Van kampeerdrama tot 60 jaar vrienden
Een vriendschap die in 1962 op een bijzondere manier begon en zestig jaar verder nog steeds bestaat en wordt gekoesterd. Gerrit Boot (79) uit De Waal en Hans Huber (78) uit Saarland (Dld).
Hans: “Ik kampeerde met twee vrienden op camping Kogerstrand. We hadden een tentje zonder bodem en met metalen haringen. Toen er op de tweede dag ’s avonds een storm opstak woei de hele tent weg. We sliepen die nacht in een barak, maar daar wilde ik de volgende dag niet meer heen. Ik huurde een fiets en kwam in De Waal terecht. Ik kocht daar in een winkeltje water en een kaasbroodje.”
Dat winkeltje was van Annerie en Dick Boot, de ouders van Gerrit. Hij molk wat koeien en werkte de andere helft van de tijd bij Natuurmonumenten. Wil Boot: “De melk, eieren, boter en kaas die ze verkochten kwamen van het eigen bedrijf. De bordjes heb ik hier nog staan.”
Hans: “Ik zat daar op de stoep toen er een jongen (Gerrit) op een 250 cc BMW-motorfiets aan kwam. Hij stopte en vroeg: “Wat doe jij hier?” Ik vertelde over de weggewaaide tent en dat ik een plek zocht om veertien dagen te overnachten. Tot mijn verbazing reed hij daarna door. Wat ik niet wist is dat Gerrit 50 meter verder woonde en daar het erf op reed.”
“Na vijf minuten kwam Gerrit aanlopen. Als we niet zouden roken, konden we in de schuur slapen. Twee nachten. Hij zou informeren waar we daarna konden slapen.” Dat was bij de familie Keijser van de boerderij Oosterweel.”
Texelse boswachter Gerrit Boot en Duitse docent Hans Huber werden vrienden voor het leven
Het was het begin van een bijzondere vriendschap. Hans: “De fiets had ik maar voor één dag gehuurd, daarna deden we alles lopend. Wandelend naar het strand en af en toe mocht ik bij Gerrit achterop de motor. Dan gingen we bijvoorbeeld naar De Schorren vogels kijken.” Gerrit: “Of we gingen bot trappen. Dat deden we met laag water in de vaargeul.”
Nadien leerde Hans Gisela kennen, met wie hij in ’66 in trouwde. “Als huwelijkscadeau kregen we van de familie Boot een weekje vakantie in De Waal. Gerrit had die week vrij genomen en maakte ons wegwijs op Texel. De moeder van Gerrit verwende ons met heerlijk eten.”
Het jaar er op zochten Gerrit en Wil Boot Hans en Gisela op in Saarland. En zo werden over een weer heel wat bezoekjes afgelegd. Hans: “Nadat onze kinderen geboren waren huurden we met ons gezin een huisje in Oost.”
Tijdens de vakanties op Texel werd er niet geluierd. Toen Gerrit en Wil hun woning restaureerden, hielp Hans. Ook hielp hij de broers Gerrit en Kees Boot, beiden in dienst bij Natuurmonumenten, zoals met het in stand houden van de eendenkooien.
Hans en Gerrit wandelden een keer in tien uur rond Texel. Hans deed dat later nog eens, maar toen met Don, de zoon van Gerrit. “En daarna nog eens, maar toen met de auto”, wijst hij op zijn benen die nu niet meer zo goed willen.
Hans: “Het is geweldig dat onze vriendschap al die jaren is gebleven, dat onze vrouwen ook bevriend zijn, onze kinderen en ook onze kleinkinderen bevriend zijn geraakt en dat we elkaar over en weer zijn blijven bezoeken.”
Gerrit over de vriendschap: “Ondanks dat we totaal verschillende beroepen hebben, Hans als leraar en ik als boswachter, voelen we elkaar heel goed aan. Dezelfde intuïtie.” Hans: “Ook als we elkaar een tijd niet hebben gezien en we treffen elkaar weer, dan is het binnen vijf minuten weer zoals het was.”
Begin september, 60 jaar na het begin van de vriendschap, logeerden Hans en Gisela bij Gerrit en Wil in De Waal.
Gerard Timmerman
