'Een hoest is nog steeds een hoest'
Hij kwam in 1992 aanvankelijk voor een half jaar naar Texel als waarnemer. Het mondde uit in een loopbaan van dertig jaar als huisarts op het eiland. Daar is vandaag een einde aan gekomen; dokter Frank Haasdijk (64) is met pensioen gegaan.
Hij wijst tijdens het gesprek voor de krant in de spreekkamer op een stapel handdoeken die fris gewassen op tafel ligt. Gewassen door zijn partner Liesbeth Rijk die wekelijks diverse zaken voor de praktijk regelt, variërend van een deel van de financiële administratie tot de was. Vol lof spreekt hij over de vele dingen die Liesbeth en de medewerkers in de praktijk in De Cocksdorp en Den Burg door de jaren heen op hun schouders hebben genomen om alles soepel te laten verlopen, zodat de huisartsen zich zoveel mogelijk op de patiënten konden richten. "Heel fijn als dat soort zaken allemaal gebeuren en gedaan worden."
Werk
Het zou in 1992 aanvankelijk een half jaar werken op Texel worden. De toen 34-jarige Frank Haasdijk, afkomstig uit Friesland, was zoekende naar werk in de geneeskunde en kon als waarnemer terecht bij Waverijn en Van Hattem en tijdelijk als waarnemend arts in het verpleeghuis in Den Burg. Hij was toen al zes jaar actief in de medische wereld, maar het was de tijd waarin het voor huisartsen erg lastig was om werk te vinden en een eigen praktijk te hebben.
Huisarts Robbert van den Bent in De Cocksdorp, die destijds tijdelijk samenwerkte met Jan Hoekstra, zag in Haasdijk een geschikte partner en dat leidde in 1996 tot de praktijk van Van den Bent en Haasdijk in De Cocksdorp en Den Burg. De twee vormden tot 2018 een duo, totdat Robbert en zijn vrouw Mieke met pensioen gingen en Frank verder ging met huisarts Anouk den Breejen. Frank begon in 1996 in de oude praktijk van dokter Roelf Siebinga aan de Kikkertstraat in De Cocksdorp en in de oude praktijkruimte van dokter Coutinho aan het Schilderend in Den Burg. In 2006 volgde in De Cocksdorp de verhuizing van de praktijk naar de voormalige slagerij van Siep en Regien de Boer aan de Kikkertstraat en in 2009 volgde in Den Burg de verhuizing van de praktijk naar de Zandkoog.
Engeland
Voor Frank, opgeleid tot huisarts in Amsterdam, betekende het begin jaren negentig zekerheid na verschillende tijdelijke banen. “Er was eind jaren tachtig zo weinig werk dat ik na mijn studie in Engeland terecht kwam en daar assistentschappen heb gedaan. Dat was op een operatiekamer in een ziekenhuis waar als ik assistent-chirurg onder toezicht van een chirurg blindedarmoperaties heb uitgevoerd. Dat was toen mooi om te doen, maar ik zou er nu niet meer aan moeten denken.”
Wees er alert op dat er ook in de toekomst altijd voldoende huisartsen op Texel zijn
Na Engeland volgde onder meer nog een baan als verzekeringsarts bij de SOS Alarmcentrale, maar dat was van korte duur. “Ik vond mezelf nog echt iets te jong om al achter een bureau te verdwijnen. Ik wilde de geneeskunde in, daar was ik voor opgeleid.” Over de patiënten geen verkeerd woord bij Frank, maar hij kijkt wel met zorg naar ontwikkelingen die hij de afgelopen dertig jaar heeft meegemaakt waardoor het vak drukker en gecompliceerder is geworden. “95 procent is hetzelfde gebleven; een hoest is nog steeds een hoest en een ingegroeide teennagel is nog steeds een ingegroeide teennagel, maar we hebben wel forse veranderingen gezien op het gebied van de computer. Van kaartenbak naar een systeem in 'de cloud' dat goed beveiligd moet zijn, maar waar anderen die daartoe bevoegd zijn ook bij moeten kunnen als dat nodig is. De praktijk is dat je vaak met de helpdesk zit te bellen. Dat is misschien geen punt wanneer je bijvoorbeeld voor de boekhouding de hele dag achter een computer zit, maar het is minder prettig wanneer je daar als arts een deel van je tijd mee kwijt bent." Frank zag de praktijk uitgroeien van het oude model van een meewerkende partner en een assistente naar een geheel met praktijkondersteuners en zelfstandig spreekuur houdende assistenten. "Deze mensen kunnen niet vaak genoeg worden geprezen, dat voorop gesteld, maar het maakt het werk soms wel wat complexer. Het is een soort smeltkroes waar iedereen wat instopt. Belangrijkste is dat de sfeer dan goed is, dan komt de rest vanzelf."
