Broadway 2022 staat als een huis
Het voelde meteen weer als vanouds: gezellig even met elkaar kletsen op straat en vervolgens op tijd naar het volgende adres om een nieuwe voorstelling van Broadway te bezoeken.
Het huiskamerfestival in Den Hoorn, dat in 1998 ontstond, werd afgelopen vrijdag, zaterdag en zondag voor het eerst sinds de coronatijd weer gehouden. Voor de bezoeker die vaker is geweest, voelde het net alsof er weinig was veranderd. Een A4-tje met daarop de adressen en namen van de artiesten als toegangsbewijs, de grote tent over Klif, de munt- en kaartverkoop bij De Toegift (inclusief een lange rij aan het begin van de avond) en de banken langs de straat om te kunnen zitten. Het voelde allemaal alsof het eigenlijk nooit een tijd weggeweest was.
De deelnemers hadden er - na het langdurig thuiszitten in 2020 en 2021 - ook duidelijk weer zin in om de voorstellingen in de huiskamers te vertonen. Daar was de anderhalve meter afstand ook verleden tijd; publiek zat schouder aan schouder in de huiskamers om te zien wat er komen zou gaan. Vier voorstellingen, dus vier keer kans op - als je pech hebt - een lang half uur of een half uur waarin je met je hoofd even helemaal bij de voorstelling kan zijn.
Vrijdag prijkten op de eigen kaart optredens van Elisabeth Waverijn en Lauri Brons, de Amuses, Vlamouse en Maria Kraaijkamp. Vier keer raak, dus een leuke avond. Dat begon al meteen bij het optreden van Elisabeth en Lauri (beiden van Texelse bodem) die nummers van Queen zongen. De dames waren aan elkaar gewaagd en vulden elkaar goed aan, waardoor het een heerlijk half uur achterover zitten en luisteren was.
Hetzelfde gold bij de Amuses (met een paar leden van Andermans Veren Live). Hier ook meerdere liedjes en een pianist (Johan Hoogeboom) die te midden van drie dames zonder gêne het nummer 'de overgang duurt maar twaalf jaar' inzette. Bij de voorstelling van Vlamousse (het duo Maya van As en Brigitte van Bakel) was alles bespreekbaar en dat werd ook in de praktijk gebracht. Energieke en leuke voorstelling, zo een waar je blij bent niet vooraan te zitten en als fotograaf een rustig moment zoekt om foto's te maken zodat je niet de rest van de voorstelling het haasje bent.
Maria Kraaijkamp was van geheel orde; die omschreef zichzelf als 'de zonsverduistering in huis' in plaats van het 'zonnetje in het huis' en zo stond ze ook bij haar optreden in de huiskamer. Een soort van zwartgallige humor met bijbehorende liedjes wat aanstekelijk werd gebracht. In feite kwam de ene na de andere mislukking voorbij, maar ze bracht het allemaal met een dusdanig droge ondertoon dat elk mogelijk scherp randje er wel snel vanaf was. Ook een voorstelling om lekker ontspannen naar te kijken.
Ter afsluiting was er elke avond in De Toegift nog een optreden van De Nachtband. Dat was met wisselende artiesten en Texelaars die op het podium kropen. Op de eerste avond al meteen een oude vertrouwde: Arie Lap. Ook onderdeel van de vaste en vertrouwde formule van Broadway. Een paar jaar langer dan gebruikelijk weggeweest, maar bij terugkeer nog net zo robuust en staand als een huis als in voorgaande edities.
Jeroen van Hattum
