Gefascineerd door metamorfose klei
Vertel eens wat over jezelf?
Mijn naam is Cecil Kemperink. Ik ben geboren in Almelo, heb op de kleuterschool in Bergen op Zoom gezeten en op de basis- en middelbare school in Arnhem. Daarna studeerde ik in Tilburg en heb daar Marc van Vugt, mijn man ontmoet. Samen hebben we meer dan 25 jaar in Den Bosch gewoond. Daar zijn onze kinderen Arthur en Lies geboren en wonen ze nog.
Hoe ben je in 2019 op Texel terecht gekomen?
Sinds ongeveer 1992 kwamen we hier al op vakantie. Meest in de herfst en winter. Eindeloos veel wandelen, de ruimte en de vrijheid ervaren. Het donker, het heldere licht en de stilte. En wulpen spotten: als we het eiland opreden deden we altijd: wie spot de eerste wulp. We kwamen meerdere keren per jaar, steeds op andere locaties. Ergens begonnen we te dromen om hier langer te verblijven. Nogal een onderneming met schoolgaande kinderen, dus dat plan kwam op de plank. Voor mij en mijn bedrijf is een atelier en goede wifi genoeg om te werken, voor Marc lag dat wat anders. En eigenlijk kwam het heel plotseling toch: Marc zag een vacature voor hem gemaakt; we hebben een halve dag nagedacht of hij zou gaan solliciteren… Onze kinderen waren ondertussen al aan het werk/studie. En nu zitten we hier! Een huis vinden was lastig en een atelier nog lastiger. Gelukkig was er ruimte in de tuin en Bas Hopman van Sterk Werk heeft er een prachtig atelier gebouwd.
Grote passie voor vorm, klei, textiel, mode en dans
Wat heb je met beeldende kunst en dans?
Veel. Ik ben beeldend kunstenaar en heb een grote passie voor vorm, klei, textiel, mode en dans. Het materiaal dat me nog altijd het meest betovert is KLEI. Wat een prachtig materiaal is dit! Het heeft zoveel bijzondere eigenschappen. Is zo aards (letterlijk), zo soepel als je het net uit een pak haalt en zo makkelijk te vormen en weer te hervormen. Het verandert door drogen en door stoken tot 1240 graden in de keramiekoven. Eenmaal uit de oven is het steen geworden; dat is een totale metamorfose. Ook de kleur en de klank zijn veranderd. Dit fascineert mij nog altijd. Ondertussen stook ik wel twee ovens per week. Ik creëer objecten die, gebakken en wel, van vorm kunnen veranderen en daarbij geluid maken. Je kunt de sculpturen van vorm laten veranderen en als je dat doet, zet het werk je in beweging. Dans dus eigenlijk. Soms weinig beweging en veel geluid, soms hele grote bewegingen, soms bijna niet te tillen. Ik maak veel filmpjes van de sculpturen zodat je beweging en geluid allemaal tegelijk kunt ervaren. Op Instagram en YouTube is van alles te bekijken.
Wat is het mooie aan het vervaardigen van kunstwerken en expressie?
Voor mij is dat zo’n belangrijk deel van wie ik ben. Ik druk mij uit met mijn werken. Ik laat zien wat mij beroert en bezig houdt op een manier die alleen zo kan, met dit materiaal. Het hoort zo bij mij. Het is echt mijn passie zoals dans dat ook is. Voor mij als docent is dat altijd de kern geweest: jouw innerlijke beeld naar buiten zien te krijgen. Zo uniek bij iedereen. Zo mooi als je dat bij jezelf kunt vinden. En die beeldtaal is bij iedereen weer anders. Wonderlijk hoe het unieke van elk mens in de creatieve, muzische vakken zo sterk naar buiten kan komen.
Wat doe je zoal in je vrije tijd?
Met planten aan de slag! Binnen en buitenshuis. Ik probeer van alles uit. Nu heb ik hele mooie lychee- en avocadoplanten en probeer ik weer een lotusbloem te kweken. In onze tuin geniet ik van alle planten. Een heel stel heb ik meegenomen uit Den Bosch, zelfs nog van mijn vader uit Twente. Wandelen doen we veel, genieten van ons mooie eiland. Verder vrienden bezoeken, theater, zingen en dansen. Ik dans met een heerlijke groep vrouwen bij Ericka Voortman. Elke week is dat een feestje. En het zingen bij Lauri Brons is een prachtige ontdekkingsreis. Ben heel blij dat ik deze getalenteerde vrouwen hier ben tegengekomen.
Hoe ervaar je de mensen op Texel?
Wat me opvalt, is de tijd die men heeft en neemt. Haast kom ik niet meer tegen. En heel erg aardig en open, geïnteresseerd, nieuwsgierig en behulpzaam! En elkaar in de eigen waarde laten.
Wat moet op Texel blijven zoals het is?
Ruimte en respect voor de immens prachtige en bijzondere natuur.
Wat zou er op Texel anders mogen?
TESO-nachtboot, bijvoorbeeld de eerste zaterdag van elke maand, rond 00:30 uur vanuit Den Helder. En gratis parkeren bij de strandopgangen.
Wat is je favoriete plek op Texel?
Alle stranden en alle wandelingen rondom De Slufter
Wie verdient er een grote pluim op Texel?
Het mooie van een samenleving is voor mij dat je samen de samenleving maakt.
Hoe heb je de coronatijd beleefd?
In het begin heel onzeker, maar later was het fijn om zoveel tijd en ruimte te ervaren. Ik ben begonnen met een cursus Italiaans en met zingen. Op werkvlak zijn diverse exposities niet doorgegaan, of zonder publiek of online. Onder andere in Nederland, in Taiwan en Zuid-Korea. Ik hoop het keramiekmuseum in New Taipei City, Taiwan nog te bezoeken.
Hoe kijk je tegen het toerisme aan?
Elke keer zo mooi om te zien dat nieuwe, net op vrijdag aangekomen toeristen nog even naar het strand gaan. Al die blije gezichten zijn heel herkenbaar. De Pontweg mijd ik op bepaalde tijden. Maar soms zoek ik de toeristenstroom op, wandelend door de Weverstraat heb ik weer een beetje vakantie. De verhalen die we ondertussen hebben gehoord van buren en bekenden over de toeristen; over je eigen bed afstaan. Het is zo door alles heen verweven.
Wat doe je over vijf jaar?
Hoe mijn leven er nu uit ziet had ik vijf jaar geleden niet kunnen bedenken. Vol verwachting ben ik….. Go with the flow.
Volgende 'Eiland Van...'?
Remmelt Loos van Meijel, eigenaar van Galerie Het Posthuys. Een prachtige galerie, met het werk van heel veel verschillende kunstenaars. Er is van alles te ontdekken. Mijn werk is daar al 10 jaar te zien en te koop. Het grappige is dat we elkaar in Den Bosch hebben ontmoet. Toen Remmelt en Maurice langs mijn atelier liepen, dachten ze: daar willen we meer van zien. Het vervolg is bekend.