Anders bekeken...
Ex Libris…
We lezen boeken - in wat voor vorm dan ook - en komen in een andere wereld. We zien die andere wereld ook werkelijk in onze beleving, onze geest. Een dik boek duurt soms lang, soms kort. Dan kun je het wel in een teug in je opnemen, zo pakkend, misschien wel herkenbaar of juist een opening naar totaal iets nieuws.
Iets wat je nieuwsgierig maakt. Soms is het een moeilijk, niet door te komen boek, dan leg je het weer even weg. Als je erg gehecht bent aan je boek, komt het in je kast, de een zet zijn naam erin, of de herkomst: "gekregen met Sinterklaas”. Als je wil dat de ander ook dezelfde ervaring krijgt, adviseer je het boek, de letters, het verhaal, geef je het door, dan gaat zeker je naam erin of een kaartje, de Ex Libris. Dit boek is van mij, deze behoort mij toe, is waardevol voor me, die wil ik graag meer zien.
We lezen mensen, we praten met mensen, en met de een heb je al snel een verhaal, een mooi gebeuren, contact met woorden, met zinnen die je aanspreken. Er zijn mensen die een open boek zijn, puur tot op de ziel, die je wilt liefhebben omdat ze goed zijn, snappen het als je boos bent, ze zeggen zinnige dingen.
Of juist iets vrolijks zodat je samen kunt lachen, ze voelen mee als je verdriet hebt, zijn geïnteresseerd en vragen… Eten en drinken met hun naasten. Die mensen hebben een denkbeeldig Ex Libris, het zit in hun binnenzak, het staat op hun voorhoofd of in hun zij. Ze dragen het in hun handen, we zien het niet altijd, soms zijn we zo druk met onszelf, dan zit het hoofd vol, onze agenda nog voller.
Er zijn de mooiste Ex Librissen gepasseerd. Een ander verhaal wordt het als je op de plek komt waar hij zijn werk doet, waar anderen hetzelfde ervaren. Waar de muziek van hem je aanspreekt en waar je samen praat over allerlei verhalen en gebeurtenissen.
Waar je samen uit dezelfde beker, hetzelfde vat drinkt en daar ook graag gezien wilt worden. Als diegene er niet meer is, dan zien we vaak pas hoe geliefd hij was en hoeveel hij deelde met zijn naasten. Dan wordt het stil, stil op straat, terwijl er zoveel mensen zijn, zoveel bloemen bij die Hemelvaart. “Ver voorbij hartverwarmend was hij", sprak Sita… Leef alsof het je laatste dag is …..
Dat heeft hij gedaan en velen hebben zijn kaartje als kostbare herinnering in hun ribbenkast, hun hart..
Jozien