De Marels actief
in Bordenau
Eens in de zoveel jaren wordt de lokroep beantwoord en reizen de basketballers van De Marels af naar Bordenau, Duitsland om mee te doen aan een internationaal toernooi. Wesley Bosma schreef het volgende verslag.
Op weg jinxde (betoverde) de oude Fenneker het weekend door te stellen dat de Marels nog nooit laatste waren geworden. En wij waren al het zesde teamlid verloren door een positieve coronatest. Een patroon begon zich af te tekenen, het patroon van Murphy. De reis naar Bordenau, vier uur rijden, was een van de meeste gemoedelijke en lichtvoetige reizen ooit meegemaakt. De koelbox in het midden gromden tevreden en Manuel Dros sprak: ‘Wat zijn we toch lekker op reis.’
Het toernooi werd een kuuroord: vroeg naar bed, vroeg uit bed, stevig ontbijten en om negen uur 's ochtends beginnen met spelen. Ons team van zintuigelijke epicuristen stond te zweten en te puffen in de meest slecht geventileerde sporthal van heel Duitsland. De eerste wedstrijd begon, 19 van de 20 minuten stonden we voor tegen de Duitsers TV Hude, in de laatste minuut wonnen de Duitsers met een invalspeler op zijn Duits, 22-20. Het patroon verdiepte zich.
Eric was het niet eens met het eerdere op het hals gehaalde lot van Vrouwe Fortuna en schakelde al tijdens de eerste wedstrijd met zijn stilstaande teen in essentie het volledige team van TV HUDE uit. Een doorgezwikte enkel en Hude hield nog 4 van de 5 spelers over. Deze verandering resulteerde in een Arische broederschapsteam. Waardoor ons team werd aangevuld met vier Duitsers met een kater. Met deze magistrale versterking en het vooruitzicht op wissels verloren we nog twee wedstrijden kansloos. Bordenau 1 – Marels: 30- 21, Slick and Friends – Marels: 25-16. Gelukkig waren er tussendoor veel wedstrijden van de vrouwenteams het bekijken waard.
Op het einde van de dag eindigden we met een positieve noot, een overwinning op Darmstadt. Hoe de wedstrijd precies is gegaan is een verloren herinnering, de uitslag was 41 -25. Na de welverdiende overwinning en de woestijn-marathon training maakte we ons op voor het langverwachte avondmaal. Wat een bijzondere ervaring werd omdat we eerst 12 euro p.p. moesten betalen en daarvoor kregen we het telefoonnummer van de pizzeria. Volgens Helmuth (de organisator) was dit de standaard procedure in georganiseerd Duitsland. Daarna dansen in de disco, de voetjes gingen van de vloer.
Toen werd het zondag – basketballen tegen Bordenau 2, 1.5, en 1 (Bordenau 2 zag na 5 min de bui hangen en wisselde met het Bordenau 1 team). We wonnen op z’n Nederlandse Nippertje, 32 -30. We werden geen laatste. De oude Fenneker grimlachte naar Vrouwe Fortuna. Douchen, spullen pakken, bradwurst eten en naar de boot. Op weg naar huis sprak Manuel Dros ons allen toe: "Wat zijn we toch lekker op reis geweest."
Eric Fenneker: 20 punten
Joost Fennker: 15 punten
Manuel Dros: 37 punten
Job Smit: 18 punten
Wesley Bosma: 25 punten