Zorg vind ik toch het leukste beroep
Vertel eens wat over jezelf?
Mijn naam is Madelon Dogger-Schraag. Ik ben 48 jaar geleden geboren en opgegroeid op boerderij Molenzicht in Het Noorden. Mijn ouders zijn Jan en Winny Schraag. Ik heb twee zussen, Wendy en Liset. Opgroeien op een boerderij is prachtig, mijn vader had samen met zijn broer Gerard melkkoeien. Daarnaast hadden we van goudvissen tot pony’s en alles wat daar tussenin zit aan huisdieren. Het was dus een soort van grote kinderboerderij. Mijn moeder heeft als juf op de basisschool in Midden-Eierland, de Jozefschool en de Lubertischool gewerkt. Ik ben getrouwd met Pieter Dogger en we hebben 3 zoons (Jasper 23, Robin 21 en Matthijs 17). Jasper en Matthijs wonen nog thuis en Robin studeert in Leeuwarden, dus die is alleen de weekenden thuis. Na 25 jaar in Den Burg te hebben gewoond, wonen we nu sinds 2 jaar net buiten De Waal op Bargen.
Wat voor werk doe je?
Ik heb 23 jaar in St Jan, later de Gollards gewerkt, maar daar ben ik mee gestopt toen ik het niet meer naar mijn zin had. Daarna heb ik een poosje in de schoonmaak gewerkt totdat ik werd gevraagd of ik in een team wilde komen werken bij een cliënt thuis. Zo ben ik weer in de zorg geraakt en dat vind ik toch wel het leukste beroep dat er is. Nu werk ik bij verschillende cliënten thuis die een PGB (Persoonsgebonden Budget) hebben. Ook werk ik wel eens bij gasten die hier hun vakantie vieren en zorg nodig hebben. Heel leuk en afwisselend en je komt overal op het eiland.
Als klein meisje reed ik met mijn fietsje al naar de crossbaan
Wat doe je zoal in je vrije tijd?
Bijna om de week gaan we in het weekend naar de autocross, twee keer per jaar op Texel en verder in Noord-Holland en Friesland. De meeste mensen denken dat ik fan van het crossen ben geworden doordat Pieter reed, maar als klein meisje reed ik met mijn fietsje al naar de crossbaan bij Oosterend om daar vanaf de dijk te kijken naar de cross. Zelf rijden voor geen goud, maar het kijken en de gezelligheid eromheen vind ik schitterend. En dat dan twee zoons meerijden maakt het extra leuk. Verder pas ik graag op mijn kleine vriend Gijs (2). Vanaf dat hij kon praten noemde hij me oma, Madelon zeggen was nog te moeilijk. Als hij er is, plan ik niks, dan heb ik lekker de hele middag de tijd voor leuke dingen. Dan heb ik ook nog tuinieren en keramiek als hobby.
Hoe ervaar je de mensen op Texel?
De meest genoemde antwoorden op deze vraag zijn volgens mij ‘nuchter’, ‘vriendelijk’, en ‘beide benen op de grond’. Toch is er veel veranderd. In mijn jeugd had je toch altijd de kneuterigheid en de ons-kent-ons mentaliteit. Stond je met een lekke fietsband dan werd er gevraagd ‘wir mot je weze’ en dan werd de fiets achterop de trekker gebonden en brachten ze je thuis. Tegenwoordig toeteren ze nog even en lachen ze je uit. Of zoals de buschauffeur nog even aan de weg stond te wachten als je er nog niet stond. Je kende altijd wel de moeder van of het was de tante van je buurvrouw. Nu ken je heel veel mensen niet meer.
Wat moet er op Texel blijven zoals het is?
Van mij hoeft het ook niet drukker te worden op het eiland en ook niet alles groter, luxer en duurder. Er zijn genoeg mensen die Texel niet meer bezoeken omdat het gewoonweg te druk en te duur is. Ik denk dat je moet zorgen dat je juist die mensen vast moet houden op Texel, dat zijn vaak de gezinnen die van Texel houden zoals het is (of was). Er is nu een grote groep toeristen bij gekomen die toch niet zo leuk is. Tijdens de coronaperiode merkte je dat helemaal; per gezin mocht maar één persoon de winkel in en dan waren gezinnen van 6 personen die glashard met 3 winkelkarren toch naar binnen gingen.
Wat zou er op Texel anders mogen?
Heel veel mensen doen iets in het toerisme en de verhuur, omdat dat flink en makkelijk geld oplevert. De hoeveelheid b en b’s, vakantieparken en minicampings is enorm, maar daardoor werken er steeds minder mensen in de andere beroepen en ontstaan de tekorten in de bediening, de winkels, bouw, zorg en noem het maar op. Dus we hebben straks een eiland vol met toeristen maar de winkels, horeca en musea zijn gesloten vanwege het personeelstekort. Dan zal het eiland snel onaantrekkelijk worden voor toeristen. Ik zeg altijd alles waar je TE voor zet, is niet goed.
Het huizenprobleem wordt ook wekelijks genoemd. De huizen die te koop komen of nieuw gebouwd worden, zitten al in zo’n hoge prijsklasse dat het voor de jeugd gewoonweg niet te doen is. Dus raken die huizen naar mensen van de overkant. Die koopprijsgrens mag van mij nog een stuk omhoog. Wat ook anders mag, is het hebben van tweede woningen. Het is toch belachelijk dat op Texel huizen het hele jaar leeg staan en dat de eigenaren daar zo af en toe eens een weekendje of weekje komen logeren. Op een vakantiepark prima, maar de gewone rijtjeshuizen of boerderijen nee.
Wat is je favoriete plek op Texel?
Ik ben hetzelfde als mijn voorganger Arno Kuip in deze serie; ik hoef niet zo nodig van het eiland af, ik vind vele plekken op Texel mooi. Maar ik vind het thuis zijn ook heerlijk, ik vermaak me daar prima.
Wie verdient er een grote pluim op Texel?
Mensen die altijd klaar staan voor een ander. Vrijwilligers. En de mensen die thuis hun zieke partner, kind of ouder verzorgen. Die zorg wil je vaak niet uit handen geven, maar is loodzwaar.
Hoe heb je de coronatijd beleefd?
Voor Pieter en mij veranderde er niet veel, ons werk ging gewoon door met de nodige voorzichtigheid. Voor de jeugd vond ik het erger, die zat opeens hele dagen thuis en moest de lessen online volgen, dat was hier geen succes! En corona is dan wel niet weg, maar ik ben er wel klaar mee, alles werd aan corona gewijd. Je had echt twee kampen: de wel-vaccineerders en de niet-vaccineerders, heel raar hoe mensen opeens heel erg tegenover elkaar kwamen te staan.
Wat doe je over vijf jaar?
Toekomst voorspellen doe ik niet, ik wil ook niet te ver vooruit denken. Nu leven en genieten van wat je hebt.
Volgende ‘Eiland Van…'?
Elise Boersen - Van de Star. Vroeger woonde ze een aantal huizen verderop in de straat, nu zijn we elkaar bij een cliënt tegen gekomen. Zij en haar man zijn beide ook echte Texelaars en ik ben benieuwd naar haar kijk op het eiland.