Puber(t)aal
Wederkerend
De meesten van jullie weten inmiddels waarschijnlijk dat ik deze columns schrijf op basis van mijn ervaringen als docent Nederlands. Wellicht dacht u dan bij het lezen van de titel dat ik het zou gaan hebben over wederkerende voornaamwoorden. Woorden als “me”, “ons” en “zich” zijn hier voorbeelden van. Denk maar eens aan de zinnen: ik heb me gesneden, wij vervelen ons en hij wast zich. De actie komt terug bij de persoon zelf, zeg ik in de klas altijd. Maar daar gaat deze column niet over.
Iets anders wat terugkeert in de puberteit is namelijk de liefde voor tekenfilmfiguren, Disneywezens et cetera. Of misschien is deze liefde wel nooit echt weggeweest. Zo schittert Dora regelmatig op het bureaublad van een laptop, prijkt er een Marvel-achtige op een T-shirt of staart Elsa mij de hele les aan vanaf een etui. Pennenblikjes van Bliksem McQueen (Cars) werden een aantal jaren geleden steevast naast elkaar geparkeerd door een drietal heren achter in de klas.
Tekenfilmfiguren zijn weer helemaal hip. Daar speel ik graag op in. Naast mijn bureau staat dan ook een enorme bak met stickers in alle soorten, maten, kleuren en thema’s. Deze collectie vul ik regelmatig aan, tot groot genoegen van de leerlingen. Ze krijgen een sticker op hun toets of wanneer zij goed gewerkt hebben. Ook hangen er boekenposters in het lokaal, waar een sticker op geplakt mag worden als er een boek is uitgelezen. De My Little Pony’s en Hello Kitty’s doen het hierbij goed. Vaak beter dan de katten, ‘gewone’ paarden en de auto’s.
Toen ik vorige week een les van een zieke collega overnam en weer eens een brugklas voor mij had - tot mijn grote plezier - liet ik twee dames de stickerbak ophalen. De klas reageerde vervolgens alsof ze zelf een stelletje My Little Pony’s waren: blije gezichten, gehuppel en gekir. De collega in kwestie had mij verteld dat de leerlingen konden werken aan een spiekbriefje voor bij de toets. Van mij mochten ze vervolgens een “successticker” uitkiezen voor op deze spiekbrief.
Ik liep door de klas, kletste met een aantal leerlingen. We bespraken de volkomen begrijpelijke keuzestress tussen Peppa Pig en Assepoester. Bij het innemen van de stickervellen aan het einde van de les, zat één meisje met haar hand half over haar spiekbriefje. Ik glimlachte al een beetje. “En, laat eens zien welke je gekozen hebt.” Schuldbewust schoof ze haar hand opzij en stamelde: “Ik heb er twee mevrouw, ik kon echt niet kiezen.” Hello Kitty en een glitterpaard keken mij aan. Ik glimlachte nog meer dan daarvoor. Hopelijk net zo mooi als die blije My Little Pony.
Marlieke Daals,
Docente Nederlands OSG de Hogeberg