Toekomst
Volgens Frank mag Texel zich gelukkig prijzen dat er nog geen tekort is aan huisartsen en dat er nog telkens opvolgers klaar staan voor huisartsen die met pensioen gaan. Elders in de Kop van Noord-Holland (waaronder Den Helder en Anna Paulowna) doen zich de tekorten aan huisartsen inmiddels al wel voor en dat is een ontwikkeling waar Texel volgens Frank echt alert op moet zijn met het oog op de toekomst. “Op plekken waar te weinig zorg is, springen nu soms al commerciële partijen in de markt waarbij het niet ongebruikelijk is dat je als patiënt opeens aan het videobellen bent met een huisarts in Berlijn of met wisselende artsen te maken hebt. Dat is op Texel gelukkig allemaal niet het geval, maar het is raadzaam er waakzaam op te zijn dat zoiets niet op Texel kan gaan plaatsvinden.” Hij verwijst naar de protesten van huisartsen die vandaag (vrijdag) op het Malieveld in Den Haag protesten om de huisartsenzorg overeind te houden. Hij staat er volledig achter dat de aandacht wordt gevraagd.
Werkweken
Zelf kijkt hij terug op werkweken die vaak beduidend langer waren dan veertig uur. Daar wil hij zeker niet over mopperen en dat hoort volgens Frank ook bij het vak, maar het is niet gezegd dat volgende generaties huisartsen ook lange werkweken van vijftig en zestig uur blijven maken. “Je ziet tegenwoordig dat huisartsen meer parttime gaan werken, omdat ze ook tijd aan andere zaken naast hun werk willen besteden.” De samenwerking met de Huisartsenorganisatie voor de Kop van Noord-Holland (waar 's avonds en 's nachts de telefoon van de praktijken op Texel wordt opgenomen) is volgens hem prettig, maar het neemt niet weg dat Texel als toeristeneiland zijn eigen druk kent van gasten die tijdens de vakantie een beroep doen op de praktijken (waar in de zomer meestal extra krachten aan het werk zijn). Dat vergt vaak de nodige flexibiliteit en inventiviteit om zaken goed af te handelen. “Ik heb hier ook wel midden in de nacht in de Zandkoog contant staan afrekenen met Duitse toeristen na een consult."
De coronatijd beschouwt hij - achteraf bekeken - als een tijd waarin alles even een beetje tot rust leek te komen. Er werden ruimere spreekuren ingesteld en bedoeling was dat mensen ook alleen naar de praktijk kwamen als er echt wat was, anders werden afspraken bij voorkeur op afstand afgehandeld. "Het leek alsof mensen ook echt aanvoelden dat ze alleen moesten komen bij nood en spoed en het leek ook alsof de samenleving even een beetje aan het afkoelen was en wat rustiger werd. Mensen waren ook minder veeleisend. De temperatuur van de samenleving is nu weer aan het oplopen, maar het was niet zo slecht dat alles even wat rustiger was."
Lege agenda
Hij heeft in principe nog een paar arbeidzame jaren in het vooruitzicht, maar kijkt er op het moment vooral naar uit om de komende tijd een lege agenda te hebben. Gewoon lege bladzijden en de tijd hebben om aan andere zaken te besteden. "Ik ga nog even nergens aan beginnen, maar ik vind het wel heerlijk om straks bijvoorbeeld in de tuin te kunnen werken of om muziek te kunnen maken. We verheugen ons ook op de kleinkinderen."
Elsbeth Witte
Frank wordt opgevolgd door de 38-jarige Elsbeth Witte die het afgelopen half jaar al als waarnemer meeliep bij Haasdijk en Den Breejen om te zien of het onderling met elkaar klikte en goed samenwerken was. Zij zet de praktijk vanaf volgende week samen met Anouk den Breejen voort als Eilandpraktijk Texel. Elsbeth is afkomstig van de overkant en al een half jaar aan het uitleggen dat ze - hoewel de achternaam anders doet vermoeden - géén familiebanden op het eiland heeft.
Zij is vorig jaar samen met haar man Hans Schuit en hun twee kinderen (1 en 5 jaar) naar Texel verhuisd om allebei aan de slag te gaan als huisarts. Hans is actief bij praktijk De Kaap van Josine Blanksma en Jacquelien Dros in Den Burg. "We hebben allebei veel gereisd en in het verleden vijftien maanden als huisartsen op Sint Eustatius gewerkt. Dat is ons toen zeer goed bevallen, waarna bij ons het gevoel bleef hangen dat het mooi zou zijn om weer als huisarts op een eiland te werken." Die gelegenheid deed zich voor toen kort achter elkaar De Kaap en de praktijk van Haasdijk en Den Breejen een vacature plaatsten. "Omdat we een jong gezin hebben, hebben we eerst gekeken naar wat er is aan scholen en andere voorzieningen en het trok ons daarna om ons op Texel te gaan vestigen."
Jeroen van Hattum
