Achter de schermen
Lintje
Een hoop mensen moeten de afgelopen tijd toch met ‘groot genoegen’ bezig geweest: doelbewust mijnheer de verslaggever van de krant om de tuin leiden. Zo’n beetje alles was geoorloofd en iedereen wist bij voorbaat dat het nog allemaal goedgekeurd zou worden ook… Tot afgelopen dinsdagochtend elf uur wist ik zelf niet beter dan dat ik als verslaggever in het gemeentehuis zou zijn om verslag te doen van de lintjes die werden uitgereikt. Daarna stond een afspraak gepland met raadsgriffier Marit de Porto en een aantal raadsleden voor een evaluatie van het verkiezingsdebat van een paar weken geleden. Niet het meest handige tijdstip, maar het paste allemaal precies. Dan zit je boven voor het overleg en staat er opeens een burgemeester in de deuropening die zijn belangstelling toont en – met de kennis van nu – iets te opzichtig zegt dat hij zijn ambtsketen af gaat doen. Twee minuten later stond hij er weer met nog steeds de ambtsketen om en nu met een wel heel nadrukkelijke blik in mijn richting. Op dat moment vielen er heel veel kwartjes en ging er een andere wereld open.
De burgemeester schijnt me uitgelegd te hebben dat er ‘nog wat te gebeuren stond’, dat de zaal beneden weer was gevuld en dat mijn familie er ook was, maar op dat moment kwam niet alles meer binnen. Ik hoorde woensdag dat ik hem ongeveer een minuut lang eerst vooral verbaasd heb zitten aankijken. Nu een paar dagen later, ben ik erachter dat er de afgelopen tijd heel veel om me heen is gebeurd zonder dat ik ook maar iets in de gaten had. Zo was de familie maandag al in het diepste geheim in De Lindeboom, niets van gemerkt. Sterker, terwijl ik dinsdagochtend in de raadzaal achter de perstafel zat, werd de familie vrolijk via een achterdeur het gemeentehuis in geloodst. Ik snap nu wel waarom de perstafel in de verst denkbare hoek van de raadzaal was opgesteld en waarom Marit er gezellig bij blijf zitten en ook wel even koffie voor me ging halen. Ik moest en zou zoveel mogelijk op dat ene plekje in de raadzaal blijven.
En ik snap nu ook waarom Ann Roeper mij na het derde lintje meteen naar de volgende afspraak in het gemeentehuis leidde. Ik moest en zou de raadzaal uit. En het voert nog verder: een aantal weken geleden werd ik door mijn moeder meegesleept op ‘kledingjacht’ onder het mom dat ik nu toch echt een paar nieuwe blouses nodig had. Dit laatste was waar, maar achteraf blijkt dat deze operatie toch ook een extra lading had. Ik moest een knappe blouse hebben. Hier wel één geruststelling voor de omgeving: bij de uitreiking van lintjes verruil ik het T-shirt altijd voor een blouse om er netjes uit te zien. Hier hoefden dus verder geen bijzondere toeren meer uitgehaald te worden... Wel was ik afgelopen weekend bij mijn ouders waar ik te horen kreeg dat mijn zusje en mijn zwager een zeer druk weekend hadden. Normaal gesproken ga ik daar altijd wel even langs als ik in Bommel ben, maar het kwam nu dus zogezegd niet uit. Nou, ze hadden volop de ruimte, maar om uit te sluiten dat iemand per ongeluk ‘tot dinsdag’ zou roepen, werd ik preventief buiten de deur gehouden…
En dan hebben we de aanstichter van dit alles: hoofdredacteur Job Schepers oftewel onze nieuwe chef ‘geheime operaties’ die de aanvraag in werking had gezet en met steun van Ann Roeper heeft begeleid. Naar ik nu begrijp, kwam ik menigmaal nietsvermoedend de redactie opwandelen op momenten dat hij net in het geheim wat aan het regelen was, waarna alles acuut moesten worden bedekt en zo. Hij blijkt zich ook in diverse bochten te hebben gewrongen om mensen in mijn omgeving ongemerkt te benaderen. Dit is hem verdacht goed gelukt; niets van gemerkt!
Maar zoals gesteld; alles was geoorloofd en van mijn kant geen kwaad woord over alle ‘listen en complotten' waar ik de afgelopen tijd ongemerkt in heb gezeten. Prachtig om dit mee mogen te maken en ik ben onder de indruk van de hoeveelheid felicitaties die je na de uitreiking van een lintje in ontvangst mag nemen. Ik sluit me graag aan bij de woorden van andere mensen die een lintje kregen: je doet het nooit alleen, maar bent altijd met meerdere mensen bezig om iets voor elkaar te krijgen. Hulde dus voor iedereen met wie ik op welk front dan ook de afgelopen jaren heb mogen samenwerken!
Jeroen van Hattum