Anders bekeken
Grote tepelhoorn
Als we een lange wandeling maken naar De Hors valt mijn oog op een mooie bolle ronde schelp. Ik veeg het zand eraf en bekijk hem van alle kanten. Geen idee wat de naam is. Thuis maar eens kijken. Nu eerst het zeewater bereiken.
Het is warm en de honden rennen richting de horizon die trilt van de hitte. Ze duiken het water in. Het voelt als een welkom, geen warm, maar een verfrissend bad na de zandplaat die elk jaar langer lijkt te worden. Ik kan het ook niet laten, ik heb geen badpak of handdoek, maar in onderbroek gaat prima, alles is zo droog. Ach het schuurt wat, maar een beetje zand hoort erbij. De zee geeft ons verkoeling en is een grote bron van vreugde. “Heerlijk de bron van de eeuwige jeugd!” roept de vrouw van Niek, Kerstin Edelmann.
Het is avond en bij het 'moffenstrandje' hebben we een heerlijke duik genomen. Ik moet lachen, eeuwige jeugd, was dat maar waar. Ik zwem naar de stokken. Als ik terugkom zitten ze heerlijk op de dijk te eten. Uitkijk over De Zandkes. Kan niet mooier. We zijn bevoorrecht, als we naar het eind van De Slufter lopen en ik me met de honden in de stroom van de sluftergeul laat meevoeren, is er een groot besef van onze rijkdom. Aan alle kanten van ons eiland.
Het nieuws zet je echter weer met beide benen op de grond. Gesteggel over een uitspraak van een bebaarde Wopke die met het jaartal van 2030 is gaan schuiven zorgt voor commotie. “Het schuurt, maar kan gerust naast elkaar bestaan", verdedigt hij zijn interview in het AD. Ik moet denken aan het zand in mijn onderbroek, inderdaad ongemakkelijk, maar ach, voor Mark niet onoverkomelijk toch? Je zou denken dat onze leider wel bij een opening in het debat gebaat zou zijn. Hij doet echter of hij heel kwaad is. Als er een hand moet worden gegeven, heeft hij jeuk aan zijn neus. Een schijnbeweging? Schijnheiligheid?
Een opening maken is een lastig klusje. U ziet ze wel liggen op het strand, de schelpen met de gaatjes. Ze zijn leeggehaald. Zeer vernuftig. Door wie? De grote tepelhorn! Ze raspen met hun tong een gaatje in de schelp van hun prooi. Eerlijk gezegd wist ik deze toedracht niet. We weten niet wat er allemaal achter de schermen gebeurt. De vluchtelingen krijgen geen verkoelend bad na hun lange reis en geen welkom. Nee de tenten worden afgenomen omdat we niet alles zouden kunnen zien, wat er zich afspeelt.
Maar waar zou de transparantie het meeste effect hebben? Ik moet denken aan de zwart gelakte bladzijdes in het belastingdebacle. Het wegvegen op de kaart van boeren en vissers. Het stikstofdebat kan wel wat openheid gebruiken lijkt mij… Kerstin weet hoe de schelpen gevormd zijn, ze maakt al jaren de allermooiste, maar weten de hoofdrolspelers het ook nog? Ik vraag het me af…..
Jozien