Mannenbevallingen
Je hebt vrouwenbevallingen en mannenbevallingen. Je zou zeggen dat de vrouw toch echt van de bevalling is – die poept het kind immers uit- maar ook de man beleeft de bevalling natuurlijk op zijn eigen manier. De ene man valt flauw, de andere eet rustig een broodje hamburger tijdens de bevalling, weer de ander is de hele tijd zenuwachtig en dan heb je ook nog mannen die rustig naast je een Sultana gaat zitten eten, met als toetje een glas Optimel, zoals de mijne. Je moet je voorstellen dat je geur tijdens zo’n oerdrift als een bevalling tien keer zo sterk is, dus je hoeft de weken erna even geen Sultana of Optimel meer. Of, zoals een moeder op het schoolplein meldde dat het uitzicht op de boot in het ziekenhuis wel erg mooi was volgens de man, en dat de man ook bijna te laat was om mee te rijden met de ambulance, omdat die nog even rustig koffie was gaan doen ergens.
Die mannen hebben ook niet zo’n haast. Bakkie koffie erbij, nog even een spelletje doen op de telefoon, en ondertussen ook vragen blijven stellen. Daar komt een wee… Manlief: ‘’de kinderen worden zo wakker, wat gaan we doen qua oppas?’’, wee zakt af… Vrouw regelt tijdens de pauzes van de wee wel even oppas. En dan, na die toch altijd helse bevallingen, is het voor de man ook wel aardig bijkomen. Zodra het echte werk begint, slaan die mannen als een blad van een boom om, en voelen ze elke wee bijna met je mee. En na de bevalling heeft de man het hoogste woord. Voor het bevallingsverhaal moet je bij de man wezen. In geuren en kleuren word je bijgepraat over alles wat er gebeurd is. Je bent samen zwanger en moet ook samen bevallen. En die mannen staan nou eenmaal graag op dat bevalpodium. Laten we maar zo zeggen, zonder de man ook geen baby.
Emily Westdorp