De kant langs
De weg kwijt
Vanuit het Polderhuis heb ik zicht op de Vismarkt. Daar heerst een hoop reuring. Veel meer dan voorheen, dat heeft vast te maken met de komst van koffiezaak de Texelse Branding, Vakslager Peter Haker en die andere zaken in dat nieuwe complex op de Groeneplaats. De wedergeboorte van De Karseboom als bar bistro Brut doet er nog een schepje bovenop. En dan zijn de nieuwe zaakjes in het J’Elleboogstraatje nog niet eens geopend.
Waar men vanuit de Binnenburg bij het zien van de leegte op de Groeneplaats voorheen meteen omdraaide, zie ik mensen nu verder kuieren. Rechts de Vismarkt op of links de Wezentuin in. Een bakkie bij de Branding, met de kinderen naar het speeltuintje of een boterham op het bankje.
Niet alleen wandelaars. Er passeert ook werkverkeer. Busjes van werklui in de Kantoorstraat, pakjesbezorgers en vrachtauto’s om de horeca van nieuwe voorraad voorzien. Ze rijden af en aan, voertuigen, fietsers en wandelaars kriskras door elkaar. Meestal gaat het goed, maar niet altijd.
Ook bijzondere voertuigen. Laatst zag ik vanuit de Binnenburg een auto met daarachter een joekel van een caravan voorbij komen. Een camping in geen velden of wegen te bekennen. Een paar dagen later passeerde een kleinere auto. De bestuurder wilde linksaf de Wezentuin in, maar zag daarbij een fietser over het hoofd. Een collega kon hem nog op tijd tegenhouden.
De chauffeur moest bij de apotheek zijn. Hij was via zijn routeplanner in het centrum beland en in de Kogerstraat niet rechtsaf De Zes in gegaan, maar rechtdoor naar het centrum gereden. Hij was een eind gekomen.
Routeplanners zijn handige apparaatjes als je de weg niet weet. Maar als je even niet oplet sturen ze je de verkeerde kant op. Als je bijvoorbeeld vanaf de Postweg naar het centrum wilt, leiden ze je, de verwijzingsborden ten spijt, niet via de doorgaande wegen rond Den Burg, maar dirigeren ze je de Kogerstraat in. Drommen automobilisten laten zich volgzaam die trechter in leiden, wat de nodige overlast geeft, ook voor de bewoners.
Ook vrachtwagenchauffeurs trappen in die valkuil. Bekend voorbeeld is die buitenlander die Den Hoorn intikte. Hij moest bij Delft zijn, maar op aanwijzing van zijn digitale gids nam hij de boot naar Texel, om vervolgens op het pleintje bij Goënga vergeefs naar zijn afleveradres te zoeken. Ook Russische soldaten schijnen op weg naar Kiev te zijn verdwaald. Zelf heb ik me, op zoek naar een camping in de Ardennen, wel eens een bergweggetje in laten sturen. De weg werd smaller en steiler. Ik reed door, tot de motor warm liep. Ik denk er niet graag aan terug.
We zetten de instrumenten aan en schakelen ons verstand uit. Niet alleen op de weg. Hetzelfde gevoel bekroop me toen ik het nieuwe coalitieakkoord las. De drie partijen kunnen het niet eens worden over de windmolens. Om de juiste route door dit vraagstuk te vinden hebben ze besloten een burgerberaad op te richten. Daarbij buigt een door loting gevormde groep inwoners zich over een complex maatschappelijk probleem. De uitkomsten dienen als belangrijk uitgangspunt voor verder beleid.
Een denktank van willekeurig gekozen burgers als TomTom voor onze democratisch gekozen politici. Ik heb er geen goed gevoel bij. Maar het past wel helemaal in deze tijd. En route!
Gerard