Alles staat in teken van de dieren
Vertel eens wat over jezelf?
Ik ben Arno Kuip, 58 jaar oud en getrouwd met Magda. Samen hebben we vier kinderen tussen de 25 en de 35 jaar oud. Ik ben geboren op boerderij de Kilstee nabij De Waal, waar ik 50 jaar lang heb gewoond. Mijn ouders hadden daar een boerderij nadat ze met de ruilverkaveling - rond 1960 - van Den Burg verplaatst waren. Na die 50 jaar zijn we weer naar de omgeving van Den Burg terug verplaatst. Op de Kilstee heb ik een prachtige jeugd gehad. Mijn ouders waren boer en boerin in hart en nieren. Buiten schooltijd en in de weekenden hielpen mijn broer en ik mee op de boerderij. Ik zeg bewust meehelpen want dat het werken was, wisten wij niet eens. Bij de buren en neven en nichten ging het ook zo, we vonden het nog leuk om te doen ook. Je hielp mee en je telde mee. Pa en ma wisten het ook leuk te houden.
Wat voor werk doe je nu?
Ik ben nog steeds boer, melkveehouder. Inmiddels samen met onze zoon Werner en schoondochter Rosa. Na school heb ik nog wel in militaire dienst gezeten en heb ik nog ruim een jaar op de Rijkswerf in Den Helder gewerkt, maar in mijn vrije tijd was ik nog steeds op de boerderij. Op een goeie dag - ik denk zo rond de kerst - zei Magda tegen mij "kun je niet beter maar helemaal op de boerderij gaan werken?" We hoefden er niet lang over na te denken en in overleg met mijn ouders heb ik in het nieuwe jaar mijn baan in Den Helder opgezegd.
Terugreis met de boot naar Texel lijkt altijd mooier dan heenreis
Wat is het mooie aan werken op een boerderij?
Het mooie aan werken op een boerderij, vind ik, is dat alles in het teken van de dieren staat. We doen graag ons best op de dierverzorging. Als je ze goed verzorgt, hebben ze het goed en zien ze er tevreden en welvarend uit. Dat is dan de beloning voor je werk. Maar het is ook de manier van leven. Het is werk en hobby tegelijk. Ook bedrijf en privé lopen in elkaar over.
Hoe kijk je tegen het stikstofdossier aan?
De bedreigingen liggen er duimendik bovenop. Het wordt weer goed zoeken naar kansen denk ik. Op 17 oktober komt Esther Rommel van de provincie Noord-Holland naar Texel en daarna weten we wellicht meer. Toen de bewuste stikstofkaart begin juni in de media werd geventileerd, hingen de katten op de Zuid-Haffel ook in de gordijnen. Ik denk echter dat er voor Texel verzachtende omstandigheden zijn. De veedichtheid is op Texel al laag. Na de referentiedatum van 2018 zijn al meerdere boeren gestopt en tot 2030 zullen er naar verwachting ook nog wel een paar stoppen. Ook is er al veel aan natuurontwikkeling gedaan, denk aan bijvoorbeeld Waalenburg en De Bol. Van de andere kant zullen linkse rakkers als nationaal park nu proberen deze situatie uit te buiten.
Wat heb je met de Waanzin?
De Waanzin is een prachtig jaarlijks avontuur. Met slim speurwerk en prachtige opdrachten. Ik wilde daar altijd al aan meedoen, maar met een bedrijf en een jong gezin voelde ik mijn andere verplichtingen zwaarder wegen. Nu onze zoon in het bedrijf is, heb ik er vier keer aan meegedaan. Drie keer met mijn vrienden Frits, Lard en Cor, maar ook een keer met mijn dochter en twee schoondochters. Een van de mooiere herinneringen van mijn leven.
Wat doe je zoal in je vrije tijd?
Magda en ik houden van fietsen op Texel. En onze hond Bobby zit graag achterop in het mandje.
Hoe ervaar je de mensen op Texel?
De mensen op Texel zijn over het algemeen prima te pruimen. Ook mensen die van de vaste wal op Texel komen wonen, passen zich meestal wel aan omdat het hen hier wel bevalt.
Wat zou er op Texel moeten blijven zoals het is?
De balans zoals die er nu is tussen de verschillende sectoren zoals bijvoorbeeld de bevolking, de bedrijven, de natuur en ook recreatie. Als je er teveel aan verandert, krijg je verstoring van de bestaande waarden.
Wat zou er op Texel anders mogen?
Texel ontgroent en vergrijst wel in een heel hoog tempo.
Wat is je favoriete plek op Texel?
Heel Texel is eigenlijk mooi. Ik hoef ook niet zo nodig van Texel af. De terugreis met de boot lijkt ook mooier dan de heenreis. Maar als ik dan toch een plek moet noemen is dat onze eigen buurtje aan de Zuid-Haffel. Kort nadat we onze boerderij 8 jaar terug hiernaartoe hebben verplaatst, heeft men deze buurt uitgeroepen tot icoonlandschap. Voor ons ook een bevestiging dat we goed bezig zijn.
Wie verdient er een grote pluim op Texel?
Alle zorgmedewerkers in het algemeen en die van de Hollewal en de Gollards in het bijzonder. Mijn beide ouders hadden de laatste periode van hun leven verzorging nodig. De zorg komt vooral in het nieuws als er iets mis is en dat is jammer. Ik heb me dan ook positief verbaasd met hoeveel aandacht en toewijding mijn oudjes tot het eind verzorgd zijn. Lieve verzorgers; nogmaals bedankt en een grote pluim.
Hoe heb je de coronatijd beleefd?
Aan ons werk veranderde niets, want dat ging gewoon door. We waren wel met de hele familie in zelfquarantaine omdat onze schoondochter in verwachting was van een tweeling. We hebben het ook tot nu toe niet gehad. Buiten was het wel lekker rustig en deed het denken aan Texel zoals het vroeger was.
Hoe kijk je tegen het toerisme aan?
Toerisme is prima maar die balans waar ik het eerder over had moet niet verstoord raken. En het wordt inmiddels wel wat erg druk. Zelf doen we weinig aan vakantie maar dat komt omdat we het hier al te goed hebben denk ik.
Wat doe je over 5 jaar?
Hetzelfde als nu hoop ik. Boer zijn is nog steeds een mooi beroep. Ik ben nu 58 en ‘moet ‘ nog 10 jaar zoals dat heet maar ik wil zo nog wel 20 jaar.
Volgende Eiland Van...?
Madelon Dogger-Schraag, Toen mijn ouders verzorgd werden, was Madelon een van de verzorgsters.