Een Duits bergstadje
Er zijn hier nagenoeg geen Hollanders. In elk geval, we zijn hier geen invloed. Men neemt in de winkels zelfs niet de moeite om vriendelijk te zijn. Men haat ons hier op een stevige manier. Het volk is hier bitter en verbitterd. Tegen Holland ook. Ze voelen dag in, dag uit hun grenzelooze armoe. Want het is hier arm, heel erg arm. En hier in dit kleine stadje voelt men echt, hoe het Duitsche volk nu is. Men voelt het hier meer dan in de groote steden. Daar leeft men meer internationaal, daar heeft men ook de menschen, die in den oorlog rijk geworden zijn of nu rijk worden door de valuta-misère. Daar domineert het grootkapitaal, daar heeft men de dames met de zeer weelderige toiletten, daar denkt men dat Duitschland toch zoo arm nog niet is. Hier leeft het leven zoo heel, heel eenvoudig. Zoo heel, heel arm. Gisteren begon hier de kermis...