Chroniqueur van de visserijhistorie
Cor groeide op in Den Burg en De Waal. Zijn vader, op z’n 28ste al twee keer weduwnaar, was een avontuurlijk man. Hij reisde naar Nederlands-Indië, Rusland en andere uithoeken van de wereld. Cor woonde als kind in de pastorie in De Waal, waar zijn vader en moeder koster waren.
Cor was een jaar of zes, zeven toen de Russenoorlog uitbrak. Hij was in Den Burg toen het bombardement uitbrak. Zijn opa zei: “We lopen het vuur tegemoet”, waarna ze een veilig heenkomen zochten in de richting van waar werd geschoten. Dat was hun redding.
Watersnoodramp
Op z’n veertiende stapte Cor tijdens de stormnacht in februari met andere mannen uit De Waal in de bus die hen naar polder De Eendracht bracht om hulp te verlenen. Eigenlijk moest hij daarvoor achttien zijn, maar hij werd meegenomen door zijn twee oudere broers. Tijdens de dijkdoorbraak werd de bus overvallen door het water. Net als andere inzittenden werd Cor onderuit “gemaaid” door het opkomende water. Hij had het geluk dat iemand hem bij de arm pakte, waardoor hij de ramp overleefde. Zes andere Texelaars lieten het leven.
Cor droeg die rampzalige nacht z’n hele leven met zich mee. Elke jaar op 1 februari stond hij bovenaan de dijk van De Eendracht om te herdenken. Na zijn overlijden werd tijdens de rit voorafgaand aan de condoleance, op die plek gestopt en legde de familie een kleine krans neer.
Cor was een jaar of zestien toen hij ging vissen, eerst op kokkels, later op vis. Hij kwam niet uit een vissersfamilie, maar koos zelf voor de visserij, omdat dit beter betaalde. In zijn ouderlijk huis was schraalhans keukenmeester. Zo kon hij een substantiële bijdrage leveren aan het gezinsinkomen.
Aanvaring
Op 29 mei 1957 ontsnapte hij andermaal aan de dood. De TX24 “Nellie” van Willem van der Vis (de schoonvader van C. Vonk) waarop hij voer, werd op 15 mijl uit de kust van IJmuiden, op de visgronden bekend als het Tea Kettel Hole, geramd door de onderzeebootjager Groningen. Het enorme marineschip voer 23 tot 26 mijl (50 km /uur) en koerste recht aan op de kotter. De stuurman daarvan had het marineschip niet in de gaten. De kotter werd midscheeps geramd. De zwaar beschadigde kotter zonk, kwam ondersteboven te liggen en uiteindelijk weer rechtop. De vijf opvarenden werden aan boord van de Groningen genomen. Kort daarna zonk de zwaar beschadigde kotter.
Cor de Wolf was kat met negen levens
Bijna liet hij weer het leven toen aan boord boven hem netwerk en tuigage uit de giek naar beneden kwamen. Alleen het netwerk trof hem, hij kwam er een paar gekwetste kruisbanden en ribben van af.
Cor onderbrak de visserij toen echtgenote Rie ernstig ziek werd en veel zorg nodig had. Drie jaar werkte hij bij visserijcoöperatie CIV. Toen het met haar weer wat beter ging, maakte Cor dat kenbaar aan de familie Vonk. Hij kon daar meteen weer varen. Tot achter in de vijftig bleef hij visser, zijn hele loopbaan bij de familie Vonk, afwisselend op de TX 1 en de TX2.
Als kind had hij graag willen doorleren, maar daarvoor ontbrak toen het geld. Op latere leeftijd haalde hij de schade in. Leergierig als hij was haalde hij in Den Helder zijn stuurmans- en andere papieren. Jos, één van zijn drie kinderen, overhoorde hem geregeld.
Menig uurtje bracht Cor door in zijn moestuin, waarvan hij de opbrengst deels inmaakte en ook graag deelde met anderen.
Kerk
Het christelijk geloof speelde een belangrijke rol in zijn leven. Hij was bestuurlijk actief binnen de hervormde kerk en de PKN. Maar dat de meeste van zijn kinderen minder op hadden met het geloof, nam hij hen niet kwalijk. Ook hij was in zijn ouderlijk huis de enige die het geloof trouw was gebleven.
Cor vond het belangrijk dat kennis werd overgedragen op de jonge vissers. Hele generaties gaf hij les in netten boeten. Hij voelde dat als een morele plicht richting de toekomst. Actief was hij ook als vrijwilliger bij museum Kaap Skil.
Hij vertelde verhalen over de visserij en het leven in de vissersdorpen en schreef die ook op. Eerst met de hand, waarna hij ze vervolgens overtikte met de typmachine. Samen met Sam van der Slikke en Frits Aalderink schreef hij het vuistdikke boek "Met de kop op zee” over de geschiedenis van de visserij op Texel. De reden dat hij de verhalen vertelde en publiceerde was vooral om ze voor het nageslacht te bewaren. Anders zouden ze "voor eeuwig” verloren gaan.
Cor de Wolf overleed woensdag 20 juli. Hij werd 84 jaar.
