbekentenis lelijk van zijn voetstuk. Of Halbe Zijlstra, die opklom tot minister, maar struikelde over zijn leugen dat hij Poetin in een datsja had ontmoet. En dat achterneefje dat sjoemelde bij de “aankoop” van de boerderij van zijn tante Jopie hoeft zich niet meer op het eiland te vertonen.
Ook in het bedrijfsleven zijn reputaties gesneuveld. Banken die met schimmige derivaten of andere duistere financiële constructies klanten in de afgrond duwden. Met één grap hielp Youp van ’t Hek de reputatie van het alcoholvrije Buckler-bier om zeep. Dichter bij huis heeft het imago van TESO’s Texelstroom wat averij opgelopen. Dat lijkt gelukkig snel goed te komen, hoorde ik vrijdag op de aandeelhoudersvergadering.
Ik zag daar een bijzonder staaltje van het polijsten van een reputatie. Die van TESO als werkgever. Daar is wel wat over te doen geweest. Henk Wassing, senior adviseur arbeidsvoorwaarden en -verhoudingen, kreeg van de Raad van Commissarissen (RvC) een groot podium om de aandeelhouders bij te spijkeren over de superieure kwaliteit van TESO als werkgever. Samengevat kwam het er op neer dat medewerkers van TESO qua arbeidsduur, beloning, overwerk, onregelmatigheid, etc. beter af zijn dan collega’s werkzaam in zogeheten “referentiemarkten”. Gemiddeld wel 15 procent. Met het salaris van een kapitein als rekenvoorbeeld.
Klinkt mooi. Wel vraag ik me af hoe dit uitpakt voor TESO. De aandeelhouders hoorden maar één kant van het verhaal. Voor een vertegenwoordiger van de werknemers was geen spreekstoel gereserveerd. Een ongemakkelijk moment voor de mensen van de Ondernemingsraad van TESO, die op uitnodiging van de RvC aanwezig waren. Van hun gezichten viel af te lezen dat deze actie van hun werkgever de interne verstandhouding geen goed heeft gedaan.
Ook in de liefdadigheid gaat het soms mis. Grote fondsen die negatief in het nieuws kwamen doordat er was gesjoemeld met liefdadigheidsgeld. Reputatieschade, met als direct gevolg dat collectanten werden afgepoeierd en het fonds zonder inkomsten zat.
Op Texel kennen we onder meer het Texelfonds. De reputatie van dit gemeenschapsfonds staat als een huis. Dat moet ook, want wie doneert of laat geld na aan een fonds waar je geen vertrouwen in hebt? De solide reputatie legt het Texelfonds geen windeieren. Tijdens de jaarvergadering zaterdag bleek zelfs dat er over 2021 meer geld is gespaard, dan aan goede doelen is besteed. Vermoedelijk een uitzondering en kwamen er door corona minder aanvragen binnen.
Neemt niet weg dat het Texelfonds zich buigt over de vraag hoe de middelen die zijn toevertrouwd nóg beter ten goede kunnen komen aan maatschappelijke en culturele doelen op Texel. Moeten zij als fonds misschien ook zelf initiatieven gaan ontplooien, in plaats van alleen initiatieven van anderen te steunen?
Wat de vraag opwerpt: hoe groot is het risico dat het Texelfonds daardoor reputatieschade lijdt? Het bestuur is er nog niet uit. Wat niet wegneemt dat het een grote rijkdom is dat we als eiland over zo’n “flappentap” voor culturele een maatschappelijke projecten beschikken. Natuurlijk moet zo'n aanvraag wel aan de zorgvuldig gestelde criteria voldoen.
Dus, wie een goed initiatief heeft waarmee de Texelse samenleving weer een stukje beter of mooier wordt, aarzel niet. Hoe dat werkt? Net als bij dit stukje: het begint met een idee.
Gerard