De Eilandadvocaat en het laatste rondje
Op heel Texel is er traditioneel een rijke keus uit kwalitatief goede en gastvrije horeca. Van De Cocksdorp tot Oudeschild en van Oosterend tot in Den Hoorn is voor iedere Texelaar en toerist wel wat wils. De Koog heeft als toeristisch centrum per vierkante meters zowel de meeste als de meest diverse Horeca. Zeker binnen het hoogseizoen lijkt toerisme en horeca hier de belangrijkste bron van onze eilandeconomie. Als inwoner van Den Burg is mijn valide reden, dat ik daar graag de cafés en restaurants bezoek, zodat ik na het nuttigen van het laatste Texels biertje, veilig met de benenwagen huiswaarts kan.
Nog voordat ik mij definitief op Texel had gevestigd, was voor mij de ideale sneuvelkroeg De Slock. Uiteraard vanwege de ruime keuze aan bier, maar niet in de laatste plaats vanwege het warme welkom dat eenieder bij dit bruin café krijgt en voelt. Een klein café op ons eiland, waar iedereen gelijk is en tevree (vrij naar volkszanger Vader Abraham). En zo is het maar net. Ook buiten het café wist De Slock het gevoel van gemeenschap en saamhorigheid te bevorderen. Op onder meer het jaarlijkse speciaalbier-festival, bij Texel Blues, Koningsdag en SomPop, De Slock was daar en waar hij was, was het voor iedereen op Texel gezellig en goed.
In de jaren dat ik nu op Texel woon, mocht ik een aantal keer met De Slock en andere Texelse ondernemers mee op een inspiratietoer naar onder andere Madrid, Maastricht en Düsseldorf. De Slock was overdag en in de avond een in positieve zin aanwezige en verbindende factor. Unaniem waren we het er over eens dat bij een volgende trip hij als nachtburgemeester ons in een avondprogramma door het lokale uitgaansleven zou meenemen. Plannen werden met veel voorpret gesmeed en ondertussen organiseerde De Slock links en rechts op Texel een festival of was er als partner bij betrokken. Tot het noodlot hem trof.
Donderdag 12 mei was daar tot Texels grote schrik veel te vroeg het laatste rondje. Niet van het café, maar wel van de man die zo groot was in al zijn menselijkheid. Hij werd niet meer wakker en ging van ons heen. Het eiland ging in diepe rouw en tenslotte bewezen honderden Texelaars en Overkanters met een ovationeel applaus de laatste eer.
Dag Heino. Texel zal je missen.
Vincent van der Velde,
De Eilandadvocaat