Aankoop huurhuis: kans maar ook risico
“We hebben veel tijd verloren en veel extra werk en extra kosten moeten maken.” De aankoop van de voormalige huurwoning van Woontij pakte voor Maris Barhorst en vriendin Patricia anders uit dan voorzien.
Het stel huurt nu zo’n tien jaar een appartement van Woontij. “We wilden graag een huis kopen. De prijzen op de vrije markt liggen boven ons budget. Daarom schreven we ons bij Woontij in voor aankoop van een huurhuis van Woontij. Dat is voor ons nog te doen. We konden dit huis aan de Thijsselaan kopen. We zijn gaan kijken en hebben het gekocht. We wisten dat er het nodige aan moest gebeuren, zoals vervanging van de vloer, en we wilden zelf een aantal dingen realiseren.”
Kosten gestegen
De verbouwing omvat onder meer een aanbouw, verplaatsing en uitbreiding van de keuken, verbouwing van een van de slaapkamers tot een badkamer en een vaste trap naar zolder (in plaats van een vlizo). Maris, die als eigenaar van Onderhoudsbedrijf Best Gaan goed thuis is in de bouw, doet het merendeel van het werk zelf. Dat scheelt aanzienlijk in de kosten. Maar niet alles. “De prijs van bouwmaterialen is behoorlijk gestegen.” Zijn vader (Henk Barhorst) helpt hem bij het installatiewerk.
In het koopcontract stond dat Woontij zou zorgen dat het asbest zou worden gesaneerd. “Dit was nog niet gebeurd. Omdat ze daarvoor wat tijd nodig hadden, zouden we de sleutel een maand later krijgen. Maar toen het huis op 15 oktober dan toch werd overgeschreven, bleek dat het asbest nog steeds niet was gesaneerd. Toen we navraag deden bij Woontij kregen we te horen dat het er helemaal bij in was geschoten. Achteraf hadden we de sleutel dus wel een maand eerder kunnen krijgen, zodat we alvast met de verbouwing konden beginnen.”
Asbestsanering
"Toen we de sleutel hadden, zijn we meteen begonnen met verbouwen. De vloer was slecht, die hebben we er als eerste uit gegooid. Toen de asbestsaneerders uiteindelijk kwamen, was dat voor hen lastig werken. Om er bij te kunnen, hebben ze op die plek zelf een vloer moeten maken, zodat het hun uiteindelijk extra geld heeft gekost. Ze hebben de sanering wel keurig en in goed overleg uitgevoerd."
Het heeft een hoop extra tijd, geld en veel ergernis gekost
Onaangename verrassing
Tweede onaangename verrassing betrof de bijkeuken. “Die bleek 12 à 13 centimeter verzakt. Er zat geen goeie fundering onder. Dat stond niet in het taxatierapport. De buitenmuur stond behoorlijk uit het lood. Een kier hadden ze met pur weggewerkt. We hebben de hele bijkeuken moeten slopen en moeten herbouwen. Ik heb met poeren in de grond een nieuwe fundering gemaakt, anders verzakt de boel straks weer.”
“Het heeft allemaal een hoop extra tijd, geld en ergernis gekost. We zijn zomaar anderhalf tot twee maanden extra kwijt. Heel slordig. Die verzakking hadden ze ons vooraf moeten melden. Woontij moet er van hebben geweten, want de huurder van dit huis vertelde dat hij het al meerdere keren aan Woontij heeft gemeld dat er iets aan moest gebeuren. Het is bij lapwerk gebleven. Ook bij de buren is de bijkeuken verzakt. Door de vertraging en dit verborgen gebrek voelen we ons een oor aangenaaid.”
Inmiddels zijn er gesprekken gaande om te proberen tot een oplossing te komen.
Strijd gevoerd
Het voorbeeld van Maris Barhorst staat niet op zichzelf. Een Texelse die in 2018 een huis van Woontij kocht, moest stad en land bewegen om de woning te laten onderzoeken op asbest. Dat bleek er inderdaad in te zitten.
“Bij de verkoop was vooraf niet aangegeven dat er mogelijk asbest in de woning zat. Ik was het huis aan het bezichtigen toen ik op zolder een stuk zeil tegenkwam. Ik vertrouwde het niet en liet het zien aan mijn vriend, die bekend is met asbestsanering. Die zei: “Dat weet ik zo net nog niet.” Ik heb gevraagd of het huis was gecontroleerd op asbest, omdat er mogelijk asbest achter en onder de betimmering zou zitten. Deze controle bleek niet te hebben plaatsgevonden, maar ik wilde duidelijkheid over het zeil. Ik wilde hierover in gesprek met Woontij, maar dat was niet mogelijk. Ik heb er echt een strijd voor moeten voeren. Toen het niet lukte, heb ik brutaalweg direct contact opgenomen met een medewerker van Woontij. Dat was niet netjes, maar via een andere weg lukte het niet. En ik moest een dag later aan de makelaar laten weten of ik het huis wel of niet wilde kopen. Er waren genoeg andere gegadigden.”
“Uiteindelijk heb ik een heel betoog geschreven. Dat hebben ze toen meegenomen naar een (bestuurs)vergadering in Den Helder, waar het is besproken. Toen is het opgepakt. Het huis is onderzocht en de “Marsmannetjes” in hun pakken zijn geweest om het asbest te verwijderen. Het zeil op zolder bleek geen asbest te bevatten, maar oud, met de vloer verlijmd, het zeil in de keuken en bijkeuken wel. Maar dat heeft wel heel wat maanden geduurd en heeft de aankoop flink vertraagd.”
“Asbest verwijderen is een dure aangelegenheid, waar je als koper duidelijkheid over wilt hebben voordat je een huis koopt. Als ik niet zo vasthoudend was geweest, zou ik zijn opgedraaid voor de kosten van de sanering."
Niet rechtvaardig
"Die werkwijze van Woontij vond ik maatschappelijk en ethisch niet verantwoord en niet rechtvaardig. Ik huurde al zestien jaar een huis bij Woontij. Toen ik zelf een huis had gekocht, heb ik de huurwoning netjes achtergelaten. Dat moet en zo hoort het ook. Maar dan koop je iets van Woontij en moet je het zelf maar uitzoeken. Dat moet je als wooncorporatie toch niet willen.”
“Uiteindelijk heb ik gelijk gekregen. Ik kreeg in de terugkoppeling ook de toezegging dat Woontij voortaan alle huizen die op de markt zouden komen, zouden checken op asbest. Ik was daar blij mee, ook voor de kopers na mij."
Inmiddels woont ze er alweer enkele jaren naar volle tevredenheid. “Het was best een strijd en toen die kwestie met asbest speelde, heb ik niet meteen ja gezegd tegen de koop. Dat uitstel heeft Woontij me wel gegund. Ik prijs me nu heel gelukkig met mijn huis.”
Gerard Timmerman