Wat ik zeggen wou
De Vrije Republiek
Hoor het zoemen, pruttelen en bruisen in de [social] media: afgelopen vrijdag werd de Vrije Republiek Tessel uitgeroepen! Oh wonder, ons wonderschone eiland een onafhankelijke republiek! Waar gelijkwaardigheid eindelijk een smoel heeft gekregen, want kijk, in hun beleidsplannen lezen we het fantastische uitgangspunt, dat voorspoed en tegenslag gedragen zal worden door alle eilanders. Dat de rijkdom van de natuur gedeeld wordt met toeristen. Niemand zal heersen over de natuurlijke elementen.
Ik lees verder: er zijn geen regels, behalve deze, dat wij ons allen inzetten voor het behoud van het eiland, opdat deze zo goed als mogelijk over gedragen kan worden aan de volgende generatie[s], zodat zij, net als wij, een 'rijk' leven genieten op dit eiland.
Op het pallet van dit vrijmoedige initiatief verschijnen vele kleurnuances.
Zie het schitterende olijfgroen van boeren en het zilver van vissers, die met hart en ziel het land bewerken, de dieren verzorgen en de zee trotseren, opdat de eilandbewoner en haar gasten te eten hebben. Voilà, het goudgeel van koks, die de oogst bewerken op hun eigenzinnig 1,2, 3 of geen sterren manier. En, oh, dat magnifieke ochtendrood van spelende kinderen die onze harten blijven openen. Het pure wolkenwit van verpleegkundigen, het frisse citroengeel van schoonmakers en het opaal van serveerders van koele en warme versnaperingen. Het naturelle beige van bevlogen docenten, het oker van postbezorgers, het purper van vrijwilligers, het toefje abrikoos van fietsenmakers, het zoete karamel van buschauffeurs. Het bronstige brons van winkeliers en ondernemers, het intens diepe zeewier zwart van hulpverleners en het mosgroen van makelaars. Niet te vergeten, het papaver van caféhouders, het magenta van sportievelingen en het diamant van eigenwijze koppen, lanterfanters en jutters. Tot slot, de zijdeglans van kunstenaars, die de schoonheid van dat eiland verbeelden in toon, kleur, beweging en woord. En de glinstering van dauw van filosofen, die hun wijd uiteenlopende ideeën mogen uiten over de wijsheid in wind, aarde, water en vuur. En last but not least: dit alles gemengd op het doek met de oneindige structuren van onze eilandse natuur.
Leve de kleurrijke Vrije Republiek Tessel, het wonder is geschied: op Tessel verschijnt De Nieuwe Mens, die, [zoals voorspeld in het visioen van Vischwijven], Ruimte en Tijd gaat delen met de ander. Een driewerf Hoera! Hoera! Hoera!
Ericka Voortman
Kunstenaar in die Vrije Republiek Tessel