Anders bekeken...
Regen
Ik vond het warm afgelopen week, vreemd eigenlijk, je zou denken dat we nu in september wel wat hitte gewend zijn, na zulke langdurige mooie dagen en hoge temperaturen. Ik houd ervan. Heerlijk: de zomer kan me niet lang genoeg duren, maarrr…
In de toga op het strand was het echt mega heet. Ik kreeg gelukkig een extra glas water, dat wel natuurlijk. Een mevrouw, moeder van de bruid, voelde zich onwennig in de wind, maar ik vond het heerlijk en de groep van het Tesselhuus die naast de stenen aanloop was neergedaald met rolstoelen en karren, genoot ook zichtbaar. De zee was voor hen een nieuw fenomeen en ze lachten met geluid…
Dat klonk naast het ruisen van de zee en de roep van de meeuwen als muziek. “Voor mij ben jij de liefde…” daar doorheen als een symfonie. De familie en vrienden gingen staan, alles en iedereen spitste de oren, de badgasten keken, de warmte trilde in de lucht. Hier hebben ze naar uitgekeken naar toegeleefd. Weken, maanden en nu na corona zelfs jaren. Het bruidspaar had met vele andere echtparen deze zomer de dag van hun leven.
Het Gouden Boltje deed zijn naam eer aan. Zeer zeker. Op zoek naar de schat, de schat in het hart, kun je niet mooier doen dan hier bij ons. Samen het strand oplopen met blote voeten en dansen op de muziek van het eiland en jezelf. Mooier wordt het niet.
Een apotheose in de nacht, ik hoorde het tikken op het raam en ben naar beneden gegaan. Wow, in gedachten zag ik mijn grasveld weer groen getoverd worden, de regen is een tovenaar. De bieten lagen slap op het weiland, maar herrezen de volgende dag. Met plezier liep ik naar de regenmeter en dacht aan alle mensen, dieren en gewassen die net zo dankbaar zouden zijn.
's Middags weer op weg naar De Sluftervallei, een prachtige tuin aangekleed met een ereboog van zonnebloemen, Ter plekke een stralende bruid met prachtige dochters en een bruidegom die zelf een lied zingt op de gitaar met zijn belofte. Ik zal altijd voor je zorgen…Een Tesselse Nielson, prachtig. Mooie woorden, mooie muziek, mooie mensen.. ontroerend mooi..
De bode die net zijn telefoon op zacht wil zetten krijgt een verbinding binnen. Een beeld vanuit een ziekenhuis. Ik zie zijn gespannen gezicht van bezorgd naar blij gaan. Naar heel blij, naar opgelucht ontzettend blij. "Ik heb een kleindochter Jozien..” Ik zie tranen verschijnen, bij een man in een bodepak. De stropdas gaat af. Soms houden wij "gewone” mensen het ook niet droog, vreugdetranen, emoties, de regen... en ik doe mee…
Jozien