Anders bekeken
Schouders
Ik zit met mijn benen bungelend boven het water. Het ligt als een spiegel voor ons, een prachtig gezicht. Ik wacht op de veerpont. We hebben het Veluwemeer rondgefietst en een pontje brengt ons weer dichterbij ons huisje. Het is hier prachtig, fietsen langs het water met leuke dorpen en plaatsen. Langs de route af en toe iets van kunst.
Bij Elburg steken we op voor koffie en een puntje taart. Iedereen is hartelijk en vriendelijk. De mooie stenen poort, de oude gevels, fuiken in de smalle straatjes, alles ademt nostalgie. Als we door de weilanden verder fietsen, ben ik verrast door een geschilderde SRV-wagen. Rood met witte letters. "Hij is de weg, de waarheid en het leven." Tussen de omgekeerde vlaggen een soort van statement.
Vorige week overleed Queen Elizabeth, 70 jaar vorstin. Altijd stabiel, vriendelijk en zeer gelovig. "Every day is a new beginning", was voor haar een grote leidraad. Ze overleed in haar geliefde Schotland, vele duizenden legden bloemen bij Balmoral Castle en stonden langs de weg naar Edinburgh. Haar weg, haar leven altijd toegewijd aan het volk is voorbij, ze mag rust vinden voor altijd.
Als het pontje komt, de fietsen eraf gaan vraagt de man of we om en om de fietsen willen neerzetten. Gepast, contant betalen graag. Ik geef hem een tientje en we varen twintig minuten heerlijk tussen zwanen en meerkoeten naar de overkant.
Daar aangekomen fietsen we verder, er staat een grote ster. Een Davidster van wel vijf meter hoog met twee handen, de duimen omhoog. Ik stap af, benieuwd wat erbij staat. Een monument voor blije mensen. Zij stralen in de wereld. Namen ook genoemd eronder.
Ik denk aan haar, aan haar leven in de roerige wereld, het tumultueuze gezin en wens haar de laatste overtocht in vrede. De blijheid dat het volbracht is. De zware kroon, de zware taak, de last, het mag van de schouders.
Jozien