Posthuys eert papierkunstenaar Marian Smit
Galerie Posthuys brengt een eerbetoon aan papierkunstenaar en oud-Texelaar Marian Smit (1944-2021). De tentoonstelling is te zien van 27 juli tot en met 14 augustus. Haar laatste werken en hoogtepunten uit haar oeuvre worden getoond alsook enkele sleutelwerken uit de samenwerking met Maurice Christo van Meijel.
Marian Smit overleed in november 2021 en laat een imposant en gevarieerd oeuvre na. Papier was jarenlang hét medium voor haar. Tijdens het werkproces gaf papier haar de mogelijkheid allerlei beslissingen te nemen, zichzelf te laten verrassen, zichzelf en het materiaal uit te dagen. Papier is direct, flexibel en meegaand. Maar vooral ook teer en kwetsbaar. Die eigenschappen zijn essentieel in de gewenste dualiteit in de werken: sterk en fragiel.
Bij het creëren ging ze uit van papier dat eerder een andere functie heeft gehad, bijvoorbeeld wikkels om strengen garen, maar ook “maagdelijk” papier, zoals dat in de winkel per vel of op de rol te koop is. Bijvoorbeeld zijdevloei dat ze bewerkt met lijm en vormt rondom dun beeldhouwersschuim. De verschillende onderdelen van het kunstwerk worden met draad of garen met elkaar verbonden. Een ruimtelijke structuur of constructie is het resultaat.
Ze zocht nadrukkelijk niet naar een bepaalde inhoud of naar de uitwerking van een bepaald thema. Soms legde ze een link met objecten, elementen of organismen uit de realiteit, omdat het werk daar aan deed denken. Abstractie had vaak de overhand. Ze liet de interpretatie in die gevallen volledig over aan de fantasie van de kijker. Ze schrok er niet voor terug een kunstwerk alleen maar ruimtelijk en/of decoratief te laten zijn. Op dat punt wars van pretentie.
Het manipuleren van de ruimte was voor haar van belang. Bij haar kleinere (wand)sculpturen deed ze dat minimaal, bij haar grote werken en in de samenwerking met Maurice Christo van Meijel is de ruimte een wezenlijk onderdeel van het werk. De suggestie bijvoorbeeld van zwermen vogels of bewegende bladeren kan alleen maar bewaarheid worden als de ruimte in het eindresultaat wordt opgenomen. Binnen dat geheel is licht een andere toegevoegde waarde, zeker bij die werken waarbij de verschillende onderdelen een glanzende huid hebben. Licht en beweging zetten dan als het ware de ruimte in beweging.
In de tentoonstelling zijn ook “muurbloemen” te zien; wandobjecten van kunststof riddersporen die ze samen met Maurice Christo van Meijel maakte. In 2010 begon die samenwerking. Met hun gemeenschappelijke fascinatie voor "de onregelmatigheid van de regelmaat" als basis. Ze werkten apart en samen, gaven onderdelen aan elkaar door. De ander kreeg alle vrijheid het onderdeel als uitgangspunt te nemen of er onderdelen uit te halen. Zo maakte Maurice schalen als dragers voor Marian's ruimtelijke structuren en deconstrueerde Marian Maurice’ gesneden takken lathyrus.
Aan hun installaties gingen lange onderzoeksperiodes vooraf. Individueel en samen onderzochten ze thema's en vertelden wat ze van elkaar nodig hadden. Langzamerhand ontstonden verschillende concepten waarvan ze er uiteindelijk één uitwerkten. De kwetsbaarheid van de natuur werd poëtisch verbeeld in installaties over koolzaad, lathyrus, tulpen, bijen en visscholen.
Hun laatste werken zijn te zien, evenals sleutelwerken in de samenwerking met Maurice. Hij voltooide in de afgelopen maanden de laatste werken waaraan ze samenwerkten.
De expositie is mogelijk dankzij samenwerking en overleg met verschillende musea en galeries. Er zijn ook presentaties in Museum Rijswijk, Gorcums Museum, Museum Oude Wolden, Art Zaanstad en natuurlijk jaarlijks in Galerie Posthuys.
Galerie Posthuys, heropend na een ingrijpende renovatie, (Brink 14, De Koog) is geopend van woensdag t/m zondag van 11:00 tot 17:00 uur.